فرزین پورمحبی
این روزها دچار سرگیجه‌های شدیدی می‌شوم، نمی‌دانم از آلودگی هوا است و یا سر در نیاوردن از سورپرایزهای دم به ساعت مسئولان شگفتی‌ساز؟!
یکی‌اش همین موضوع FATF و بحث‌های سر آن است که مثل بعضی از خوراکی‌هایی که گاه سرطان زا می‌شوند و گاه حب نبات، بالاخره نفهمیدم که این موجود، برای عاقبت کار و سلامتی‌مان خوب است یا مضر؟! درست مثل تعیین جنسیت لیلی که گاه گداری معلوم نمی‌شود مرد بوده یا زن!
لذا منِ بی‌سواد در خصوص امور بین‌الملل و سیاست، دست به دامان گوگل شدم و در همین راستا کلمات «پالرمو» و «FATF» را جست‌وجو کردم که بعد از عنوان «عکس خوشگل‌ها را به من هم نشان دهید! » مطالب زیر آمد:
۱- کنوانسیون پالرمو نوعی شفافیت مالی و برای جلوگیری از پولشویی است که ۳ پروتکل دارد:
• پروتکل پیشگیری، سرکوب و مجازات قاچاق اشخاص مخصوصاً زنان و کودکان
• پروتکل علیه قاچاق مهاجران از طریق زمین، دریا و هوا
• پروتکل علیه تولید غیرقانونی و قاچاق مهمات
۲- فقط چند کشوری که اسم‌شان را تا به حال نشنیده‌ایم، عضو آن نیستند!
البته چند پیش‌فرض هم داشتم:
– معمولا نباید به‌راحتی دلواپس چیزهایی که دلواپسان دلواپسشان می‌شوند، شد.
– جهانیان متوجه آرمان‌هایی که ما دنبال می‌کنیم نیستند و اصولا هیچ کدام‌شان در باغ نیستند.
– تعهد راحت به هر معاهده جهانی، یعنی تن دادن به استعمار.
– درست است که به‌شدت طرفدار شفاف‌سازی و حلال و حرامیم اما در عین حال و طبق یک رسم قدیمی، درآمد و مبلغ فیش حقوقی‌مان را نباید کسی بداند! ایضا مخارجی را که داریم هم، نباید دیگران بدانند.
حالا با گذاشتن قطعات پازل‌های بالا در کنار هم حسی از درون به من می‌گوید: اصلا این معاهده اسمشو نبر؛ بد بد بد… اما قبول کنید با اوصاف فوق یک جای کار می‌لنگد. نمی‌دانم، شاید هم خودمان می‌لنگیم؟
راستی چرا ما معمولا با کشورهای دیگر فرق کلی داریم؟ چرا نمی‌توانیم یا نباید عادی باشیم؟ اصولا چرا باید خودمان بمالیم و به دیگران بمالانیم!؟
انتهای پیام
