به گزارش مجله سیاسی پایگاه صلح خبر ؛

به گزارش ایسنا، تاریخ روابط ایران و ونزوئلا به سال 1346 باز می‌گردد که سفارت ونزوئلا در تهران تاسیس شد. چند سال بعد یعنی در 1351 سفارت ایران در کاراکاس افتتاح شد. از سال 1998 با روی کار آمدن هوگو چاوز که دارای اندیشه سیاسی و حاکمیتی سوسیالیسم و مخالفت با الگوی نظام سرمایه‌داری غربی بود، همکاری‎های دوجانبه میان دو کشور به خصوص در زمینه‏‎های بین‎المللی بسیار نزدیک‌تر شد. از آن زمان تا سال 2013 رییسان جمهور دو کشور 10 بار سفر متقابل به پایتخت‎های یکدیگر داشته‎اند. نیکلاس مادورو، رئیس‌جمهور کنونی ونزوئلا در پائیز 93 و زمستان 94 سفری به ایران داشت و این برای اولین بار است که حسن روحانی رئیس‌جمهوری کشورمان در قالب اجلاس سران جنبش غیرمتعهد به ونزوئلا سفر می‌کند.

ونزوئلا در اکثر سازمان‎های منطقه‏‌ای و بین‏‌المللی از جمله ICC عضویت دارد. این کشور موسس سازمان‌های منطقه‎ای مانند آلبا، سلاک، اوناسور و پتروکاریبه بوده و در سازمان کشورهای آمریکایی و مرکوسور (رئیس دوره​ای کنونی) نیز عضویت دارد. این کشور از ماه جاری میلادی (سپتامبر 2016) نیز ریاست جنبش عدم تعهد را عهده‎دار می‌شود. از جمله نقاط اشتراک آن با کشورمان در مجامع بین‎المللی، حمایت از آرمان‎های فلسطین و نیز دفاع از مواضع بین‎المللی کشورمان در عرصه‎های گوناگون به ویژه حمایت از حقوق هسته‌ای ایران در چارچوب ان پی تی بوده است.

اکثریت کرسی‎های مجلس ملی ونزوئلا در اختیار احزاب مخالف دولت با گرایش‌های راست‌گرایانه (ائتلاف میز وحدت دمکراتیک) قرار دارد، احزاب مخالف دولت (اپوزیسیون) در تلاش هستند تا با برگزاری همه​پرسی سلب صلاحیت رئیس‌جمهور، وی و دولت سوسیالیست وی (ائتلاف حزب متحد سوسیالیست ونزوئلا) را بعد از 17 سال حاکمیت برکنار کنند.

بنا بر این گزارش بیش از 95 درصد اقتصاد ونزوئلا به ارز حاصل از صادرات نفتی وابسته بوده و با وجود زمین‏ه‌ای بی‎شمار برای تولید، وارد کننده کالاهای خارجی است. از نظر منابع معدنی از جمله طلا، بوکسیت، الماس و آهن بسیار غنی است. صندوق بین‎المللی پول تورم را در سال 2016 معادل 730 درصد تخمین زده و تولید ناخالص داخلی (GDP) ونزوئلا را حدود 185 میلیارد دلار اعلام کرده است. شرکای تجاری مهم ونزوئلا در واردات کالا آمریکا، چین، برزیل هستند و در صادرات نیز آمریکا، چین، هند و کوبا.
خالی شدن خزانه، کاهش قیمت نفت و بدهی‌های سنگین خارجی اقتصاد ونزوئلا را در وضعیت بسیار دشوار قرار داده است. زمینه‎های امکان همکاری اقتصادی مشترک در وضعیت فعلی در حوزه‌های کشاورزی و دامداری، مواد غذایی و بهداشت و درمان وجود دارد.

آمریکای لاتین همواره در چارچوب اصول سیاست خارجی ایران به عنوان یک اولویت مهم مطرح بوده است. اقتصاد ایران و آمریکای لاتین می‌تواند مکمل هم باشد. هم چنین عضویت ونزوئلا در سازمان‌های مهم منطقه‌یی و بین‌المللی از جمله اوپک فرصتی است که ایران می‌تواند از آن در عرصه بین‌المللی به خوبی استفاده کند. ایران و ونزوئلا دو کشور بزرگ نفتی در دو سوی جهان هستند که می‌توانند نقش تعیین‌کننده‌ای بر قیمت و میزان تولید نفت داشته باشند.

گسترش روابط با کشورهای آمریکای لاتین در دو دولت محمد خاتمی و محمود احمدی‌نژاد همواره مد نظر بوده است و در دولت حسن روحانی با وجود آن‌که تمرکز دولت و وزارت امور خارجه بر مذاکرات هسته‌ای و حل موضوع هسته‌ای؛ بحرانی که بیش از یک دهه سیاست خارجی ایران را به خود مشغول ساخته بود اجازه نداد تا در بیش از سه سال گذشته روابط در قاره جنوبی آمریکا در سطحی ایده‌آل دنبال شود. هر چند تعاملات سیاسی و اقتصادی در سطوح پایین‌تر در جریان بود.

روابط ایران و کشورهای آمریکای لاتین با وجود مسافت زیادی که میان دو کشور، در یک دهه گذشته از رونق قابل توجهی برخوردار بوده است که حفظ و گسترش آن از اولویت‌های دولت یازدهم نیز است.

رئیسان جمهور دو کشور در دیداری که در حاشیه اجلاس سران جنبش غیرمتعهد داشتند بر گسترش روابط اقتصادی و صنعتی تاکید کردند.

آنها بر فعال شدن کمیسیون مشترک اقتصادی میان دو کشور به عنوان عامل محرک در افزایش تعاملات اقتصادی نیز تاکید کردند.

به نظر می‌آید تعاملات اقتصادی و صنعتی و همکاری‌ها در حوزه‌ نفت و انرژی تهران و کاراکاس نقطه عطف روابط دو کشور است که رییسان جمهور دو کشور نیز به آن توجه ویژه دارند.

انتهای پیام

Let’s block ads! (Why?)

ایسنا

اگر خبر یا گزارشی دارید از بخش خبریار صلح خبر برای ما ارسال نمایید.

قوانین خبریار صلح خبر

1. لطفا در ارسال اخبار و تصاویر و گزارش های خود قوانین و مقرارت را رعایت فرمایید.
2. از ارسال مطالب خلاف عفت عمومی یا تصاویر موهون اکیدا خودداری فرمایید.
3. در صورت مشاهده تخلف پس از تذکر ، حساب کاربری موردنظر بلافاصله حذف می گردد.

گروه وبگردی صلح خبر