فرهنگ > دین و اندیشه – جلیل زارع

… دلم را دق الباب می کنند. دست دلم میل گشودن دارد ولی بر حلقه ی در، جفت و جور نمی شود. می خواهم دروازه دلم را بگشایم به روی ابدیت، به روی ملائک و روح. ولی دست دلم می لرزد؛ رنگ گناه بر در و دیوار دل نشسته است؛ دلم زیر بار گناه از افلاک بر خاک شده و توان پر گشودن ندارد.

خدای من! دلم پُر ولولاست . این سو، سراسر ظلمت و تاریکی است و وحشت، آن سو، همه نور است و رحمت. خیل ملائک پشت درند و روح در انتظار.

محبوبم! جانِ خسته از تنِ به گِل نشسته را امان ده تا این قلبِ ریش ریش، مستعد پذیرش تجلیات اسماء الهیه ات گردد؛ که اتصال با روح، بی اذن نمی شود؛ که ” یُنَزِّلُ الْمَلآئِکَةَ بِالْرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ ” .

مرا با خودت آشنا کن، مهربانم! آشنایی فوق تجلیات اسماء کثیره؛ تا دریابم معنای «مِنْ کلِّ امر» را.

برپایی مراسم شب نوزدهم ماه مبارک رمضان در کشور

نازنینا! روحی را که تا حد نفخه در بدن نازل کرده ای، در مقام «مِنْ روحی» جای ده. در این لیله القدر، روح را بر من نازل کن تا طریق انسانیت بپیمایم به سوی جامعیت حق؛ و بالا روم تا مرز حقیقت وجودی خود؛ تا از حالت » ثُمَّ رَدَدْناهُ اَسْفَلَ سافِلین« آزاد شوم و خود را در حیطه و ساحت روح بیابم و به خودِ راستین باز گردم که دل، چون بی دل شد، حقیقتی جز روح نمی شناسد.

بارالها! هفت مَلَک، رنگین کمان بر دلم نشانده اند. روح را بر من نازل کن تا هفت رنگ، یک رنگ شود در عین بی رنگی؛ مثل برف سپید، مثل پر مرغان عاشق نرم، مثل روح لطیف؛ که بی رنگی، هفت رنگ ملائک را در خود دارد و سپید است مثل برف، نرم است مثل پر مرغان عاشق، لطیف است مثل روح؛ تا قلبم نورانی شود از نزول ملائکه و روح، تا دلم با حقایق عالم از یک سو به صورت جلوات کثیره ی اسماء الهی در منظر ملائکه و از سوی دیگر به صورت حقیقتی جامع در منظر روح آشنا شود. شاید توان رویت کثرت در وحدت و وحدت در کثرت در من زنده شود.

خدای من! بخواه تا لیله القدر، ملائک و روح را بر قلبم نازل کند و مرا با تو آشنا سازد؛ آن چنان که حق را در هر امری در امور عالم، شاهد باشم که لیله القدر، « یُفْرَقُ کُلُّ اَمْرٍ حکیم» .

ملکا! پرتویی از کلماتی را که بر قلب نازنین رسولت(ص) در لیله القدر نازل کردی، بر قلبم بتابان؛ نازنینا! بخواه تا آن چنان تغییری بر دلم حکم فرما شود که سمت و سوی دیده و دل را از عادات نگریستن به پدیده های محسوس از طریق حس و پدیده های معقول از طریق عقل، دیگرگون سازد و دل دیگرگون شده، خود با وجود حقایق، مرتبط شود؛ تا دل نظر کند به حقایق؛ که این دل غافل، هزار توی عمر را دوید و دوید و راه به جایی نبرد.

حکیما! حکم کن بر این دل بی دل و شیدا، تا از نظر به دنیای دون و محسوسات دیگرگون و وهمیات بی سرانجام، دعوت شود به حقیقت وجود.

پروردگارا! با نزول ملائک بر این دل بی دل و شیدا، جانم را با حقایق آشنا کن تا پذیرای تجلیات اسماء حسنایت گردد.

بارخدایا! در این « خیرٌ مِنْ اَلفِ شهر» ، اگر این دل زنگار گرفته، از درک « وَ ما اَدْراکَ مَا لَیلَةُ الْقدر» ، عاجز است، اگر فهم حقیقت وجودی لیله القدر برایش مشکل است، تو بخواه تا در سایه سار اراده و اذن تو، حقیقت محض را دریابد.

انیسا! اگر در کوره راه عمر، قلبم با مفاهیمی انس گرفته است که درک معانی را برایش مشکل ساخته، دلم را به عشق زنده کن که عقل، راه یک شبه را نمی فهمد؛ عقل، درگیر مفهوم و برهان و استدلال است، اسیر و ابیر سطحی ترین دلیل تا عمیق ترین برهان ها .

غفورا! پر و بال عشق عطایم کن تا این دل شیدا، قل و زنجیر عقل برچیند و پر کشد به آسمانت و ببیند نادیدنی های عقل وامانده از پرواز را؛ که این، نه کار دست و پا و چشم و گوش است و نه کار عقل، که اگر هم هست، تنها کار دل است.

رئوفا! دارایی به من عطا کن که از مرز دانایی بگذراندم و با معارف دیار عاشقان آشنایم سازد. لیله القدرت را بر من نازل کن تا این دل خفته، بیدار شود و قل و زنجیر عقل و دانایی را بگسلد و بی دل و شیدا گردد؛ تا این مرغ باغ ملکوت آزاد شود از اسارت قفس تن.

رحیما! بار گناه و خیال و وهم بر دلم سنگینی می کند و پر و بال پروازم را بسته نگاه می دارد. دست و پای دلم را از قل و زنجیر استدلال برهان؛ شست و شو کن دلم را، شست و شویی ملکوتی، که گردگیری زمینی، پاسخ گو نیست؛ خاک را از جایی بر می دارد و به جایی دیگر می نشاند. شست و شویی ملکوتی نصیبم کن تا به این دل شیدا بیاموزد آداب لیله القدر را؛ که لیله القدر، شب عاشقان بی دل است، شب محو و اثبات.

بارالها! گرد و غبار و زنگار خانه ی دل را با آب توبه بشوی تا آلودگی هایش از جایی به جای دیگر منتقل نشود؛ تا تبدیل شود به محو و اثبات؛ که در عالم محو و اثبات، سیئات هم می شود عین حسنات.

آمین یا رب العالمین …

منبع:سایت توریسم آنلاین

1717

Let’s block ads! (Why?)

RSS