این شاعر و منتقد در گفت‌وگو با صلح خبر، درباره کتاب‌هایی که امسال از او به نمایشگاه کتاب می‌آید، اظهار کرد: با این وضعیت رویم نمی‌شود به ناشر زنگ بزنم. من چهار تا کتاب دارم، اما نمی‌دانم با این وضعیت کاغذ و مباحثی که مربوط به بحران نشر است، می‌توانند کتاب‌ها را به نمایشگاه بیاورند یا نه. من هم جرات نمی‌کنم به آن‌ها زنگ بزنم. یکی از این کتاب‌ها مجموعه‌ای از مقالات با رویکردی در زمینه شعر و ادبیات داستانی و همچنین در مورد بعضی از شاعران معاصر است که مدتی است پیش ناشر مانده است؛ قرار بود امسال توسط نشر ابتکار نو منتشر شود. یک مجموعه شعر با عنوان «ترانه‌های گم‌شده در کوچه‌های فارس» هم از نشر آرادمان است که شعرهای کوتاه عاشقانه و اجتماعی را شامل می‌شود. یک مجموعه دیگر هم به نام «زنی که آتن را ترک می‌گفت» دارم که قرار بود پارسال دربیاید، ولی ناقص منتشر و رها شد که قرار شد امسال منتشر شود. «روزی از روزهای جهان» هم مجموعه دیگری است که قرار است انتشارات الف آن را منتشر کند.
او در ادامه گفت: من به‌عنوان یک شاگرد دبستان شعر که دنبال مسائل مربوط به کتاب و شعر هستم، وضعیت نشر کتاب و کتاب‌خوانی را خیلی غم‌انگیز می‌بینم. این‌ها مشکل همیشگی ما در حوزه فرهنگ است.
معتقدی سپس درباره انتظارات خود از نمایشگاه کتاب تهران به برخی مشکلات فیزیکی آن اشاره کرد و گفت: یک مسئله، مسئله جا است که امسال تا حدودی حل شده است و چون نمایشگاه در داخل شهر است تا حدودی از نظر رفت‌وآمد راحت شده است. سال‌هایی که در شهر آفتاب بود خود رفت و برگشت مصیبت بود. نکته دیگر هم مربوط به جنبه اطلاع‌رسانی و غرفه‌بندی نمایشگاه است. بعضی وقت‌ها چینش الفبایی غرفه‌ها از اول سالن شروع می‌شود و بعضی سال‌ها از وسط یا انتهای سالن. از نظر اطلاع‌رسانی هم مشکلاتی وجود دارد. حتی این‌که برخی غرفه‌ها امکانات بیشتر و برخی امکانات کمتری دارند. بعضی غرفه‌ها بیشتر شعر و کتاب‌های جوان‌ها را دارند، که اصلا نمی‌شود آدم خودش را به آن‌ها برساند و کتابی را انتخاب کند؛ این برمی‌گردد به اقبال عمومی به یک کتاب خاص که در یک نشر صاحب‌نام منتشر می‌شود، که این اقبال از سوی جوانان بیشتر است. البته بعضی‌های‌شان هم سیاهی‌لشگر هستند. این‌ها همه مطالب مهمی است.
سراینده مجموعه شعر «از پاره‌های دوست داشتن» با بیان این‌که در نمایشگاه کتاب بخش خوراکی و بستنی از بخش‌های کتاب فعال‌تر است، اظهار کرد: با وجود وضعیت اقتصادی، هر سال عده زیادی به نمایشگاه کتاب می‌آیند و این را می‌توان به فال نیک گرفت. اما آیا می‌شود گفت همه این‌ها که می‌آیند واقعا اهل کتاب هستند یا مثلا قدرت خرید کتاب را دارند؟ به نویسنده‌ها هم آن‌چه به‌عنوان بن می‌دهند یعنی ۲۵۰ هزار تومان، پولی نیست. امسال هم که اصلا معلوم نیست بدهند یا نه. به‌نظر هر سال که می‌گذرد کارگزاران و اهل نظر باید بنشینند و راهکارهای جدیدی را در حوزه‌های مختلف ایجاد کنند تا مشتاقان کتاب با این مشکلات مواجه نشوند. حتی راهنمایانی که آن‌جا می‌نشینند هم باید آموزش ببینند و اطلاعات بیشتری داشته باشند و تعدادشان هم بیشتر باشد.
معتقدی همچنین اعلام نمود: بعضی از ناشران هستند که خیلی از کتاب‌های‌شان را به نمایشگاه نمی‌آورند چون یا گران است یا در جاهای دیگر به آن‌ها سفارش می‌دهند. نمونه‌اش مجموعه فردوسی بود که آقای خالقی مطلق نوشته است که پارسال ناشرش اصلا آن را برای فروش نیاورد. همین حالا می‌بینم که ناشران خیلی از کتاب‌های قدیمی را با لیبل‌های جدید منتشر می‌کنند. ناشران شهرستانی خیلی وقت‌ها به‌خاطر هزینه‌ها به نمایشگاه نمی‌آیند، یا می‌آیند و کارهای گذشته‌شان را می‌آورند که طالبی ندارد. حتی بعضی ناشران با نویسنده‌ها و شاعران بد برخورد می‌کنند و از جوان‌هایی که دوست دارند کتاب چاپ کنند پول‌های کلانی می‌گیرند، و حتی کتاب را پخش هم نمی‌کنند. اما باید به حقوق مولفان احترام گذاشت. اصلا این روزها اگر ناشر و مولف با هم دچار مشکل شوند باید به کجا مراجعه کنند؟!
انتهای پیام
