به گزارش صلح خبر، در پی مصوبه اخیر هیات دولت مبنی بر الزام دستگاه‌های اجرایی به مستندنگاری سینمایی طرح‌های بزرگ و پروژه‌ای که توسط سید عباس صالحی – وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی – اعلام شد، واکنش‌های از سوی مستندسازها بازتاب پیدا کرد که البته با تردیدهایی برای چگونگی انجام کار و دخالت دستگاه‌ها در ساخت مستند همراه بوده است.
در این باره رامین حیدری فاروقی – مستندساز – هم در یادداشتی که در اختیار این خبرگزاری قرار گرفته نکاتی را مطرح کرده است.
او در یادداشت خود با عنوان «اندر احوالِ برابریِ ثبت و سند» نوشته است:
«خبرهای خوب دو دسته‌اند؛ خبر خوبِ کاری که انجام شده است، خبر خوبِ کاری که قرار است انجام شود. به هر حال باید از کار خوب در هر مرحله‌ای استقبال کرد و کوشید تا تصمیم‌های خوب، طی فرایندهای درست به فرآورده‌های کارسازِ مفید بدل شوند.
یادم هست، شروع کارِ وزیرِ ارجمند حوزه فرهنگ بود که با گروهی رفتیم برای دیداری و این پیشنهاد را بیان کردیم و استقبال شد. بعدها من و جناب رزاق‌کریمی پیش‌نویس‌هایی تنظیم کردیم و مشورت‌هایی با کارشناسان وزارت‌خانه صورت گرفت و کم‌کم جناب حیدری‌خلیلی وقت بسیار و توجه مبسوط کردند به این مهم و مسئله تعریفِ پروژه ملی و بزرگ و مستندساز حرفه‌ای پیش آمد و داستان، دامنه‌دار شد و جلسات متعدد با کارشناسان حقوقی و بعد هم حضور در کمیسیون‌های مرتبط با فرهنگ در دولت انجام پذیرفت و کار دشوار شد و طولانی.
رسم دیرینه این است که تغییر، دشوار است و طرفِ حسابِ مستندساز در پروژه‌های ملی، حتماً روابط عمومی‌هایی هستند که به شیوه و انتخاب سالیان خود عادت کرده‌اند و چندان برایشان جالب نیست که سر از سازوکارِ تازه‌ای با قواعدی نو دربیاورند و به آن تن دهند؛ در مسیر کار و در ملاقات با نمایندگان وزارت‌خانه‌ها این روایت، مشهود بود. در میانه کار بود که هم من از روند داستان ناامید شدم هم کسانی که با شیوه خیلی به تدریج آشناتر هستند، دیدند گویا من عجله دارم و سراغم را نگرفتند. به هر حال، دوستان گرامی بسیار کوشیدند و سال از پسِ سال گذشت و بعدها هم جناب حمیدی مقدم آمدند و کار با معاونت سینمایی پیش رفت و خبر را خواندیم که شد؛ به مبارکی. امیدوارم محصول خوب هم داشته باشد که اگر زودتر در این دولت رخ می‌داد، امید بیشتری هم می‌بود که آن‌که تصویب کرده مجری هم خواهد بود. نمی‌دانم در تغییرات بنیادین و وسیع و عدم تداوم‌های تاریخی چه بر سر این امید خواهد آمد در دولت‌های بعد؛ اما حتی نطفه در معرض خطرِ رو به تولدِ عقلانیت و انضباط هم شایسته توجه و تشویق است تا هنگامِ بلوغ. اگر ما به قدر کافی سند درست داشته باشیم عالیست. اگر به جای گزارش‌آگهی تبلیغاتی، مستند علمی پروژه، مسیرِ ایده تا اجرا را تا آخرِ شدن‌ها و نشدن‌ها ادامه دهد، معرکه است اما…
دوستان می‌گفتند ما در مورد اسناد و دسترسی‌ها ملاحظاتی داریم، مستندساز هم اگر به اسناد و دسترسی‌ها ملاحظه دارد حق دارد؛ خب کارش زندگی با اسنادِ راستگوست.
باید همه با هم برای این که ثبت با سند برابر باشد بکوشیم.»
انتهای پیام
