به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، محسن عباسی به تازگی اثر جدید
خود را با عنوان «زن غمگین» روانه بازار کتاب کرده است. «زن غمگین» روایتی نو و امروزی از مشکلات و مسایل اجتماعی
است که در قالب داستانی با زبان ساده نوشته شده است.

عباسی که اثر قبلی‌اش توانست به اقبال خوبی در حوزه ادبیات
دست پیدا کند معتقد است که دغدغه‌اش برای دست به قلم شدن مسایل و مشکلات اجتماعی
است.

این نویسنده درباره چگونگی شکل گیری ایده «زن غمگین» به
خبرآنلاین گفت: «من سال 92 اولین مجموعه داستانم را به نام «در هوای گرگ و میش» را
منتشر کردم که جایزه گلشیری را برد و جزو پنج کاندید جایزه جلال هم شد. مشغله اصلی‌
من بیان مسایل اجتماعی با زبانی ساده و روان است. کتاب «زن غمگین» هم قرار بود از سوی
انتشارات رخداد نو منتشر شود که این انتشارات به فعالیت خود ادامه نداد و به نشر
نی ملحق شد و یکسری از کتاب‌های خود را به نشر نی آورد که «زن غمگین» هم برای چاپ
قبول شد و همزمان با اثر دیگرم به نام «بی‌وزنی» در نشر افق منتشر شد.»

او در مورد سادگی کتاب و شخصیت‌هایش بیان کرد: «این اثر
بیانگر دغدغه‌های اجتماعی با زبانی رئالیستی است و سعی کردم بسیار ساده بنویسم،
متاسفانه مشکلی که امروز در بسیاری از رمان‌ها و مجموعه داستان‌ها می‌بینم یک نوع
سنگینی در زبان است که ارتباط‌گیری را با خواننده دشوار می‌کند. شخصیت‌ها و دغدغه‌های
«زن غمگین» پیچیده و خاص نیستند و افرادی‌اند که ما هر روز با آن‌ها در ارتباط هستیم.»

عباسی با انتقاد از سبک پیچیده و تقیل نویسی برخی از
نویسندگان ادامه داد: «از نظر آقایان این نوع نوشتن بسیار پایدار است و ارزش ادبی دارد،
اما نظر و سلیقه من این شیوه را نمی‌پذیرد و معتقدم هرچه ساختار زبانی ساده و روان‌تر
باشد مخاطبان بیشتری را به خود جذب می‌کند. به عنوان مثال کارهای موراکامی زبان
بسیار ساده‌ای دارد و وقتی از دو لایه ترجمه می‌گذرد بازهم با خواننده فارسی زبان
ارتباط بسیار زیادی برقرار می‌کند. زبان در وهله اول مانند یک گذرگاه می‌ماند و
باید به نحوی باشد که خواننده از آن عبور کرده و وارد دنیای داستان شود، زمانی که
در همان دروازه اول متوقف شود فایده و اثر ندارد.»

این نویسنده در خصوص ارتباط برقرار کردن عموم مردم با این
کتاب گفت: «ارتباط برقرار کردن طبقه کتابخوان با آثار اجتماعی منوط بر این است که
منتقدان ما درباره این آثار بنویسند و درباره آن صحبت کنند. حقیقتا من این را در
منتقدین و طیف خواننده نمی‌بینم. مخاطبان گرایش به خواندن آثار پیچیده و ثقیل
دارند و منتقدین هم خیلی روی خوشی به این آثار نشان نمی‌دهند و بیشتر به دنبال
آثار جدید هستند؛ این نو بودن نباید مجوزی باشد تا نویسنده هرچه دلش خواست ببافد و
اسمش را بگذارد اثر نو، نویسنده ابتدا باید بتواند با طیفی از خوانندگان ارتباط
برقرار کند و سپس به سراغ شیوه مورد نظر خود برود.»

عباسی درباره برنامه آینده خود در حوزه ادبیات توضیح داد: «تعدادی
داستان کوتاه دارم، ولی در حال حاضر مشغول نوشتن یک رمان با موضوع اجتماعی هستم که
همانند دو کار قبلی‌ام است و اگر تا آخر امسال به پایان برسد ترجیح می‌دهم آن را
منتشر کنم. هر نویسنده سبک خاصی را برای نوشتن دنبال می‌کند و من نیز در همین شیوه
می‌نویسم و به فکر تغییرش نیستم، با این شیوه خیلی راحت‌تر و تاثیرگذارتر می‌توانم
بنویسم.»

او در توصیف کتاب «زن غمگین» بیان کرد: «توصیه می‌کنم که
خواننده این کتاب را با دقت بخواند، درست است که مسایل اجتماعی در کتاب بیان شده،
اما دربرگیرنده شخصیت‌های جدیدی است که به شدت امروزی هستند و نقطه نظرات و نگاهشان
به زندگی تازه است. در داستان مادر من به بی‌سوادی به معنای عام پرداختم که تا به
حال در داستان‌ها و رمان‌ها ندیده‌ام.»

عباسی در پایان در مورد انتخاب نام کتاب توضیح داد: «داستان
«زن غمگین» هم نسبت به سایر داستان‌ها تازه است و نقطه نظری که قهرمان داستان به
آن می‌رسد و تنازعی که با فضای مجازی دارد برای من جذابیت داشته است. زن غمگین کسی
است که علی رغم اینکه از لحاظ مالی در سطح خوبی قرار دارد و قضاوت از بیرون راجع
به او این است که هیچ مشکل و قصه‌ای ندارد، اما زنی نیست که از شرایط فعلی خودش
راضی باشد و این عدم رضایت پرده‌ای روی چهره‌اش انداخته است؛ یک بازی پنهانی داشته
تا خواننده را با خود همراه کند. این دلیلی بود تا نام این قصه را روی کتاب
بگذارم.»

57243