به گفته محققان دانشگاه فنلاند شرقی، این بافت حساس به نور در انتهای چشم را می توان یک بخش جدایی ناپذیر از سیستم عصب مرکزی در نظر گرفت و از آنجا که به راحتی می توان چشم را مورد معاینه قرار داد، استفاده از شبکیه به عنوان ابزاری برای غربالگری بیماری های مغز می تواند تشخیص های موثرتر و کمتر تهاجمی در پی داشته باشد چراکه چشم می تواند به راحتی بررسی شود.
در این مطالعه، برای ردیابی تغییرات عملکرد شبکیه، از الکترورتینوگرافی که کاربرد آن در ثبت پاسخ الکتریکی شبکه به یک فلاش نوری شدید است و همچنین از پتانسیل های برانگیخته بصری استفاده شد.
پتانسیل های برانگیختگی بصری، معمولاً توسط فلاش های نوری یا الگوهایی نظیر صفحات شطرنج برانگیخته می شوند.‏
محققان در یک الگوی موش مبتلا به بیماری هانتینگتون که هنوز علائم بیماری را نداشت، متوجه تغییراتی در زمینه دید روز و مشاهده رنگ شد؛ آنها همچنین در یک الگوی موش مبتلا به آلزایمر اختلالاتی در دید شب کشف کردند.این یافته ها موید شواهد قبلی در ای زمینه است که تغییرات پاتولوژیکی در شبکیه با سیستم عصب مرکزی در ارتباط هستند.
این تحقیق در مجله PLoS One, Journal of Alzheimer’s Disease, and Human Molecular Genetics منتشر شده است.

۵۴۵۴