افشین خماند:حواسش نبود،يعني اين طور نبود كه يك دوربين را بكارد ،حتي در آخر فيلم وقتي مي خواست عكس يادگاري بگيرند هم نمي دانست كه يك گوشي دوربينش را به سوي نشانه گرفته تا آن جمله شاهكارثبت شود؛فقط دست پدرو مادر،فهميدي! وقتي پسرك را بوسيد،وقتي انگشت دستش را به سوي او گرفت …خشمي واقعي را مي شد در رفتار و جملاتش حس كرد،درست مثل اين كه گلي خورده است و باخته…همه هم مي دانند كه او از باختن متنفر است…علي دايي اصل جنس است،معترض،شاكي ،ياغي زياد داشتيم اما او نه اعتراضش ،نه حمايتش ژست نيست،تيپ نيست او آدمي است با اصول خودش،نه اين كه همه اين اصول درست باشد يا آن كه همه موضع گيري هايش عين صواب اما همه در يك چارچوب كلي تعريف مي شود،خارج نمي زند…براي همين است كه هيچ كس نمي تواند بگويد اداست،رياست علي دايي با همين پرنسيب هاي اخلاقي است كه تبديل به همان آدمي شده كه شايد بتوان از او  در لحظه ها دلگير شد اما در يك بازه طولاني هميشه همان آدمي است كه مي توان دوستش داشت،بايد دوستش داشت مگر چند نفر مثل او داريم؟

251 41