اما کمند امیرسلیمانی که در این سریال یکی از نقش‌های اصلی سریال (عروس خانواده) را بازی می‌کند، در زمانی که این مجموعه برای نخستین بار پخش شد، تا مدت‌ها از سوی بینندگانی که نمی‌توانستند بین شخصیت واقعی یک هنرور و نقشی که بازی می‌کند، تفکیک قائل شوند، به باد انتقاد گرفته می‌شد و جالب اینجاست که پس از ۲۶ سال با پخش این سریال همچنان از سوی بیننده امروزی هم سرزنش می‌شود!

کمند امیرسلیمانی که امروز در رادیو نوروز حاضر شده بود، اینگونه عنوان کرد که این روزها با بازپخش این سریال، هر شب «پدرسالار» را تماشا می‌کند.

او ادامه داد: داستان «پدرسالار»، داستان روز جامعه ماست؛ این قصه همچنان در خیلی از خانواده‌ها وجود دارد ولی برایم خیلی جالب است که بعضی از مردم جامعه ما هنوز سخت قضاوت می‌کنند و گوش نمی‌دهند. با وجودی که این سریال برای دو دهه‌ی قبل است، اما باز هم من کامنت‌هایی از طرف مردم می‌گیرم، مبنی بر اینکه چرا اینقدر بدجنس بازی درمی‌یاری؟ چرا همه را به هم می‌ریزی؟ چقدر اذیت می‌کنی؟ تصورم این بود که بعد از دودهه دیدگاه مردم عوض شده باشد، بازتر به مسایل نگاه کنند اما این قضاوت همچنان در بین مردم ما وجود دارد. در فرهنگ ما احترام به بزرگترها از واجبات است. اگر از این منظر به قضیه نگاه کنیم، همه طوری وسوسه می‌شوید که باید در خانه پدرسالار زندگی کرد، هر چند که خیلی از جوان‌ها دوست دارند، حداقل زندگی مستقلی را داشته باشند.

کمند امیرسلیمانی درباره راهکارهای مقابله با کرونا با تاکید بر خانه‌نشینی گفت: به مدد تکنولوژی مردم می‌توانند در زمان قرنطینه دیدار تصویری داشته باشند.

این هنرور اضافه کرد: چون من آدم مثبتی هستم تصورم این طور هست که این اتفاق (موضوع شیوع کرونا) برای ما، درسی به دنبال دارد و اینکه باید صبر کنیم تا این موضوع تمام بشود و دستاوردی از این اتفاق به دست بیاوریم.

کمند امیرسلیمانی در پاسخ به پرسش مجری درباره اینکه حال پدرش چطور است؟ جواب داد: حال پدرم خوب است و در قرنطینه بسیار جدی هستند.

او درباره شرایط این روزهای خانواده‌اش در قرنطینه، گفت: شرایط ما مقداری با دیگران متفاوت است. من و پدر و مادرم و سپند همه در یک ساختمان هستیم و با حفظ نکات بهداشتی روزی یک بار توی حیاط می‌رویم، حیاط را آب می‌زنیم، چای می‌خوریم. ولی کسانی که این شرایط را ندارند، به مدد تکنولوژی می‌توانند دیدار تصویری با دوستان و اقوام داشته باشند. شاید باور نکنید خود من دلم لک زده پسرم را بغل کنم، تولدش هم هست اما من حتی دستش را نمی‌گیرم. به نظر من مکالمه تصویری بسیاری از دلتنگی‌ها را برطرف می‌کند.

انتهای پیام