چند ماه بعد روزنامه‌های آمریکایی از توسعه «مغز غول پیکری» خبر دادند که هزار برابر از ماشین‌های الکترومکانیکی سریعتر بود و کار ۳۰۰ روز را در ۲۴ ساعت انجام می‌داد. این ماشین به عنوان اولین کامپیوتر دنیا آغازگر عصر جدیدی در فناوری بود.

ارتش ایالات متحده در گرماگرم جنگ جهانی دوم شدیدا به ابزاری برای برآورد دقیق و سریع محاسبات خود نیاز داشت. مهمترین بخش این محاسبات به تخمین دقیق جداول شلیک توپ‌ها در شرایط اقلیمی و موقعیت‌های مختلف مربوط می‌شد.

دریافت این بودجه کلان می‌توانست هر متخصصی را به مشارکت در این پروژه ترغیب کند. کمیسیون نظامی در ۳۱ می ۱۹۴۳ یک فیزیکدان به نام «جان ماکلی» و مهندس الکترونیکی به نام «جان پرسپر اکرت» را به ترتیب به عنوان مشاور ارشد و مهندس ارشد پروژه توسعه کامپیوتر انتخاب کرد.

جان ماکلی از سال ۱۹۴۲ در زمینه توسعه ماشین‌های محاسباتی فعالیت داشت و چند دستگاه را نیز طراحی کرده بود. او در آخرین پروژه خود قصد داشت با استفاده از تئوری‌های «جان وینسنت آتاناسف» در مورد بکارگیری لامپ‌های خلا، سرعت محاسبات را به حد جدیدی برساند.

اکرت و ماکلی در دانشکده مهندسی برق پنسیلوانیا با هم آشنا شده بودند. طراحی اولین کامپیوتر دنیا که بعدا انیاک نام گرفت حدود یکسال زمان برد و پس از آن هم ۱۸ ماه را به توسعه ماشین اختصاص دادند.

در این سال ارتش آمریکا محاسبات مربوط به طراحی بمب هیدروژنی، پیش بینی آب و هوا، مطالعات اشعه کیهانی، احتراق حرارتی، اعداد تصادفی و طراحی تونل باد را به این دستگاه سپرد. انیاک توانایی محاسبه ۳۰۰ عمل ضرب در یک ثانیه را داشت که به معنی انجام کار دستی ۳۰۰ روزه تنها در ۲۴ ساعت بود.

به عبارت ساده‌تر ماشینی که می‌شد یک اتوبوس را در آن پارک کرد، از نظر پردازشی تنها گنجایش ۲۰ عدد ۱۰ رقمی را داشت. این رقم شاید امروز خنده دار به نظر برسد، اما در آن زمان قابلیت برنامه نویسی عمومی و محاسبه سریع عملیات‌های ابتدایی دانشمندان و صاحبان صنایع را هیجان زده کرده بود.

این کامپیوتر ماژولار از ۲۰ کابینت سه متری تشکیل شده بود. اعداد ورودی در این انباشتگر‌ها ذخیره، جمع، تفریق و … می‌شد. به منظور انتقال سریع اعداد بین آن‌ها از بکارگیری قطعات مکانیکی خودداری شده و این مسئولیت به هاب‌های همه کاره سپرده شده بود.

اطلاعات با استفاده کارتخوان IBM به دستگاه وارد شده و خروجی هم روی کارت پانچ ارائه می‌شد. در این روش قدیمی ماشین IBM ۴۰۵ سوراخ‌هایی کوچک در محل‌های از پیش تعیین شده بر روی یک کارت کاغذی ایجاد می‌کرد. ذخیره سازی اطلاعات به این روش از نظر سرعت و دقت هیچ مزیتی نسبت به روش دست نویس نداشت و تنها امکان خواندن و نوشتن داده‌ها را به ماشین می‌داد.

انیاک در ابتدا حافظه ذخیره سازی نداشت و اپراتور‌ها از کارت‌های پانچ استفاده می‌کردند، اما در سال ۱۹۵۳ حافظه‌ای با هسته مغناطیسی و حجم صد کلمه به آن اضافه شد که از نظر عملکرد به حافظه‌های امروزی بی شباهت نبود.

راه اندازی اولین کامپیوتر دنیا حرارت بسیار بالایی را تولید می‌کرد و مهندسان برای کاهش دمای آن از دو دمنده ۲۰ اسب بخاری بهره می‌بردند. مصرف شدید انرژی توسط انیاک باعث راه افتادن این شایعه در فیلادلفیا شد که خاموشی برق در برخی ساعات به راه اندازی این غول آهنی ارتباط دارد.