اقتصاد > جهان – اقتصادنیوز نوشت: پناهجویی، یک مشکل اروپایی است که مستلزم یک سیاست مشترک و مرتبط ازسوی اتحادیه اروپاست؛ مجله معتبر اکونومیست در سرمقاله جدیدترین شماره خود می‌گوید: اجازه دهید پناهجویان وارد اروپا شوند، اما این جریان را مدیریت کنید.

مجله معتبر اکونومیست، به بهانه شکست دوباره و به بن‌بست رسیدن مذاکرات صلح خبر ژنو درباره بحران سوریه، سرمقاله اصلی جدیدترین شماره خود، که نسخه چاپی آن فردا (شنبه ششم فوریه) منتشر می‌شود را به بحران پناهجویان اختصاص داده و پیشنهاداتی را در زمینه حل این بحران ارائه کرده است.

اکونومیست در این باره می‌نویسد: پناهجویان، افرادی معقول در شرایط ناگزیر هستند. شرایط زندگی برای یک میلیون پناهجویی که از سوریه، عراق، افغانستان و سایر کشورهای جنگ‌زده به سوی اروپا فرار کرده‌اند، سال گذشته غیرقابل تحمل شد. اگرچه اروپا امن، ثروتمند و در دسترس است، بسیاری از مردم ترجیح می‌دهند وطن خود را ترک نکنند تا دوباره در غربت زندگی کنند. اما وقتی جایگزینی جز تهدید به مرگ با بمب‌های بشکه‌ای و شمشیر تعصبات کور نباشد، مهاجرت و جلای وطن، تنها انتخاب عقلانی خواهد بود.

جریان ورود پناهجویان به اروپا کشورها همان‌طور که «آنگلا مرکل»، صدراعظم آلمان همیشه آرزو می‌کرد، قابل مدیریت بود، به شرطی که همه کشورهای عضو اتحادیه اروپا با هم همکاری می‌کردند (و اکونومیست نیز بر این مساله اصرار داشت). در عوض، این تنها آلمان و سوئد بودند که به تنهایی این بار را به دوش کشیدند اما امروز این میل و اشتیاق آنها نیز با خستگی همراه شده است. مادامی که اروپا به‌زودی این صف‌آرایی را تغییر ندهد، فشار سیاسی مرکل را وادار خواهد کرد که به طور یکجانبه اقدام به اعمال محدودیت‌ در راه ورود پناهجویان کند و موجی از مسدود کردن مرزها به راه افتد. از همه نگران‌ کننده‌تر اینکه، بحران پناهجویان منجر به برانگیختن حس بیگانه هراسی و پوپولیسم سیاسی خواهد شد. نیروی اغواکننده ملی‌گرایی جناح راست، هم‌اکنون کار خود را کرده و توانسته در بخش‌هایی از شرق اروپا کنترل را به دست بگیرد. اگر این جریان‌ها به سمت غرب یعنی جایی که آلمان، فرانسه و ایتالیا هستند کشیده شود، آن وقت اتحادیه اروپا از هم خواهد گسست.

شرایط امروز به هم ریخته است. پناهجویان آزاد بوده‌اند تا با گذر از دریای مدیترانه، برای ورود به هر کشوری که به نظرشان شرایط مناسب‌تری برایشان دارد، ثبت نام کنند. اما ازطرفی، بسیاری از مهاجران اقتصادی که هیچ‌گونه صحت ادعایی برای اخذ پناهندگی نداشته‌اند، با دروغ گفتن درباره کشور مبدا خود، جایی را در میان این صف طولانی پناهجویان برای خود دست و پا کرده‌اند. بنظر می‌رسد این شرایط آزاد برای همه باید با یک سیستم اصولی جایگزین شود که در آن متقاضیان پناهندگی در بدو ورود به مرزهای اروپا غربالگری شوند یا بهتر از همه اینکه این اقدام تا پیش از عبور آنها از دریای مدیترانه انجام شود. بنابراین، آنهایی که فاقد صلاحیت اخذ پناهندگی هستند باید به کشورهایی عودت داده شوند که تمایل پذیرش آنها را دارند.

نظم در مرز
ایجاد یک سیستم مدون و منظم، نیازمند گذر از سه مرحله است. نخست، با افزایش کمک‌ها به پناهجویان، به‌خصوص قربانیان جنگ‌های داخلی در عراق و سوریه شامل شمار زیادی که به کشورهای هم‌مرز خود یعنی ترکیه، اردن و لبنان گریخته‌اند، باید «عوامل فشار» را که باعث می‌شود آنها خطر عبور از دریای مدیترانه و مرزها را به هر قیمتی به جان بخرند، از میان برداشت. دوم اینکه باید در حالی که پناهجویان همچنان در مراکزی در خاورمیانه یا نقاط حساس و مهمی (عمدتا در یونان و ایتالیا) که مبادی ورودی اروپا هستند، به درخواست و ادعای پناهندگی آنها رسیدگی شده و غربالگری شوند. و در نهایت، سومین اصل این است که باید اصرار داشت تا زمان انجام و رسیدگی به فرآیند پناهندگی، آنها باید به جای آنکه بلافاصله سوار بر قطار به سمت آلمان حرکت کنند، در همان مبادی ورودی باقی بمانند.

