معمولا یکی دو نفر در هر محله‌ای یک رادیو داشتند که همسایه‌ها به خاطرش به آن خانه رفت و آمد می‌کردند. چندین نفر دور هم جمع می‌شدند و با دقت به صدای خش‌دار رادیو گوش می‌دادند. تعجب نکنید آن زمان این‌کار جذاب‌ترین کاری بود که می‌شد انجام داد. تلویزیون نبود، اینترنت نبود، ماهواره نبود، موبایل، لپ‌تاپ و ده‌ها وسیله سرگرمی و رسانه‌ای دیگر که امروزه با آن سرو کار داریم ‌نبودند. فقط رادیو بود. دردانه بود. رقیب نداشت. خاص و پرطرفدار بود اما هر چه گذشت رقبای جدید و پر زرق و برقی آمدند که هر کدام تلاش کرد رادیو را یک پله به عقب پرتاب کنند.

حالا رادیو در تولد هشتاد سالگی‌اش انتهای راه پله‌ی رسانه ایستاده اما هنوز هم استوار است. حضور دارد. کمرنگ‌تر شده و عقب‌تر رفته است اما همچنان پابرجاست و جایش را خالی نکرده است.

خبرنگار صلح خبر در این روزهای قرنطینه و خانه ماندن‌های اجباری گفت‌وگوهایی مجازی را درباره رادیو با مردم ترتیب داده است؛ از نقش رادیو در زندگی‌شان و اهمیت و جایگاهش در میان دیگر رسانه‌ها پرسیده است.

این گفت‌وگوها را در زیر می‌خوانید:

یک دختر جوان تهرانی درباره رادیو به صراحت می‌گوید: «راستش من اصلا رادیو گوش نمی‌دهم» و ادامه می‌دهد: به نظرم رادیو اوایل کاربرد بیشتری داشته است. قبل از آمدن تلویزیون، ماهواره و اینترنت؛ با این وجود هم برای خیلی‌ها کاربرد دارد. مثلا کسانی که با ماشین کار می‌کنند.

او دلیل اینکه که رادیو از سایر رسانه‌ها عقب افتاده است را فقدان جذابیت بصری دیگر رسانه‌ها عنوان می‌کند.
این دختر جوان می‌گوید: اگر بخواهم ‌رادیو گوش کنم  ترجیح می‌دهم شبکه آوا یا خبر را گوش بدهم.
از او می پرسم که آیا می‌داند این روزها تولد هشتاد سالگی رادیو است؟ می‌گوید: خیر؛ نمی‌دانستم که  رادیو قدمتی هشتاد ساله دارد.

یک خانم تهرانی با بیان اینکه حتما روزی یکی دو ساعت رادیو گوش می‌دهد، می‌گوید: رادیو برای من گاهی از تلویزیون هم بهتر است.
او شبکه‌ی رادیویی که بیشتر به آن گوش می‌دهد را رادیو عربی تهران معرفی کرده و می‌گوید: شب قبل از خواب و صبح زود بیشتر رادیو گوش می‌دهم.
با این حال این شنونده پر و پا قرص هم از تولد هشتاد سالگی رادیو اظهار بی‌اطلاعی می‌کند.

یک مرد جوان درباره رادیو می‌گوید: با گسترش رسانه‌ها رادیو جایگاه خودش را از دست داده است ولی خب هنوز هم بین مردم مورد استفاده است.
او با بیان اینکه بیشتر رادیو جوان و رادیو معارف را گوش می‌دهد، می‌گوید: بیشتر داخل ماشین، اتوبوس و در ایام ماه رمضان به رادیو گوش می‌دهم.
وقتی به او می‌گوییم امروز تولد هشتاد سالگی رادیو است، می‌گوید: نمی‌دانستم. تولدش مبارک باشد!

