توتال که حضور چندانی در صنعت شیل آمریکا که در حال متحول کردن بازارهای گاز جهان است ندارد، در نقاط مختلف جهان به دنبال یافتن میادین رقابتی است. این شرکت که تا قبل از تشدید تحریم ها و خروج از ایران در سال 2009 در میدان پارس جنوبی کار کرده، این کشور را به خوبی می شناسد و از این رو منافعی در بازار ایران برای خود متصور است.

توتال همچنین در زمینه مدیریت تحریم ها در کشورهای دیگر از جمله روسیه صاحب تجربه است. توتال در روسیه سهمی 20 درصدی در یک پروژه عظیم تولید ال ان جی در قطب شمال دارد.

احمد بن سالم، تحلیلگر موسسه اودو سکیوریتیز در این باره گفت: «شرکت های زیادی زیادی از جمله شل و انی می خواستند اولین شرکتی باشد که به ایران برمی گردند… تبدیل شدن به اولین شرکتی که در این ایران پسابرجام پا می گذارد و باز نگه داشتن دفتر شرکت (در طول تحریم ها) از سوی مسئولان ایرانی اقدامی خیلی مثبت تلقی می شود. توتال از این پس در جایگاه خوبی برای به دست آوردن پروژه های جدید احتمالی در ایران قرار خواهد داشت.»

همایون فشارکی، تحلیلگر موسسه وود مکنزی هم در این باره گفت: «برای توتال یک میلیارد دلار رقم خیلی بزرگی نیست.» بنابراین ریسک های مالی این قرارداد برای این شرکت نسبتا پایین است. «تا زمانی که دونالد ترامپ در کاخ سفید باشد، دشوار می توان ریسک های سیاسی را پیش بینی کرد.»

فیلیپ چلادک، تحلیلگر مسائل نفت و گاز در موسسه بلومبرگ اینتلیجنس در لندن هم گفت: «ایران یکی از معدود الدورادوهای (سرزمین پر از ثروت و سود) برای شرکت های نفتی جهان است… می دانید که نفت و گاز آنجا وجود دارد، بنابراین اکتشاف کمی لازم است و هزینه تولید نفت هم پایین است… ریسک (بازار ایران) قابل توجه است، اما منافع حضور در آنجا بزرگتر از ریسکش است.»

رابین میلز، رئیس موسسه مشورتی قمر انرژی در دوبی هم در خصوص ابعاد سیاسی قرارداد توتال با ایران گفت: «این قرارداد موجب می شود در صورت تلاش های (آمریکا) برای وضع تحریم بیشتر علیه ایران، فرانسه و چین، برخی پوشش های دیپلماتیک برای ایران فراهم کنند.»

39224