محمد نصرتی، ملی‌پوش پیشین فوتبال ایران، درباره تیم ملی و کارلوس کی‌روش اظهار کرد: به کی‌روش خسته نباشید می‌گویم و برای او در زندگی شخصی و کاری‌اش آرزوی موفقیت می‌کنم. او هم یک سری مزیت برای فوتبال ایران داشت و هم نقاط ضعف.

او ادامه داد: یکی از نقاط قوت او برخورد با بازیکن سالاری بود. البته این قبلاً هم وجود داشت اما او خیلی خیلی پافشاری کرد. حتی زمانی که به یک سری از بازیکنان نیاز داشت. کی‌روش هم‌چنین یک رقابت خیلی سالم در تیم به وجود آورد که باعث پیشرفت بازیکنان می‌شد. بازیکنان باید حداکثر تلاش‌شان را می‌کردند تا در تیم قرار بگیرند. یک سری مربیان هستند که ترکیب تیم‌شان اکثراً مشخص است اما با حضور کی‌روش همه بازیکنان امیدوار به بازی بودند. ساختار دفاعی ما هم در زمان کی‌روش به خاطر رقابت بازیکنان که نمی‌خواستند از ترکیب به خاطر دوندگی کم خارج شوند، تقویت شد.

نصرتی با اشاره به اینکه او نقاط ضعفی هم داشت اعلام نمود: مثلاً بعضی بازیکنان حتی با حضور در لیگ‌های سطح دو و سه خارجی امیدوار به حضور در تیم ملی بودند. او از لیگ ایران چشم‌پوشی کرده بود. یا مثلاً یک سری از بازیکنان که مصدوم بودند اما باز هم به تیم ملی دعوت می‌شدند. طبیعی هم بود که همین بازیکنان مدام از کی‌روش تعریف کنند.

او اضافه کرد: ما نباید بگوییم کی‌روش در فوتبال ایران تغییر نسل داده است. با توجه به بالا رفتن سن بازیکنان، تغییر نسل در تیم‌ها اجتناب ناپذیر است و هر مربی‌ای هم باشد این اتفاق چه بخواهیم و چه نخواهیم می‌افتد.

مدافع پیشین تیم ملی درباره اشتباهات خط دفاعی در جام ملت‌ها، گفت: در جام جهانی استراتژی ما این بود که همه بازیکنان باید اصطلاحاً پشت توپ قرار می‌گرفتند؛ این یعنی دفاع فشرده. به خاطر همین احتمال اشتباه به کم‌ترین حد ممکن می‌رسید. این سبک بازی خیلی خیلی راحت است. اما در جام ملت‌ها دفاع ایران باز بازی می‌کرد. شاید اگر کی‌روش زمان بیش‌تری از سال را در ایران وقت می‌گذراند و سعی می‌کرد سبک بازی هجومی را هم به بازیکنان آموزش بدهد می‌شد از او خرده نگرفت.

او ادامه داد: کارشناسان فوتبال در دنیا بعد از بازی‌های ما در جام جهانی ۲۰۱۴ به سبک بازی ایران کلمه dirty را نسبت می‌دادند. ایران کسل‌کننده‌ترین بازی‌ها را در آن جام به نمایش گذاشت. هر وقت از کی‌روش انتقاد می‌شد او می‌گفت ما تیم اول آسیا هستیم. اما این واقعیت نبود. واقعیت چیزی بود که ما برابر عراق و ژاپن دیدیم. در بازی با عراق من در ورزشگاه بودم. وحید امیری بالای ۱۵ بار اوت بلند انداخت. تیمی که مربی‌اش ادعا دارد رتبه اول آسیا است نباید این‌گونه بازی کند. در ضمن ما برنامه خوبی برای زمانی که از تیم حریف عقب می‌افتادیم نداشتیم.

نصرتی با بیان اینکه کی‌روش مربی ایرانی را قبول نداشت اظهار کرد: شما فکر می‌کنید اگر کی‌روش درخواست حضور مربی ایرانی می‌کرد تاج و کفاشیان قبول نمی‌کردند؟ قطعاً قبول می‌کردند. من کی‌روش را در این زمینه صد در صد مقصر می‌دانم. البته همه این‌ها در نهایت به فدراسیون برمی‌گردد.

او با انتقاد از برخی کارشناسان فوتبال که درباره نبود زیرساخت‌ها و رابطه‌اش با موفق نشدن تیم ملی صحبت می‌کنند، حرف‌هایش را اینگونه ادامه داد: مگر کی‌روش یک سال مربی تیم ملی بود؟ او ۸ سال در ایران حضور داشت و باید با همه این اشکالات تیم ملی را قهرمان آسیا می‌کرد. این حداقل چیزی بود که ما باید از او می‌خواستیم. شاید باشگاه‌های ما امکانات خوبی نداشته باشند اما تیم ملی ما بهترین امکانات را داشت. یا اینکه می‌گویند بازیکنان ایران به طور آکادمیک رشد نکرده‌اند اشتباه است. ۷۰ درصد بازیکنان تیم ملی بزرگسالان سابقه حضور در رده‌های پایه تیم ملی را هم دارند. مگر کی‌روش ناگهانی یک نفر را از خانه‌اش در ۲۵ سالگی آورده و به او گفته بیا برای تیم ملی بازی کن؟

نصرتی هم‌چنین درباره جانشین بعدی کی‌روش هم گفت: به نظر من به دو دلیل باز هم باید مربی بعدی تیم ملی خارجی باشد. مربیان خارجی در بحث تمرینات آمادگی جسمانی از ایرانی‌ها قطعاً بهترند و آمادگی جسمانی موضوع بسیار مهمی در فوتبال است که مسائل تاکتیکی و تکنیکی را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. دومین دلیل هم این است که بسیاری از بازیکنان ایران که با کی‌روش کار کرده‌اند یا در اروپا بازی می‌کنند دیگر به مربی ایرانی تمکین نمی‌کنند. البته اگر مربیانی که سابقه بازی در تیم‌های اروپایی را مثل دایی، مهدوی‌کیا، کریمی یا هاشمیان دارند انتخاب شوند شاید این اتفاق نیافتد. این مساله هم نشأت گرفته از فرهنگ عمومی کشور است و به فوتبال سرایت کرده است. در تیمی مثل ژاپن بازیکنان از یک سیستم تبعیت می‌کنند و فرقی ندارد که چه کسی مربی آن‌ها بشود.

او در پایان با تمجید از صحبت‌های رضا رجبی، پیشکسوت استقلال که گفته بود بازیکنان تیم ملی برای کی‌روش بازی می‌کردند نه برای تیم ملی، اعلام نمود: این حرف درست است اما نه همه بازیکنان. برخی بازیکنان برای کی‌روش بازی می‌کردند و نه برای تیم ملی. دلیلش هم مشخص است. استراتژی کی‌روش این بود که برای بازیکنانش می‌جنگید و همه کار می‌کرد تا بازیکنانش بهترین امکانات را داشته باشند. مثل بهترین هواپیما، بهترین هتل و بهترین زمین تمرین. بازیکنان هم با آگاهی از این موضوع برای کی‌روش می‌جنگیدند. البته این یکی از مزیت‌های کی‌روش بود.

انتهای پیام