مجله دیجی کالا – یوسف اسفندیاری: این روزها زندگی ما تا حد زیادی با گوشی های هوشمند پیشرفته عجین شده و در این میان، خیلی راحت مسیر پر پیچ و خم این تکنولوژی و پیشرفت‌هایی که در ۲۰ سال گذشته پشت سر گذاشته را فراموش می‌کنیم. به همین خاطر، در این مطلب قصد داریم به گوشی‌هایی بپردازیم که برای اولین بار ویژگی‌هایی را به ارمغان آوردند که امروزه وجود آن‌ها به یکی از موارد جدایی‌ناپذیر گوشی های هوشمند بدل شده است.

اولین گوشی دوربین‌دار

آیا می‌توانید گوشی بدون دوربین را تصور کنید؟ اگر سنتان از یک حدی بالاتر باشد، مطمئنا گوشی‌های فاقد دوربین را به یاد دارید. نخستین دوربین‌های دیجیتالی کیفیت چندان جالبی نداشتند و بعد از سال‌ها تلاش، بالاخره این دوربین‌ها در گوشی‌ها تعبیه شدند. مقام اولین گوشی مجهز به دوربین، به گوشی Kyocera VP-210 تعلق دارد که از دوربین سلفی ۰.۱۱ مگاپیکسلی بهره می‌برد و در مه ۱۹۹۹ عرضه شد.

در این گوشی، ذخیره‌ی فقط ۲۰ عکس امکان‌پذیر بود. در ادامه، گوشی‌های دوربین‌دار سامسونگ SCH-V200 و شارپ J-SH04 معرفی شدند. اولین گوشی دوربین‌داری که در آمریکا عرضه شد، سانیو SCP-5300 بود. این گوشی از دوربین ۰.۳ مگاپیکسلی بهره می‌برد و می‌توانست عکس‌هایی با رزولوشن ۶۴۰ در ۴۸۰ ثبت کند.

اولین گوشی مجهز به دوربین دوگانه

تقریبا ۱۲ سال بعد، بالاخره یک لنز ثانویه در پنل پشتی یکی از گوشی‌ها تعبیه شد. گوشی ال‌جی Optimus 3D کمی زودتر از HTC Evo 3D در ژوئیه ۲۰۱۱ عرضه شد. اگرچه باید بگوییم این دوربین‌های دوگانه برای ثبت عکس‌های سه‌بعدی مورد استفاده قرار می‌گرفتند. دو دوربین موجود در پنل پشتی گوشی ال‌جی از سنسور ۵ مگاپیکسلی بهره می‌بردند و این گوشی علاوه بر بهره‌گیری از اندروید ۲.۲، مجهز به ۸ گیگابایت حافظه رم بود.

باید خاطرنشان کنیم جذابیت دوربین‌های دوگانه برای عکس‌برداری سه‌بعدی خیلی زود فروکش کرد. سپس در سال ۲۰۱۶ با معرفی گوشی‌های هواوی P9 و ال‌جی G5، دوران جدید دوربین‌های چندگانه آغاز شد و از آن به بعد شرکت‌ها برای تعبیه‌ی دوربین‌های بیشتر، وارد رقابت شدند.

اولین گوشی ۳G

در دورانی که سرعت اینترنت موبایل بسیار پایین بود، ارائه اینترنت ۳G خبر بسیار مهمی محسوب می‌شد و امکانات قابل توجهی را برای کاربران به ارمغان می‌آورد. در رابطه با نخستین گوشی ۳G نمی‌توان با قاطعیت اظهارنظر کرد. احتمالا یکی از گوشی‌های شرکت‌های NEC یا پاناسونیک که در سال ۲۰۰۱ در ژاپن عرضه شده‌اند، دارای این عنوان هستند. در بریتانیا، گوشی موتورولا A820 که در سال ۲۰۰۲ معرفی شده، یکی از اولین گوشی‌های ۳G به حساب می‌آید.

تا سال‌ها پس از معرفی این گوشی‌ها، کاربران چندان به‌دنبال گوشی‌های مجهز به فناوری ۳G نبودند و حتی نخستین آیفون که در سال ۲۰۰۷ معرفی شد، از این فناوری پشتیبانی نمی‌کرد. ولی نسخه‌ی دوم آیفون از این فناوری بهره می‌برد و حتی اپل برای نام‌گذاری پسوند آن از عبارت ۳G استفاده کرد.

اولین گوشی ۴G

مقام اولین گوشی ۴G عرضه شده در آمریکا به HTC Evo تعلق دارد که در سال ۲۰۱۰ با نمایشگر ۴.۸ اینچی که از رزولوشن ۴۸۰ در ۸۰۰ بهره می‌برد، عرضه شد. قلب تپنده‌ی این گوشی هم یک تراشه اسنپ‌دراگون ۱ گیگاهرتزی بود. در رابطه با اولین گوشی ۴G جهان به‌نظر می‌رسد باید این مقام را به HTC Max 4G اعطا کنیم که در نوامبر ۲۰۰۸ فقط در روسیه عرضه شد.

