به گزارش صلح خبر، آیت‌الله ابوالقاسم علیدوست در سلسله سخنان خود در مورد واقعه عاشورا اظهار کرد: واقعه عاشورا اهداف، پیامدها و درس‌هایی به همراه داشت و بدون تردید هدفی در پی داشت. در تاریخ می‌توان دید بعد از واقعه عاشورا چه اتفاقاتی رخ داده است و چنانچه حادثه عاشورا نبود چه چیزی رقم می‌خورد.
وی ادامه داد: در روز عاشورا حرف‌های زیادی در اردوگاه امام حسین(ع) و حتی دشمن بیان شده است که می‌تواند درس و مایه عبرت باشد. پس اگر بگوییم عاشورا دانشگاه پردرسی بود و هست؛ اصلا مبالغه نکرده‌ایم. معروف‌ترین، محکم‌ترین و مشهودترین سندی که از امام حسین(ع) که هدف‌های‌شان را بیان می‌کند وصیت ایشان به برادرشان محمد بن حنفیه به هنگام خروج از مدینه به مکه است.
این مدرس حوزه و دانشگاه خاطرنشان کرد: امام حسین(ع) در این وصیت‌نامه کوتاه در مورد حرکت‌شان می‌فرمایند: «من از روی سرمستی، گردنکشی، تبهکاری و ستمگری قیام نکرده‌ام. بلکه به پا خواسته‌ام تا کار امت جدّ خویش به صلاح آورم، می‌خواهم که امر به معروف و نهی از منکر کنم و روش جدم و پدرم علی بن ابی‌طالب(ع) را در پیش بگیرم. هر کس مرا با پذیرش حق پذیرفت، خداوند به حق سزاوارترین است و هر کس این امر را از من نپذیرد شکیبایی می‌ورزم تا خداوند میان من و مردم داوری فرماید. او بهترین داوران است، توفیق من تنها از خداوند است. بر او توکل می‌کنم و به سوی او باز بازگردم».
آیت‌الله علیدوست تصریح کرد: اینکه بگوییم امام حسین(ع) برای شهادت قیام کردند تا شفیع امت بشوند یک نوع تحریف محتوایی و خطرناک است که گاها این تحریف به واقعه عاشورا بسته می‌شود، شهادت پدیده بسیار ارزشمندی است اما هیچگاه هدف نیست. شهادت یک ضرورت مقدس است اما یک اصل به شمار نمی‌رود. در واقع شهادت یک استثنا است و هدایت و اقامه معروف و نهی از منکر اصل است.بنابراین وصیت امام حسین(ع) هدف ایشان در خروج از مدینه و حرکت به سمت مکه را مشخص می‌کند، در مسیر مکه به سمت عراق امام به فرزدق- شاعر- برخورد کرد. او از کوفه می‌آمد. امام از او سوال می‌کند که کوفه در چه حال است، فرزدق می‌گوید «اهل کوفه شمشیرهایشان علیه شما ولی قلوب‌شان با شما است».
این مدرس حوزه و دانشگاه در پایان گفت: با وجود آنکه امام حسین(ع) از اتفاقات کوفه باخبر بودند به مسیر خود ادامه دادند، براساس روایات و نقل‌های تاریخی امام در مورد هدف خود می‌فرمایند «فساد در زمین زیاد شده و طاعت شیطان بروز و طاعت خداوند کنار رفته است و من اولا به نصرت دین خدا و عزیز کردن آئین و جهاد در راه خدا هستم»، از منظر امام این پدیده نهایی است به این معنا که خداوند تنها باید حاکم باشد.
انتهای پیام
