صلح خبر: لکنت زبان یک اختلال گفتاری است که فردی که دچار آن می شود نمی تواند با سرعت مناسب، پیوسته و روان حرف بزند و روی بعضی کلمه ها گیر می کند. تاکنون علت لکنت زبان بطور دقیق مشخص نشده؛ ولی می توان گفت عوامل ژنتیکی، روانی و بدنی در بروز آن نقش دارند.

لکنت زبان معمولا بین سنین 2 تا 4 سالگی شروع می شود، در حقیقت در بیشتر موارد آشکار شدن لکنت زبان از سن روع به تکلم کودک فاصله ی زیادی ندارد. البته عموما لکنت زبان پیش از آغاز تحصیل مشکل بغرنجی به نظر نمی آید. در سنین 6 و 7 سالگی هم که بچه وارد مدرسه می شود بدلیل استرس ورود به محیط اجتماعی جدید ممکن است دچار لکنت زبان شود. لکنت زبان در بزرگسالی کمتر و معمولا بدلیل یک ضربه ی عاطفی یا جسمی اتفاق می افتد.

طبق تحقیقات بروز لکنت زبان میان پسران بیشتر از دختران است. از 100% افرادی که لکنت زبان دارند 70% آن ها پسر هستند و 30% دختر، بنابراین بر طبق آمار پسران دو برابر دختران شانس ابتلا به لکنت زبان را دارا هستند. یک بیستم کودکان تا قبل از 7 سالگی این اختلال را تجربه می کنند که دو سوم آن ها با پشت سر گذاشتن دوران کودکی خوب می شوند. در صورتیکه کودک شما نشانه هایی از لکنت زبان نشان می دهد شما می توانید با مراجعه به پزشک متخصص و گفتاردرمانگر و انجام راهکارهایی که موجب درمان لکنت زبان می شوند به کودک خود کمک کنید.

بهتر است که هرچه زودتر این کار را انجام دهید، زیرا که تأخیر در مراجعه به پزشک و شروع درمان ممکن است صدمه های روحی و جسمی در آینده ی کودک به دنبال داشته باشد. لکنت زبان ممکن است باعث برخی مشکلات روحی در کودکان از قبیل پرخاشگری، گوشه گیری، عدم اعتماد به نفس، افت تحصیلی و … شود. بنابراین کودک علاوه بر تمرینات عملی برای درمان لکنت زبان، نیاز به رفتاردرمانی نیز دارد. خانواده و اطرافیان در روند درمان لکنت زبان نقش بسیار مهمی دارند. شما می توانید به کودک خود آموزش هایی برای درمان لکنت زبان بدهید و طوری با او رفتار کنید که به درمان او کمک کند.

در ادامه راهکارهایی برای درمان لکنت زبان می گوییم:

1- از فردی که لکنت زبان دارد بخواهید که ارتباط چشمی اش را با مخاطب حفظ کند. خودتان هم وقتی او حرف می زند ارتباط چشمی تان را قطع نکنید. در حقیقت اگر با فردی با لکنت زبان ارتباط دارید همواره در نظر داشته باشید چند ثانیه دیرتر تمام کردن صحبت به هیچ روی دلیل خوبی برای توهین به غرور و شخصیت یک انسان نیست.

2- از او بخواهید که آرام و آزاد حرف بزند، حروف صدادار را بکشد و با حرکات شل و سبک لب ها، از روی کلمات بگذرد.

3- از فردی که لکنت زبان دارد بخواهید که در صحبت رو به جلو برود و یک کلمه را تکرار نکند. همچنین از جایگزینی کلمات خودداری کند و با آن ها مواجه شود.

4- به او بگویید که بعضی وقت ها عمدا بعضی کلمه ها را با لکنت بگوید. این کار باعث می شود که احساس کند کنترل بیشتری در گفتار دارد.

5- به او بگویید که لکنت دارد و نیازی نیست آن را پنهان کند. بلکه باید با آن مواجه شود و با تمرین این مشکل برطرف می شود.

6- سعی کنید آرام، شمرده و طبیعی با فردی که لکنت زبان دارد صحبت کنید و از عبارات ساده و کوتاه استفاده نمایید. با صبر و آرامش تحمل کنید که جمله اش تمام شود و از حرف زدن تند و سریع بپرهیزید؛ زیرا این کار او را آشفته می کند.

7- اگر او روی یک کلمه گیر کرد جمله اش را کامل نکنید و هرگز وسط حرف او نپرید.

8- از او انتقاد نکنید و حرف هایش را اصلاح نکنید.

9- سعی کنید با رفتار خود به او این حس را بدهید که شما به چیزی که می گوید توجه دارید، نه به طرز گفتارش.

10- از او بخواهید چیزهایی را که لکنتش را بیشتر می کنند پیدا کند. اگر فرد خودش بهتر لکنتش را بشناسد و بتواند آن را تجزیه تحلیل کند بهتر می تواند آن را حل کند.

11- از او درخواست نکنید که حتما چیزی را در حضور دیگران تعریف کند. این کار ممکن است باعث استرس و خجالت او شود.

12- سعی کنید به او اعتماد به نفس بدهید، در او نگرش مثبت ایجاد کنید و احساس شرم و ترس را ازبین ببرید.

13- محیطی آرام، دوستانه و بدور از تشویش در خانه ایجاد کنید.

14- با او درمورد موضوعات مختلف گفتگو کنید و او را تشویق به حرف زدن در جمع خانواده کنید.

15- به کودک نگویید که قبل از حرف زدن فکر کند.

16- از بیان عباراتی مانند “صبر کن و نفس عمیق بکش” یا “یواش تر” بپرهیزید. این جملات ممکن است باعث حساسیت و اضطراب او شود.

17- نحوه ی حرف زدن او را تقلید نکنید. این کار تاثیر بسیار بدی در نتیجه درمان لکنت زبان می گذارد.

18- تمرین در برابر آینه نیز می تواند به درمان لکنت زبان کمک کند.

منابع : akairan , professorsoltanzadeh