جامعه > محیط زیست – گری لوییس *

“حدود 10 سال پیش همه چیز متفاوت بود. قایق ها در آب بودند. ماهی گیران در قایق های خود مشغول ماهی گیری بودند. همه جا سبز بود. این صحنه ها مانند یک اثر هنری بود. هامون زنده بود.” اینها خاطرات حسن، یکی از ساکنان دریاچه هامون است.

هامون مجموعه ای از سه رود است – یا بود – که نزدیکی مرز افغانستان و جنوب شرق ایران قرار دارد.

حسن در ادامه می گوید: “امروز اما وضعیت متفاوت است. همه جا را خشکسالی فرا گرفته. قایق ها بلااستفاده شده اند. خانه های ما در شن و ماسه فرو رفته. ما برای امرار معاش خود دچار مشکل هستیم. به دلیل این فاجعه زیست محیطی تمام دوستان و اعضای خانواده من به شهرهای دیگر مهاجرت کرده اند. آب دیگر از سمت افغانستان به ایران وارد نمی شود و ظاهرا همه چیز تمام شده است.”

مشکلات حسن ریشه انسانی دارند. آب از بالا دست بسته شده و زندگی او را تحت تاثیر قرار داده است.

اما، این داستان تنها مختص هامون نیست.

در طی حدود 3 سالی که در ایران زندگی کرده ام، این افتخار را داشته ام که تقریبا به تمامی استان های زیبای کشور سفر کنم.

در دریاچه ارومیه، من عواقب ناشی از مصرف بیش از اندازه آب را از نزدیک دیدم. توسعه کنترل نشده و مصرف بیش از اندازه باعث شده تا آب دریاچه به مقدار بسیار زیادی خشک شود. مانند دریاچه ی آرال در آسیای مرکزی. از صحنه هایی که دیدم متاثر شدم. من در محیطی خشک، سرشار از نمک و سفید ایستاده بودم که روزگاری دریاچه ای با ابهت و زیبا بود. دیدن این صحنه من را شوکه کرد. من می توانستم نمک را در دهانم حس کنم. با خودم فکر می کردم زندگی برای مردم این منطقه با این همه نمکی که در هوا هست چگونه می تواند باشد؟ چه اتفاقی برای محصولات کشاورزی این منطقه می افتد؟ و چه اتفاقی برای میوه هایی که مزه شوری می دهند و در کنار جاده افتاده اند، می افتد؟

اینها همه گوشه چشمی از مشکلاتی است که انسان ها آنها را پدید آورده اند. آینده ای گرم تر و خشک تر که در انتظار خاورمیانه است این شرایط را بدتر خواهد کرد. شرایطی که باعث به خطر افتادن امنیت انسانی خواهد شد.

همه ما در تصحیح اشتباهات خود نقش داریم. برای مثال، مهندسان و معماران می توانند به دنبال راه هایی باشند تا محیط اطراف ما را پایدارتر و سبزتر کنند. سیاست مداران باید آماده تصمیم گیری های سخت باشند تا بتوانند محیط زیست را حفظ کنند. بازرگانان باید به فکر راه هایی باشند تا محیط زیست را کمتر تحت تاثیرات منفی قرار دهد.

من و شما باید بر سر میز غذا در مورد امنیت محیط زیست با فرزندانمان گفتگو کنیم. ما باید روش های مصرف خود را تغییر دهیم. باید در مصرف آب صرفه جویی کنیم. از سوخت های فسیلی کمتر استفاده کنیم.

آموزش و آگاهی افزایی کلید حل این مشکلات است. ما باید به فرزندان خود آموزش دهیم تا از خانه خود محافظت کنند.

همه ما در این راه نقشی داریم. اجازه دهید خیلی خلاصه مجددا به به دریاچه ارومیه بازگردیم. سازمان ملل متحد همراه با دولت، مقامات محلی و استانی به کشاروزان آموزش می دهد که چگونه از آب کمتری استفاده کنند. آبی که ذخیره شده می تواند دریاچه را مجددا پر کند. این دریاچه به روزهای پرشکوه خود باز نمی گردد اما تا حدودی ترمیم خواهد شد. دولت ژاپن با کمک های سخاوتمندانه خود به احیای دریاچه ارومیه کمک می کند و نشان می دهد مشکلات زیست محیطی به مرزها محدود نمی شود و نیازمند توجهی جهانی است. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه پروژه های ما به وبگاه www.un.org.ir مراجعه کنید.

دریاچه هامون و ارومیه تالاب هایی هستند که باید احیا شوند.

موضوع امسال روز جهانی تالاب ها، تالاب ها برای آینده: معیشت پایدار است.

ما دراین مشکلات با هم سهیم هستیم و باید با هم به دنبال راه حل آنها باشیم. ما باید مثبت اندیشی خود را حفظ کنیم. این مشکلات قابل حل هستند. همه ما در راه نقشی داریم. نقش شما چیست؟

* هماهنگ کننده مقیم سازمان ملل متحد در جمهوری اسلامی ایران

۴۷۴۷

This entry passed through the Full-Text RSS service – if this is your content and you’re reading it on someone else’s site, please read the FAQ at fivefilters.org/content-only/faq.php#publishers.

RSS