این پژوهشگر و نویسنده در یادداشتی که در اختیار صلح خبر قرار داده، نوشته است: «این روزها مشغول ساده کردن خمسه نظامی برای جوانان هستم. در کتاب لیلی و مجنون به جواهر یگانه‌ای برخوردم که این‌جا به اشتراک می‌گذارم.
پدر لیلی او را حبس خانگی کرده اما لیلی که دل در گرو مجنون دارد، همیشه چشم‌انتظار است و غصه می‌خورد.
می‌سوخت در آتش جدایی نه دود در او نه روشنایی
لیلی طبع شعر عالی دارد و نامه‌های شاعرانه عاشقانه می‌نویسد و از بام به پایین پرت می‌کند. پسرک رهگذر نامه را به مجنون می‌رساند و در جواب غزلی از مجنون می‌آورد.
در ادامه نظامی می‌سراید:
لیلی دریا دریا مروارید اشک خود را بالا می‌کشد و کشتی کشتی بیرون می‌ریزد:
دریا دریا گهر برآهیخت کشتی کشتی ز دیده می‌ریخت
برآهیختن = بالا آوردن = بیرون کشیدن
قرن‌ها بعد در شعر شاملو می‌خوانیم:
دریا دریا
چه‌ت اوفتاد که گریستی؟
چی شده؟ چه مشکلی پیش آمده که به اندازه دریا دریا گریه می‌کنی؟
آیا می‌توان تکرار مبالغه شاعرانه «دریا دریا گریستن» را پای توارد نوشت؟»
انتهای پیام
