رسول سلیمی: نیروهای آمریکایی سال ها پس از ترک کوبانی یا همان عین العرب، در حال ساخت پایگاهی در این شهر شمالی سوریه در مرز ترکیه هستند که به دلیل درگیری بین نیروهای دموکراتیک سوریه به رهبری کردها و نیروهای مورد حمایت ترکیه از هم گسیخته شده است. همه اینها در حالی است که دولت جدید سوریه در تلاش است تا پس از سرنگونی بشار اسد کنترل کشور را به دست بگیرد.

چندین ویدیو و تصویر در شبکه های اجتماعی منتشر شده است که ادعا می کند سربازان و تجهیزات آمریکایی را نشان می دهد که به سمت کوبانی حرکت می کنند. ایالات متحده حدود ۲۰۰۰ سرباز در سوریه حضور دارد که ظاهرا برای ادامه مبارزه با داعش مستقر شده اند. روزنامه نگاران محلی به دیلی صباح گزارش دادند که ۱۳ کامیون با پرچم های ایالات متحده و حامل بلوک های ساختمانی بتنی به عین العرب معروف به کوبانی، وارد پایگاه پ. ک.ک/یگان های مدافع خلق شدند.

در همین حال، پ. ک.ک از سوی اتحادیه اروپا، ایالات متحده و ترکیه به عنوان یک گروه تروریستی ممنوع شده است اما ایالات متحده در طول جنگ داخلی سوریه برای کمک به پ. ک.ک/یگان های مدافع خلق به بهانه مبارزه با داعش، نیروهایی را همراه با تجهیزات نظامی و تسلیحات به شمال شرقی سوریه اعزام کرده است. این در حالی است که آنکارا می گوید یگان های مدافع خلق و پ. ک.ک با داعش همتراز هستند و نباید در سوریه جدید حضور داشته باشند.

در همین حال باید به این نکته توجه کرد که بخش هایی از شمال سوریه، از جمله مناطق نفت خیز از سال ۲۰۱۵ توسط پ. ک.ک/یگان های مدافع خلق اشغال شده است. چه آنکه از زمانی که نیروهای ضد رژیم به رهبری هیئت تحریر الشام (HTS) بشار اسد، حاکم دیرینه بشار اسد، را در ۸ دسامبر سرنگون کردند، در اطراف شهر عرب نشین منبج که تحت کنترل شورای نظامی منبج کنترل می شود، درگیری ها شدت گرفته است.

دیده بان حقوق بشر سوریه (SOHR) مستقر در لندن نوشت که نیروهای آمریکایی «کاروانی متشکل از ۵۰ کامیون حامل بلوک های سیمانی را به مناطق تحت کنترل نیروهای دموکراتیک سوریه در شمال شرقی سوریه آوردند.» «فعالان حقوق بشر گزارش دادند که این کاروان را در بزرگراه الحسکه-الرقه دیده اند، در حالی که به سمت منطقه کوبانی در حومه شرقی حلب حرکت می کرد. این کاروان با یک خودروی نظامی نیروهای دموکراتیک سوریه همراه بود و به گفته منابع SOHR، «این بخشی از تلاش های نیروهای آمریکایی برای تقویت پایگاه های خود و ایجاد یک پایگاه نظامی جدید در عین العرب با توجه به تنش های امنیتی و نظامی فزاینده در آن منطقه است.»

شورای عالی حقوق بشر افزوده که نیروهای ائتلاف بین المللی «کاروانی از نیروهای کمکی لجستیکی شامل اتاقک های از پیش ساخته شده، دوربین های نظارتی، بلوک های سیمانی، مخازن سوخت و ماشین آلات حفاری را به سمت کوبانی آوردند.»

در همین راستا خبرنگار نورث پرس از کامیون هایی که بلوک های بتنی را برای ساخت پایگاه به کوبانی منتقل می کردند، مستند کرده است. نورث پرس افزود که این کاروان «شامل تدارکات لجستیکی مانند اتاق های پیش ساخته، دوربین های نظارتی، تجهیزات حفر خندق، بلوک های بتنی و مخازن سوخت بود.» هتلی نیز به عنوان محل مرکزی پایگاه ائتلاف امریکا در مرکز شهر کوبانی تعیین شده است.

پس از خروج ایالات متحده از تاسیسات کارخانه سیمان لافارژ در سال ۲۰۱۹، نیروهای روسی آن را تصرف کردند و تا زمانی که بیشتر نیروهایش را پس از برکناری اسد از سوریه خارج کردند، در آنجا ماندند.

در هسته اصلی این موضوع، استدلال دیرینه ترکیه است که نیروهای دموکراتیک سوریه از نظر عملکردی از حزب کارگران کردستان یا پ. ک.ک قابل تشخیص نیستند. هم ایالات متحده و هم ترکیه، پ. ک.ک را که در ترکیه، شمال سوریه و شمال عراق فعالیت می کردند، به عنوان یک گروه تروریستی شناسایی کرده اند. با این حال، دولت آمریکا اصرار دارد که پ. ک.ک و نیروهای دموکراتیک سوریه سازمان های جداگانه ای هستند.