یک خانم خانه‌دار به صلح خبر می‌گوید: خیلی کم به رادیو گوش می‌دهم آن هم فقط رادیو آوا و رادیو قرآن؛ متاسفانه رادیو دیگر جایگاه خیلی پایینی دارد و مورد توجه نیست.
او در پاسخ به این سوال که چه وقت‌هایی به رادیو گوش می‌دهد؟ می‌گوید: وقتی چیزی برای سرگرمی نیست به‌خصوص وقتی تلویزیون برنامه‌ی خاصی ندارد به رادیو گوش می‌دهم.
او هم از تولد رادیو بی‌خبر است و می‌گوید: نه اصلا نمی‌دانستم تولد هشتاد سالگی رادیو است؛ البته ناگفته نماند تولد خودم را هم یادم نمی‌ماند!

یک کارمند تهرانی با قاطعیت می‌گوید که اصلا رادیو گوش نمی‌دهد و اضافه می‌کند: رادیو الان خیلی خیلی جایگاه ضعیفی دارد و من هیچ شبکه رادیویی را دنبال نمی‌کنم؛ مگر اینکه در  تاکسی نشسته باشم و اجبارا به رادیو گوش بدهم.

یک دانشجو هم می‌گوید که خیلی کم به رادیو گوش می‌دهد و فکر می‌کند رادیو خیلی طرفدار ندارد.
او در عین حال رادیو جوان، رادیو نمایش و رادیو عربی ایران را شبکه‌های رادیویی مورد علاقه‌اش معرفی می‌کند و می‌گوید: بیشتر داخل ماشین و یا موقع خواب به رادیو گوش می دهد.

یک استاد دانشگاه هم عنوان می‌کند که زیاد به رادیو گوش نمی‌دهد و به نظرش رادیو امروزه جایگاه متوسط رو به پایین دارد.

این استاد دانشگاه می‌گوید رادیو بیشتر در مغازه‌ها و تاکسی کاربرد دارد.
او بیشتر رادیو ورزش را صبح‌ها گوش می‌دهد و نمی‌دانسته چهارم اردیبهشت ماه تولد هشتاد سالگی رادیو است.

یک خانم خانه‌دار جوان هم می‌گوید، اصلا رادیو گوش نمی‌کند؛ او فکر میکند رادیو خیلی کم اهمیت‌تر از دیگر رسانه‌هاست و عده‌ی محدودی به آن گوش می‌کنند.
این زن جوان می‌گوید: فقط زمانی که دانشجو بودم به خاطر رشته‌ام که مترجمی عربی بود رادیو عربی گوش می‌کردم.

یک گوینده جوان نظر متفاوتی درباره رادیو دارد؛ او می‌گوید: زیاد به رادیو گوش می‌دهم و رادیو آوا و رادیو نمایش شبکه‌های محبوب من هستند. من فکر می‌کنم رادیو نسبت به دیگر رسانه‌ها بهتر است.

یک پسر جوان می‌گوید: خیلی کم رادیو گوش می‌کنم. وقتی رانندگی می‌کنم رادیو جوان، رادیو آوا و رادیو فرهنگ را در ماشین گوش می‌کنم.

یکی از اساتید مترجمی عربی که با رادیو میانه خوبی دارد، می‌گوید: من رادیو را دوست دارم و زیاد گوش می‌کنم؛ هم ایرانی، هم عربی و انگلیسی.
او ادامه می‌دهد: اما آدم‌های اطراف من زیاد رادیو گوش نمی‌دهند فقط پدرم کمی گوش می‌دهد.
او درباره شبکه‌های رادیویی مورد علاقه‌اش می‌گوید:  رادیو فرهنگ و رادیو عربی تهران را بیشتر گوش می‌دهم.

این استاد دانشگاه معتقد است، رادیو را زمانی که مشغول کاری هستیم هم می‌توانیم گوش دهیم.

او می‌گوید که سال‌های قبل تولد رادیو را به خاطر داشته است اما امسال کرونا حواسش را پرت و
ذهنش را مشغول کرده است.

انتهای پیام