به گزارش مجله فرهنگ و هنر صلح خبر دلزدگی مردم از سینما!؟ به گزارش صلح خبر؛ چندی پیش و بنا بر خبری که از تصمیم برای نیم‌بها کردن بلیت سینماها حکایت داشت نوشتیم که این راهکار اشتباه تأثیری در رونق سینما نخواهد داشت چرا که مردم با محتوای غیرجذاب فیلم‌های ایرانی مشکل دارند و به جای نیم‌بها […]
به گزارش مجله فرهنگ و هنر صلح خبر
دلزدگی مردم از سینما!؟
به گزارش صلح خبر؛ چندی پیش و بنا بر خبری که از تصمیم برای نیم‌بها کردن بلیت سینماها حکایت داشت نوشتیم که این راهکار اشتباه تأثیری در رونق سینما نخواهد داشت چرا که مردم با محتوای غیرجذاب فیلم‌های ایرانی مشکل دارند و به جای نیم‌بها کردن بلیت باید نگرش‌ها به سینمای ایران دچار تحولات جدی شود.
سینمای ایران نیاز به یک خانه‌تکانی اساسی در تفکر و سیاست هایش دارد، با آمدن محمدمهدی حیدریان در سازمان سینمایی تلقی بی اساسی شکل گرفت که او مرد تحولات است اما کمتر کسی به این خصیصه حیدریان دقت کرد که او یک مدیر دهه شصتی است و با افکار کهنه و قدیمی پا به عرصه گذاشته است، محافظه‌کاری اصلی‌ترین خصیصه‌ای است که یک مدیر دهه شصتی در سینما می‌تواند از آن برخوردار باشد، جالب است که حیدریان در بدو ورود به سازمان سینمایی از تحول ساختاری سخن گفته بود اما دیگر هیچ‌گاه ذکری از این عبارت به میان نیارود تا معلوم شود او نیز قرار نیست قدمی اساسی برای تغییر در سینما بردارد. حالا سینمای ایران با رکودی تازه مواجه شده است. رکود در گیشه و بعید است که نیم‌بها کردن بلیت سینما راهکاری برای برون رفت از این وضعیت باشد.
دلزدگی مردم از سینما
سال پیش که شورای صنفی نمایش به ریاست همایون اسعدیان به واسطه ذوق‌زدگی از رونق بی‌سابقه سینماها تصمیم به افزایش خیره‌کننده و غیرکارشناسی بلیت سینماها گرفت، هرگز فکرش را هم نمی‌کرد که در کمتر از شش ماه دیگر مجبور شود به خاطر رکود گیشه بلیت سینماها را برای 20 روز نیم‌بها کند. تصمیم تازه شورای صنفی نمایش در نیم‌بها کردن بلیت سینماها را باید ناشی از کسادی گیشه سینماها در آستانه ورود به نیمه دوم سال دانست؛ اقدامی که به عنوان راه‌حلی تشویقی برای رفتن مردم به سینماها در نظر گرفته شده است اما واقعیت این است که فیلم‌های ایرانی آنچنان که باید برای مخاطبان ایرانی چنگی به دل نمی‌زنند تا وقت‌شان را صرف تماشای آنها با رفتن به سینما کنند و بهای بلیت هم شاید نتواند این مشکل را حل کند.
البته شورای صنفی اکران به ریشه اصلی که باعث شده این تصمیم را اتخاد کند اشاره‌ای نکرده بود و در عوض تا دلتان بخواهد به دلیل‌تراشی‌های بی‌ربط و با ربط متوسل شده بود: «به پاس روز ملی سینما و رشادت‌های مدافعان وطن، سینماها از تاریخ ۱۹شهریورماه تا پایان هفته دفاع مقدس نیم‌بها خواهد بود.»
در بیانیه شورای صنفی اکران آمده بود: «سینما زنده است به دیده شدن. زنده است به ارتباط تنگاتنگ با همه مردم، به منظور ارج نهادن به حضور و تکریم مخاطب با هدف ایجاد شرایطی برای پیوند قوی‌تر مردم با هنر هفتم. نظر به این مهم با اتفاق حداکثری آرا، در شورای صنفی نمایش مصوب و مقرر گردید به مناسبت روز ملی سینما با هدف ایجاد بستر و شرایطی مطلوب برای همه اقشار جامعه جشنواره سراسری بلیت نیم‌بها در تمام سینماهای کشور برگزار شود. این جشنواره به یمن روز ملی سینما، از نوزدهم شهریورماه جاری آغاز و به پاس رشادت‌های مدافعان وطن در داخل و خارج از مرزهای ایران اسلامی تا پایان هفته دفاع مقدس ادامه خواهد داشت. این اقدام بزرگ عزمی ملی و همه‌جانبه را مطالبه خواهد داشت. به این طریق از تمامی رسانه‌های محترم می‌خواهیم در خصوص اطلاع‌رسانی و در این اقدام ملی برای سینما و برای مردم ما را همراهی نمایند. پیشاپیش قدردان همگامی صمیمانه یکایکتان هستیم.»
منتی که شورای صنفی بر سر مردم به‌خاطر مدافعان وطن می‌گذارد، در وضعیتی است که این سینما برای مدافعان وطن حال فیلم ساختن ندارد!
این کسادی از ضعف مضامین است
کسادی گیشه سینماها در سال جاری را باید بیش از همه به پای ابتذال و ضعف مضامین آثار سینمایی گذاشت. مردم و قشر سینمارو به تدریج از این همه ساده‌انگاری و مضامین دم‌دستی در تولید فیلم‌ها دلزده شده و با خود می‌گویند آیا این آثار ارزش صرف هزینه‌هایی که می‌کنند و وقتی که صرف می‌نمایند را دارند؟!
