در این گزارش به سراغ شهرستان سیریک یا نگین گردشگری جنوب رفته‌ایم که در کنار دریای عمان با شن‌های سفید و نقره‌ای بکر و سواحل گسترده ماسه‌ای مقصد گردشگران در ایام مختلف سال است.
این شهرستان از شمال به شهرستان میناب از جنوب به شهرستان جاسک از شرق به ارتفاعات بشاگرد و سندرک و از غرب به دریای مکران (عمان) محدود می‌شود.
شهرستان سیریک با مساحت حدود ۳ هزار و ۳۵۱ کیلومتر مربع در فاصله ۱۷۵ کیلومتری شرق بندرعباس قرار دارد. شهر بندر سیریک در باختر شهرستان میناب در مسیر راه آسفالته میناب – جاسک و در کنار آب‌های دریای مکران (عمان) در ۲۶ درجه و ۳۱ دقیقه پهنای شمالی و ۵۷ درجه و ۶ دقیقه درازای خاوری نسبت به نیمروز گرینویچ قرار گرفته و میانگین بلندی آن از سطح دریا ۶ متر است و فاصله آن تا شهر میناب ۷۵ کیلومتر است بندر سیریک در کنار دریای عمان با شن‌های سفید و نقره‌ای بکر و سواحل گسترده ماسه‌ای و آب‌های زلال آبی در پهنه کبود دریای است در سیریک از هیاهوی شهرنشینی بزرگ اثری نیست.
هوای شهرستان سیریک گرم و مرطوب بوده و کمترین درجه هوا در زمستان به ۵ درجه می‌رسد و در تابستان به علت وزش بادهای صد و بیست روزه سیستان یا بادهای موسمی که از سمت اقیانوس هند می وزند اکثر روزها هوا نسبتاً معتدل می‌شود ولی بعضی از مواقع به بالاترین درجه حرارت یعنی بیش از ۴۵ درجه می‌رسد.
آداب و رسوم مردم سیریک سراسر بردباری و پایداری، عزت و سربلندی است مردم سیریک به زبان فارسی و گویش‌های محلی (لهجه‌ای شیرین از زبان فارسی) سخن می‌گویند و شیعه و سنی در جوار هم زندگی می‌کنند.
مردم سیریک به دو زبان بلوچی و فارسی جنوبی گویش سیریکی صحبت می‌کنند. با توجه به تعامل با اقوام مختلف، اختلاطی از واژه‌های عربی، اردو، هندی، انگلیسی و فارسی اصیل نمایان است.
وجه تسمیه سیریک به درستی معلوم نیست. شاید به دلیل هوای معتدل‌تر نسبت به مناطق اطراف به این نام خوانده شده باشد.(سیر در شهرهایی مثل سیرجان، بردسیر و… که همگی خنک هستند نیز آمده است) سیریک در توالی تاریخی بخشی از قلمرو ملوک هرموز بوده که پس از فروپاشی آن جزو میناب شد و در سال ۱۳۸۶ از میناب جدا و به شهرستان مستقلی تبدیل شد. خوانین محلی طی ازمنه طولانی اداره این منطقه را در دست داشته اند.
آثار تاریخی شهرستان:
* قلعه شاداب (کلاگت)
این قلعه در ۴۵ کیلومتری مرکز شهرستان و بر فراز صخره‌های بلند روستای کنارجو از توابع بخش بمانی قرار دارد. که بر سه طبقه تقسیم می‌شود از آن قلعه سفال‌های رنگارنگی مربوط به قرون متاخر اسلامی به دست آمده و به نظر می‌رسد از قرن نهم تا یازدهم هجری مورد استفاده بوده است.
* قدمگاه شاه محمد ولی در روستای پالور
از توابع بخش بمانی یکی از اماکن مذهبی و مورد توجه مردم شهرستان و شهرستان‌های همجوار است که در جوار درختان کهنسالی به نام لور قرار دارد. که از قدمت بالایی برخوردار است و بیشترین گردشگر را در طول سال و به‌ویژه در ایام نوروز به خود جذب می‌کند.
* معبد عشاق روستای گروگ
درباره این بنا افسانه‌ای نقل می‌شود که حدود چهار صد سال پیش دو نوجوان از طوایف متخاصم به هم دل می‌بندند و با مخالفت شدید روبرو می‌شوند که بعد از مرگ آن دو جوان این مکان به جای آب با شیر شتر ساخته می‌شود.
* قلعه سیریک واقع در سیریک کهنه
در فاصله ۳ کیلومتری شهر سیریک که به نام کلات میر حاجی معروف است این قلعه قرار دارد و از این قلعه امیرنشین در قرن هشتم تا دهم هجری استفاد ه می شده است.
* ساحل زیبای بندر کوهستک مرکز بخش بمانی شهرستان سیریک
ساحل زیبای بندر قدیمی کوهستک دارای سواحل شنی زیبایی است و یکی از مناطق گردشگر پذیر شهرستان است ایجاد پناهگاه (موج شکن) صیادی و تجاری برای شناورهای کوچک و بزرگ (قایق و لنچ) از دیگر جاهای دیدنی آن به شمار می‌رود.
سواحل شنی و ماسه‌ای زیبای روستای کرپان و روستای گهردو در شمال و جنوب ساحل بندر کوهستک قرار دارند.
* سواحل زیبای سیریک تا روستای گروگ
وجود سواحل زیبای شنی واقع در حد فاصل بین گروگ تا سیریک و احداث بندر گاه چند منظور در سیریک از مزیت‌های منطقه است.
* بازارچه بزرگ میشی
بازار بزرگ میشی در فا صله ۵ کیلومتری جنوب شهر سیریک بین جاده اصلی سیریک – جاسک دارای ۱۸۰ دهنه مغازه، مجتمع خدماتی رفاهی، کارخانه یخ و… می‌باشد. که در طول سال و بخصوص ایام نوروز پذیرای مهمانان زیادی از سراسر کشور است. در این بازار بیشتر اجناس خارجی با قیمت مناسب عرضه می‌شود.
* باغات و مرکبات و صیفی جات
وجود سدهای خاکی بزرگ در روستاهای کنارجو، سرارو، پگو و کرپان و رودخانه‌های فصلی و جلگه‌های آبرفتی و خاک حاصلخیز باعث شده کشاورزی در مناطق مهمانی، سرزه، پابیر، گرائیگ، کنارجو و کرپان رونق قابل توجه‌ای داشته باشد.
* جنگل‌های حرا و چندل خور آذینی
حرا درختی است شورزی که هنگام مد دریا تا گلوگاه در آب فرو می‌رود و به کمک خاصیت تصفیه‌ای پوسته اش آب دریا را جذب و نمک آن را دفع می‌کند. جنگل‌های حرا در نزدیکی روستای گناری با وسعت ۵۰۰ هکتار گسترش یافته‌اند. وجه تمایز آن با سایر رویشگاه‌های ماندابی سواحل جنوبی ایران وجود دو گونه گیاهی مانگرو و گونه منحصر فرد چندل در کنار یکدیگر است.
* صنایع دستی
تبلور زیبای‌های هر ملتی در فرهنگ و به خصوص هنر رخ می‌نمایاند. هنر با زندگی مردم این منطقه آمیخته است و جزئی از وجود آنهاست هنرهای دستی رایج در این منطقه شامل برقع دوزی، سوزن دوزی، زری بافی، گلابتون دوزی و گرگور بافی، سوند بافی، چادر شب بافی و سبد بافی از صنایع دستی منطقه است.
انتهای پیام
