نژاد اصیلی که به علت دارا بودن ویژگیهای جرات  استقامت ، هوش ، سرعت و نجابت از زمان جنگلهای صلیبی در کشورهای غربی مورد توجه قرار گرفته است.در شرایطی که غربیها با این اسب آشنا شدند ، نام ( اسب صحرا ) را نیز به جمع نامهای اولیه آن افزودند . آنها مرکز پیدایش و حیات این اسب را مناطق بی آب و علف صحرای نجد متصور شدند و این در حالی است که تاریخ این منطقه بر واقعیت متفاوتی اشاره دارد . در سرزمین تقریباً محدودی که مابین بغداد و شوش امروزی قرار دارد ، از پنج هزار سال پیش تمدن کهن وجود داشته است ، این تمدن با اقوام عیلامی در چغازنبیل واقع در ۳۰ کیلومتری شوش آغاز شده و به تمدنهای متعددی منتهی میشود . از مطالعه و تحلیل اسناد تاریخی به دست آمده چنین به نظر می رسد اسبی که بعداً نام اسب عرب یا اصیل یا صحرا به خود گرفته ، همان اسب بومی این منطقه بوده است . نقل و انتقال این اسب از منطقه به کشورهای همجوار پیش و پس از اسلام و به خصوص در عهد حکومتهای اسلامی موجب گسترش فرهنگ اسب پروری عیلامیان در سرتاسر سرزمین مجاور از عربستان تا مصر و ارد شده است .