تمام این سه مرحله، توام با دشواری خواهد بود چراکه نخست باید «عوامل فشار» را در نظر داشت. دورنمای پایان جنگ داخلی در سوریه دورتر از هر زمانی است. مذاکرات صلح خبر ژنو، هفته گذشته، بدون هیچ گونه پیشرفتی متوقف شد. اما اتحادیه اروپا می‌توانست کمک‌های بیشتری را به پناهجویان و کشورهای پذیرای آنها بکند. اما با وجود آنکه جنگ در سوریه خونین‌تر و شدید‌تر شد، کمک‌ها به این کشور به طرز مفتضحانه‌ای قطع شد. بنا بر اعلام سازمان ملل متحد، سازمان‌ها و موسسات امدادرسان، سال گذشته بیش از نیمی از کمک‌های خود به سوریه را قطع کرده‌اند. همچنین، در هفته‌ای که گذشت در کنفرانسی که در لبنان با موضوع سوریه برگزار شد، از اعطاکنندگان کمک‌های مالی، برای سال 2016 میلادی 9 میلیارد دلار کمک خواسته شد که این مبلغ تقریبا به اندازه پولی است که آلمان‌ها سالانه صرف خرید شکلات می‌کنند. با این حال، دست کم برای چندسال، مبلغی بسیار بیشتر از رقم فوق نیاز است.

پول‌های اروپا نه تنها برای خوراک و مسکن پناهجویان، بلکه باید برای چرب کردن سبیل کشورهای میزبان که به آنها اجازه کار کردن می‌دهند، هزینه شود. در چهار سال نخست شروع درگیری‌ها، ترکیه، اردن و لبنان از دادن اجازه کار به پناهجویان سوری سرباز زدند. اما به تازگی، ترکیه اعطای کار به آنها را شروع کرده است. اعطاکنندگان کمک‌های مالی، همچنین باید اردن و لبنان را نیز مجاب کنند تا راه ترکیه را دنبال کنند. همچنین، پول و کمک‌های مالی اروپا می‌تواند به تحصیل و آموزش 400 هزار کودک آواره و جنگزده در ترکیه که هیچ کلاس درسی ندارند، کمک کند.

بعضی وقتها باید جواب «نه» داد
اما ماموریت بعدی این است که پناهجویان را ملزم کرد تا حدامکان در نزدیک‌ترین محل به موطن خود، احتمالا در ترکیه، لبنان یا اردن، اقدام به ثبت درخواست پناهندگی کنند. در مطلوب‌ترین حالت، آنهایی که از طریق کشتی و قایق به اروپا سفر کرده‌اند، به کمپ‌هایی در یکی از سه کشور فوق عودت شوند تا ثابت شود آنها تمام پس‌انداز باارزش خود را به قاچاقچیان انسان نداده‌اند تا آنها را به سفر به نقطه‌ای نا معلوم ببرند. اما این مساله به دلیل سوابق نه چندان خوب حقوق بشری ترکیه، با مخالفت‌های سیاسی و حقوقی مواجه خواهد شد. بنابراین، باید نسبت به راه‌اندازی کمپ‌هایی در نخستین کشور اروپایی که پناهجویان به آن وارد می‌شوند، احتمالا در یونان یا ایتالیا، اقدام شود.

هزینه این کار باید میان کل کشورهای اتحادیه اروپا تقسیم شود چراکه هدف از این اقدام، اعمال کنتر بر مرزهای خارجی اروپاست. همچنین، انعقاد تفاهم میان کشورهای اروپایی یکی از گزینه‌های محتمل خواهد بود. مثلا، یونان در قبال پذیرای از شمار قابل توجه پناهجویان در خاک خود، باید در زمینه پرداخت بدهی‌ها و بودجه‌هایی که مدت‌هاست برای نجات اقتصاد خود از بحران بر سر آن مذاکره می‌کند، مورد معاضدت قرار گیرد.

بنابراین، پناهجویان، به جای آنکه به طور غیرقانونی از مرزها بگذرند، تنها تحت شرایطی وارد اروپا خواهد شد که مطمئن شوند درخواست قانونی آنها در مدت زمان معقولی مورد موافقت قرار خواهد گرفت. در نتیجه، اتحادیه اروپا باید هرچه سریع‌تر، برای رسیدگی به ادعای پناهجویان برای اخذ پناهندگی، هر مبلغی که لازم است را فراهم کند. همین‌طور، کشورهای عضو اتحادیه اروپا باید با پذیرش شمار قابل توجهی از افراط واجد شرایط پناهندگی، موافقت کنند. شاید برخی پناهجویان آلمان و فرانسه را ترجیح بدهند و به محض ورود آنها به داخل منطقه شینگن، موانع اندکی بر سر راه آنها قرار دارد تا آنها را متوقف کند. اما اگر آنها به درستی مورد مراقبت قرارگیرند، اکثر آنها در همان جا باقی خواهند ماند.

بحران پناهجویان، نیازمند برنامه‌های اسکانی گسترده‌تر از آنچه آژانس پناهندگان سازمان ملل برگزار می‌کند که در آن تنها 160 هزار ظرفیت پیش‌بینی شده است. کشورهای خارج اتحادیه اروپا نظیر کشورهای حاشیه «خلیج‌فارس» نیز می‌توانند در این برنامه سهم داشته باشند. اولویت باید به پناهجویانی که در همان ترکیه، اردن و لبنان درخواست پناهندگی خود را ثبت می‌کنند داده شود تا از انگیزه پناهجویانی که با قایق‌های مستهلک و خطرناک به یونان می‌آیند، کاسته شود.
3939

This entry passed through the Full-Text RSS service – if this is your content and you’re reading it on someone else’s site, please read the FAQ at fivefilters.org/content-only/faq.php#publishers.

RSS