بنا به گزارش ها، نیروهای مورد حمایت ترکیه حملات خود را به سد تشرین و همچنین پل قره قوزاق که هر دو در ابعاد لجستیکی، در منطقه کلیدی هستند، تشدید کردند. ناظران سیاسی، تاکید دارند که این مکان ها نه تنها برای مردم محلی حیاتی هستند، بلکه از نظر تجارت، انرژی و عملیات نظامی نیز از اهمیت منطقه ای گسترده تری برخوردار هستند.

این در حالی است که کارشناسان معتقدند که پل قره قوزاق یک مکان محوری در امتداد مسیر تجارت بین المللی M۴ است، کریدوری که مناطق کلیدی مانند کوبانی، رقه و منبج را به هم متصل می کند. در معنای وسیعتر، «این مسیر برای لجستیک، تجارت و دفاع در شمال سوریه ضروری است.» در همین حال، سد تشرین، برق بخش های وسیعی از شمال سوریه از جمله حلب، دیرالزور و حَسکه را تامین می کند.

 از دست دادن کنترل این سایت ها می تواند پیامدهای فاجعه باری برای زیرساخت ها و امنیت منطقه داشته باشد. از این رو دفاع از تشرین و قره قزاق صرفا منافع محلی را به دنبال ندارد، بلکه امنیت کوبانی، رقه را در بر می گیرد که از جمله اهداف امریکایی ها برای تاسیس پایگاه در این منطقه است.

در همین حال، رهبری جدید سوریه از زمان سقوط اسد تلاش می کند تا تسلط خود را بر این کشور تحکیم کند و می گوید که می خواهد نیروهای دموکراتیک سوریه را در این تلاش ها مشارکت دهد.

رهبر هیئت تحریر الشام، روز سه شنبه برای اولین بار پس از سقوط بشار اسد با نیروهای دموکراتیک سوریه دیدار کرد. رسانه ها گزارش دادند که نتایج مذاکرات بین نیروهای دموکراتیک سوریه و احمد الشرع، که اکنون رهبر بالفعل سوریه است، «مثبت» بوده است.

به گزارش العربیه، الشرع، معروف به ابو محمد الجولانی، تأیید کرد که دولت انتقالی در حال مذاکره با نیروهای دموکراتیک سوریه برای حل بحران در شمال شرقی سوریه با هدف ادغام نیروهای دموکراتیک سوریه در نیروهای مسلح ملی است. او بار دیگر تأکید کرد که کردها بخشی جدایی ناپذیر از بافت سوریه هستند و هرگونه برنامه ای برای تقسیم سوریه را رد کرد.

الشرع در مصاحبه ای به این نشریه گفت: «به هیچ وجه سوریه تقسیم نخواهد شد.» او توضیح داد: «مذاکرات با نیروهای دموکراتیک سوریه برای حل بحران در شمال شرق سوریه ادامه دارد» و افزود که دولت جدید اجازه نخواهد داد سوریه به سکوی پرتاب حملات پ. ک.ک علیه ترکیه تبدیل شود.

همچنین احمد الشرع، رهبر دولت انتقالی سوریه، به العربیه گفته: «کردها بخشی از مردم ما هستند» و «ما آماده مذاکره با نیروهای دموکراتیک سوریه هستیم. این در حالی است که سال هاست که درگیری هایی در منطقه مرزی بین گروه های شبه نظامی مورد حمایت ترکیه و نیروهای دموکراتیک سوریه مسلح و آموزش دیده ایالات متحده رخ داده است. هواپیماهای جنگی ترکیه نیز به طور دوره ای مواضع کردهای سوریه را بمباران می کردند.

ناظران سیاسی تاکید دارند ایالات متحده در سوریه در موقعیت دشواری قرار دارد چرا که تقریبا هیچ گروهی، به استثنای کردها، نمی خواهد نیروهای آمریکایی خاک سوریه را اشغال کند. این در حالی است که ترکیه مدت هاست که واشنگتن را به حمایت از «تروریست ها» متهم می کند، زیرا نیروهای دموکراتیک سوریه را ادامه حزب غیرقانونی کارگران کردستان(پ. ک.ک) می داند.

این در حالی است که حاکمان جدید دمشق مطمئنا می خواهند به میادین نفت و گاز کشور دسترسی پیدا کنند تا به وعده های خود برای از سرگیری عرضه برق و سوخت به مردم عمل کنند. چه آنکه امریکا مدت هاست که این منابع انرژی را به عنوان اهرم فشار و برای محروم کردن دولت قبلی بشار اسد از منابع، از جمله تحت شرایط تحریم، نگه داشته بود.

اما ترامپ این بار چه خواهد کرد؟ در کمتر از بیست روز آینده مشخص خواهد شد.

311213