واقعیت این است که سینمای ایران به نسبت سینمای جهان در حال درجا زدن است و صرف جوایز جشنواره‌ای انگیزه و شوق اصلی بخش عمده‌ای از فیلمسازان کشور را شکل می‌دهد، جشنواره‌هایی که صرفاً به نیت سمت و سو دادن به مضامین آثار فیلمسازان جهان سوم برگزار می‌شوند و به نوعی خدمات فرهنگی برای آنها ارائه می‌دهند.
سینمای جشنواره‌ای همواره برای مخاطب عام ارزشی قائل نبوده است و اساساً اهمیت زیادی به اینکه مردم با فیلم ارتباط برقرار کنند نمی‌دهد، همین مسئله باعث شده فیلمسازان صرفاً از راه رفتن روی فرش قرمز جشنواره‌های خارجی به خود ببالند و همین انحراف سینمای ایران را به سمت ورشکستگی و بحران گیشه رهنمون سازد.
سینمایی که مفتش هم گران است
سینمای ایران علاقه‌ای به فانتزی و رؤیاسازی ندارد، رئالیسم افراطی که سوغات اسکار اصغر فرهادی است، نسخه سینمای ایران را تا دهه‌ها پیچیده است. فیلمسازها اغلب برای مردم فیلم نمی‌سازند و جشنواره‌ها برای آنها در اولویت است. اینجا منفعت شخصی بر منافع جمعی رجحان دارد، سینما با مخاطبش شناخته نمی‌شود بلکه سینما با جشنواره‌ها تنظیم می‌شود. در این وضعیت حتی اگر سینماها مجانی هم فیلم پخش کنند رغبتی در مردم ایجاد نمی‌شود. چون سینما برای مردم نیست، اتفاقا به ضرر مردم است.
این واقعیتی است که برخی بزرگان سینمای ایران نیز بر آن اذعان دارند. بیژن بیرنگ، کارگردان سریال ماندگار خانه سبز بارها بر این موضوع تأکید کرده است ولی گویا گوش شنوایی برای سخنان او وجود ندارد. او به تازگی درباره تمایل به تلخ‌نویسی در میان فیلمنامه‌نویسان به این نکته اشاره کرده بود که: « اینجا مثل امریکا نیست که سیاستگذاری‌های فرهنگی‌شان طی دهه‌های مختلف جامعیت داشته باشد، در هالیوود باید رؤیاسازی کنند، از واقعیت‌ها حرف نمی‌زنند بلکه از بایدهای خودشان حرف می‌زنند، افق ارائه می‌دهند و از سطح عبور می‌کنند، هر قدر مثبت‌اندیش‌تر، رؤیاپردازتر و به تبع آن تأثیرگذارتر، ولی فیلم‌های ما چسبیده‌اند به واقعیت‌ها و جلوتر را نمی‌بینند یا نمی‌خواهند ببینند، آن‌هم بخشی از واقعیت را، به جای بایدها به هست‌ها توجه دارند، بر فرض که تلخی در جامعه ما باشد، آیا من حق دارم به آن ضریب بدهم؟ نه حق ندارم ولی سینمای ما این حق را به کارگردان‌ها می‌دهد. فیلمنامه‌نویس و فیلمساز باید چند پله از جامعه جلوتر باشند، همگام هم نه باید جلوتر قدم بردارد و الهام‌بخش جامعه باشند، باید جامعه را به دنبال خودش بکشند، البته فیلم‌های ما هم می‌کشند اما به عقب. اگر آدم حالش خوب باشد هم حال آدم را بد می‌کنند، اجازه نمی‌دهند مثبت فکر کنید.»
البته این تلخی چیزی است که سینماگران دیگری هم بارها به آن اشاره و از آن گلایه داشته‌اند، برای مثال مرضیه برومند کارگردان سری فیلم‌های شهر موش‌ها بارها از این بابت ابراز ناراحتی کرده است اما ظاهراً متولیان اصلی و گردانندگان محوری سینمای ایران همچنان ترجیح می‌دهند این وضعیت بر سینما حاکم باشد، وضعیتی که تأثیرش را به مرور بر قهر مردم با سینما گذاشته و شاهد رکودی جدی در گیشه سینماها هستیم، در چنین وضعیتی ظاهراً مانند دوره‌های قبل باز هم باید با جوایز فیلم‌ها در جشنواره‌های غربی ذهن مردم را از اتفاقی که در حال رقم خوردن است منحرف کنند و به آنها بگویند که باید به این سینما افتخار کرد حتی اگر فیلم هایش دیده نشوند و مخاطب ایرانی نداشته باشند.
منبع:سینماپرس
اگر خبر یا گزارشی دارید از بخش خبرنگاران صلح خبر برای ما ارسال نمایید.
قوانین خبرنگاران صلح خبر
- در صورت تمایل اعلام نمایید تا اخبار و گزارش ها با نام خود شما منتشر گردد.
- شما می توانید از بخش خبرنگاران صلح خبر، اخبار و گزارش های خود را ارسال نمایید.
- شما می توانید اخبار و گزارش ها را به ایمیل solhkhabar@yahoo.com ارسال نمایید.
- لطفا در ارسال اخبار و تصاویر و گزارش های خود قوانین و مقرارت را رعایت فرمایید.
- از ارسال مطالب خلاف عفت عمومی اکیدا خودداری فرمایید.
- از ارسال کاریکاتورهای توهین آمیز یا تصاویر موهن اکیدا خودداری فرمایید.
- رعایت کپی رایت در مطالب ارسالی الزامی است.
- در صورت مشاهده تخلف پس از تذکر ، حساب کاربر خاطی بلافاصله حذف می گردد.
گروه وبگردی صلح خبر
