مینا قربانی راهنمای کوهستان دماوند و کوهنورد در گفتگو با صلح خبر، درباره‌ی وضعیت کمپ‌های موجود در دماوند گفت: مهمترین کمپ دماوند کمپ بارگاه سوم است و به جز آن کمپ‌های مختلف دیگری در دماوند مشاهده می‌شود. قطعا کمپ‌های موقتِ فصلی بهتر از تفکر سازه است اما اکثر کمپ‌های افتتاح شده آموزش‌ها و ضرورت‌های محیط‌زیستی را نمی‌دانند و بعضی افراد با لابی‌گری توانسته‌اند این کمپ‌ها را تاسیس کنند و اختیار بسیاری از این مجوزها در انحصار شورای شهر و شهرداری رینه است که متاسفانه عملکرد رضایت‌بخشی در منطقه ندارد.
او افزود: من از مجوزهای تمامی کمپ‌ها اطلاعی ندارم اما متاسفانه برخی گردانندگان این کمپ‌ها افراد بی‌دانشی در زمینه‌ی کوهنوردی هستند و حتی شاهد هستیم بسیاری از این کمپ‌ها زباله‌های خود را تفکیک نمی‌کنند یا از ظروف یکبار مصرف استفاده می‌کنند.
این راهنمای کوهستان با بیان اینکه فدراسیون کوهنوردی بابت مجوز صعود به قله‌ی دماوند از توریست‌ها ۵۰ دلار می‌گیرد، گفت: صدور مجوز صعود از طرف عوامل فدراسیون در پلور و رینه انجام می‌شود و چه مقدار از این پول به فدراسیون می‌رسد و کجا هزینه می‌شود مشخص نیست. حداقل انتظار یک توریست بابت دادن هزینه‌ی ۵۰ دلاری داشتن یک پناهگاه تمیز است. متاسفانه اکنون در دماوند، پناهگاه‌های ما حتی اتاق امانت ندارد و شاهد هستیم برخی مواقع وسایل کوهنوردان دزدیده می‌شود.
قربانی افزود: متاسفانه اولویت هزینه کرد پول‌های دریافت شده از گردشگران و کوهنوردان، ایجاد امکانات رفاهی و اقدامات زیست‌محیطی در دماوند نیست. ما متوقع هستیم که دست کم بخشی از این هزینه خرج بهبود پناهگاه‌ها شود زیرا که پناهگاه‌های مرتب و مجهز از ابتدایی‌ترین امکانات است که باید به کوهنوردان داده شود. پناهگاه‌های دماوند باید تجهیز شود و در شأن کوهنوردان ایرانی و خارجی باشد. اخیرا فدراسیون قول داده است که پناهگاه‌ها را تجهیز کند و چوب‌کاری و نوسازی بارگاه سوم کلید خورده است که با نوسازی پناهگاه قدیم شروع شد. اکنون وضعیت پناهگاه‌ها به گونه‌ای شده است که سالن غذا خوری تبدیل به کف خواب می‌شود و از کوه نوردان ۷ هزار تومان بابت خوابیدن در کف سالن غذا خوری می‌گیرند.
این بانوی کوه نورد گفت: فدراسیون باید در خصوص کمپ‌ها سازماندهی بیشتری داشته باشد و متاسفانه این سازماندهی اکنون در دماوند آنگونه‌ای که باید باشد نیست.
او در باره ی فرناز دولتخواه (زنی که به تازگی در دماوند سقوط کرد و کشته شد) گفت: امن‌ترین جبهه‌ی صعود برای کوهنوردان جبهه‌ی جنوبی است زیرا که نیروهای امدادی بیشتری در آن منطقه مستقر هستند و منطقه‌ی یخچالی و یال‌های نامشخص برای صعود در جبهه‌ی جنوبی بسیار کمتر است. خانم فرناز دولتخواه از شمال شرقی که خطرات بیشتری نسبت به جبهه‌ی جنوبی دارد صعود خود را آغاز کرد. متاسفانه خیلی از کوهنوردان، قله‌ی دماوند را پیش پا افتاده می‌دانند.
او درپایان افزود: مبحث آموزش و تجربه کافی برای چنین صعودی متاسفانه دست‌کم گرفته شده است و شاهدیم در برخی باشگاه‌های کوهنوردی بحث مالی بیشتر از افزایش آگاهی و آموزش مطرح است و صعودها تجاری شده است.
انتهای پیام
