مهدی حسین زاده در گفتگو با خبرنگار صلح خبر، با بیان اینکه ایران کشوری دانشگاهی است و در دهه­‌های اخیر جمعیت دانشگاهی آن رشد قابل ملاحظه‌­ای داشته است، افزود: جمعیت بیش از چهار میلیون دانشجو در دانشگاه‌­های دولتی، آزاد، پیام نور، غیرانتفاعی، ستادی و دانشگاه­‌های مرتبط با دستگاه‌­های اجرایی و دولتی مؤید این موضوع است. از سوی دیگر، سالانه بیش از ۸۵۰ هزار فارغ‌­التحصیل دانشگاهی داریم که به عنوان نماینده دانشگاهیان در جامعه عمل می­‌کنند.

وی ادامه داد: تجربه زیسته اینجانب به عنوان دانشجو و هیأت علمی نشان می­‌دهد که دانشگاه­‌های ما (در رشته­‌های مختلف فنّی و مهندسی، علوم پایه، هنر، انسانی و …) فاقد ارائه ابزارهای کافی برای توانمندسازی فرهنگی و اجتماعی دانشجویان هستند؛ البته رشته­‌های دانشگاهی از این نظر تفاوت­‌هایی دارند و برای بعضی رشته­‌ها این بحران جدّی­تر است. مسأله این است که بر اساس مطالعات انجام شده، آسیب­های مختلف فرهنگی و اجتماعی جامعه دانشجویی رو به افزایش است و توانمندسازی دانشجویان در حوزه­‌های فرهنگی و اجتماعی نقطه مقابل آسیب­‌های فرهنگی و اجتماعی است. به عبارت دیگر، هر چه دانشجویان در امر فرهنگی و اجتماعی فعّالتر و توانمندتر شوند، کمتر دچار آسیب­‌های فرهنگی و اجتماعی خواهند شد و جامع‌ه­ای پویاتر و امیدوارترخواهیم داشت. بنابراین، امیدواری اجتماعی دانشجویان به عنوان قشر پیشرو در جامعه، تأثیرات مستقیمی بر امیدوارتر شدن جامعه خواهد داشت.

استادیار جامعه شناسی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی تاکید کرد: انجمن­‌های علمی دانشجویان، کانون­های فرهنگی، هنری، ادبی، اجتماعی و مذهبی دانشجوئی، تشکّل­‌های اسلامی دانشجویی در طیف‌های مختلف و متنوّع سیاسی، فعّالیت نشریات دانشجوئی، علاوه بر انجام خدماتی در بخش­‌های مختلف کشور و کمک به حاکمیّت، محمل و بستر بسیار خوبی برای توانمندسازی فرهنگی و اجتماعی دانشجویان می‌­باشند. بدین معنا که دانشجویان در عرصه­‌های مختلف تمرین زندگی می­‌کنند و با افزایش مهارت­‌های زندگی، دارای توانمندی­‌های فرهنگی و اجتماعی می­‌شوند و زندگی امیدوارنه‌­تری خواهند داشت که نقطه مقابل آسیب­‌های اجتماعی و فرهنگی است.