به گزارش صلح خبر، در یک دهه گذشته چالش‌های زیادی میان سینماگران و حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی که سالن‌های سینمایی زیادی را در سراسر کشور در اختیار دارد به وجود آمد. این چالش‌ها گاهی با تحریم پی‌درپی چند فیلم به اوج خود رسید و سر و صداهای زیادی به‌پا کرد اما با وجود همه اعتراض‌ها و پیگیری‌ها، نه سینماگران و نه سازمان سینمایی که متولی اصلی صدور پروانه نمایش فیلم‌ها است، نتوانستند چندان کاری از پیش ببرند.
این شرایط زمانی عجیب‌تر به نظر می‌رسید که کمتر پیش آمده مصاحبه‌ای یا توضیحی درباره تصمیم‌گیری‌های این مجموعه و به طور مشخص سازمان سینمایی آن انجام یا ارائه شده باشد؛ مصداق آن هم پیگیری‌های صلح خبرست که هیچ‌گاه به نتیجه نرسید.
اما حالا که پس از ۱۰ سال مدیر حوزه هنری تغییر کرده در این باره با یکی از تهیه‌کنندگانی صحبت کردیم که طعم تحریم فیلم را از حوزه هنری چشیده و نظرش را نسبت به آینده‌ای که می‌تواند پیش‌روی این نهاد باشد، جویا شدیم.
سید جمال ساداتیان، تهیه‌کننده فیلم «برف روی کاج‌ها» به صلح خبر می‌گوید: واقعیت این است که هر وقت یک مدیر، مدت زیادی در یک جا باقی بماند، ابتکار عمل خود را از دست می‌دهد. پس این طبیعی و خوب است که هر از چندی مدیریت‌ها تغییر کنند و آدم‌هایی با اندیشه‌های جدیدتر بر سر کار بیایند، چون افراد قبلی هر چقدر اندوخته ذهنی داشته باشند، در این مدت زمانی آن را اجرایی کرده‌اند و بعد دیگر همه چیز یکنواخت و عادی می‌شود.
او با تاکید بر اینکه «انتخاب و انتصاب یک فرد جدید و جوان‌تر در این سمت را باید به دید مثبت نگریست» ادامه می‌دهد: در حوزه هنری سلیقه‌هایی حاکم بود که با سیاست‌های کلی نظام که مجری آن وزارت ارشاد بود، گاهی تعارض‌هایی پیدا می‌کرد. به نظر من این مشکل اساسی را باید در کشور حل و فصل کنیم. ما یا سازمان‌های اداری کشور را باید به رسمیت بشناسیم، یا نشناسیم. اگر به رسمیت می‌شناسیم باید همه تابع آن باشیم. اگر نقصی را می‌بینیم باید آن نقص را به سازمان مربوطه ابلاغ کنیم و صحبت کنیم تا به یک جمع بندی جدیدتر برسند نه اینکه هر کسی بخواهد بر اساس سلیقه خود عمل کند چون این کار هرج و مرج ایجاد می‌کند و در هیچ مکتب و مرامی تعریف نشده است.
ساداتیان در پایان گفت: امیدوارم مدیر جدیدی که به حوزه آمده، این بخش‌ها را سامان دهد. بالاخره کسانی که در شورای پروانه ساخت و نمایش وزارت ارشاد نشسته‌اند، آدم‌های صاحب نظری هستند و بر اساس فرامین و چارچوبی در آنجا حضور پیدا کرده‌اند. اگر آن‌ها را به رسمیت بشناسیم شاید کمی اختلافات کم شود، هرچند اختلاف سلیقه فکری در کشور وجود دارد و ما منکر آن نمی‌توانیم شویم. اما نکته مهم این است که بحث فیلمسازی در حوزه هنری با بحث سینماداری دو مقوله جدا هستند. آن‌ها می‌توانند فرامین ذهنی خود را در فیلم‌هایشان اعمال کنند ولی در سینماداری که کمی عام‌تر است به نظرم نباید این فرامین ذهنی را اعمال کنند.
انتهای پیام