این گوشی از نسخه‌ی تغییر یافته ویندوز موبایل بهره می‌برد و از بین مشخصات سخت‌افزاری آن هم می‌توانیم به تراشه اسنپ‌دراگون ۵۲۸ مگاهرتزی، ۲۸۸ مگابایت حافظه رم و ۸ گیگابایت حافظه داخلی اشاره کنیم.

اولین گوشی همراه با اپ استور

نخستین آیفون از اپلیکیشن‌های توسعه‌یافته توسط دیگر افراد پشتیبانی نمی‌کرد. اپ استور اپل رسما همراه با آیفون ۳G (نسل دوم آیفون) عرضه شد. اپل با این کار به توسعه‌دهندگان اجازه داد که به این پلتفرم دسترسی داشته باشند و برای آن اپلیکیشن‌هایی را توسعه دهند. در ابتدا ۵۰۰ اپلیکیشن در این اپ استور قرار داشت که برای کاربران سال ۲۰۰۸، عدد بسیار بزرگی محسوب می‌شد. پلی استور گوگل که در ابتدا اندروید مارکت نام داشت، ۴ ماه بعد در نوامبر ۲۰۰۸ فعالیت خود را آغاز کرد.

اگرچه اپ استور اپل این مفهوم را همه‌گیر کرد، اما قبل از اپل هم شرکت‌های دیگری در این زمینه وارد عمل شده بودند. در سال ۲۰۰۶، نوکیا کاتالوگ معرفی شد که برای گوشی‌های نوکیا مبتنی بر سیستم‌عامل سیمبین، مواردی مانند اپلیکیشن‌ها، رینگتون‌ها و ویدیوهایی را ارائه می‌داد. پیش از نوکیا هم، اپراتور مخابراتی NTT Docomo در ژاپن، یک نوع اپ استور اولیه در سال ۱۹۹۹ ارائه داده بود. این اپ استور با نرم‌افزار گوشی‌های مذکور یکپارچه بود و توسعه‌دهندگان درصدی از فروش محصولات خود را دریافت می‌کردند.

اولین گوشی ضدآب

در حال حاضر، ضدآب بودن به یک ویژگی همه‌گیر در بین گوشی‌های پرچم‌دار بدل شده است اما ارائه‌ی این قابلیت به این راحتی‌ها امکان‌پذیر نبود و مهندسان سال‌ها برای آن وقت گذاشتند. سال‌ها قبل، هرکدام از شرکت‌ها تعریف خاصی از ضد آب بودن ارائه می‌دادند و به همین خاطر نمی‌توان با قاطعیت نخستین گوشی ضدآب را انتخاب کرد. در هر صورت، بین گوشی‌های مختلف، می‌توانیم به اریکسون R310 که در سال ۲۰۰۰ عرضه شد و نوکیا ۵۱۴۰ که در سال ۲۰۰۴ عرضه شد، به‌عنوان اولین گوشی‌هایی که تا حدی در برابر نفوذ آب مقاوم بودند، اشاره کنیم.

گوشی کاسیو G’zOne Type-R Outdoor Phone در سال ۲۰۰۵ فقط در ژاپن عرضه شد و به مدت ۳۰ دقیقه می‌توانست در آب غوطه‌ور بماند و در برابر نفوذ آب مقاومت کند. در همین زمینه می‌توانیم به گوشی‌ فوجیتسو F703i هم اشاره کنیم که در سال ۲۰۰۷ عرضه شد. در رابطه با اولین گوشی‌ هوشمندی که با توجه به معنای امروزی ضدآب محسوب می‌شود، می‌توانیم به گوشی‌ سونی اکسپریا Z اشاره کنیم.

اولین گوشی مجهز به حسگر اثر انگشت

اپل با تعبیه تاچ آی‌دی در آیفون ۵ اس که در سال ۲۰۱۳ عرضه شد، تکنولوژی حسگر اثر انگشت را تا حد زیادی همه‌گیر کرد. اما عنوان اولین گوشی‌ مجهز به حسگر اثر انگشت، متعلق به Pantech GI100 است که در سال ۲۰۰۴ عرضه شد. این گوشی‌ به‌صورت گسترده عرضه نشد و سپس در سال ۲۰۰۷، توشیبا دو گوشی‌ G500 و G900 را معرفی کرد که از این مشخصه بهره می‌بردند.

البته باید خاطرنشان کنیم که قبل از آیفون ۵ اس، گوشی‌ها برای این مشخصه از روش اسکن اپتیکال استفاده می‌کردند که این یعنی طرح اثر انگشت مانند یک عکس اسکن می‌شد. اما اپل برای آیفون ۵ اس به بهره‌گیری از اسکن خازنی روی آورد که از امنیت و دقت بیشتری بهره می‌برد.