اینکه یک کاربر برای هشت ساعت طی یک روز، به نمایشگر کوچک دستگاه تلفن‌ همراه خود خیره شود امروزه امری عجیب نیست.

معمولا در بحث‌های مربوط به مشکلات نسل ابتدایی هزاره سوم وابستگی اعتیادگونه به تلفن‌های همراه هوشمند و استرس دوری از موبایل، مطرح می‌شود.

در این زمینه محققان با آزمایش‌ها و تست‌هایی که انجام می دهند تلاش می‌کنند مشکلات وابستگی بیش از حد افراد را به این دستگاه‌های هوشمند بررسی و از آن پیشگیری کنند. در تحقیقی تازه، محققان دانشگاه هنگ کنگ تلاش کردند به صورتی عمیق تر به بررسی مسئله «نوموفوبیا» (ترس نسبت به جدایی از موبایل) بپردازند.

قبلا تصور می شد که دلیل اصلی «نوموفوبیا»، نگرانی نسبت به تماس های مهمی است که شخص از دست می‌دهد.

در عین حال محققان اکنون به این نتیجه رسیده‌اند که عامل دیگری نیز وجود دارد که هیچ ارتباطی به دریافت یا برقراری تماس های واقعی ندارد.

طی سال های اخیر، گوشی‌های هوشمند به بخش مهمی از زندگی ما تبدیل شده‌اند و درواقع خواه یا ناخواه ابزاری برای نمایش مسئولیت پذیری ما در دنیای واقعی هستند.

ما با موبایل‌هایمان تصاویر جذاب ثبت می‌کنیم و آنها را در فضای مجازی مثل فیسبوک یا اینستاگرام به اشتراک می‌گذاریم.

بررسی‌ها نشان داده که وقتی واقعه‌ای در زندگی را روی شبکه‌های اجتماعی پست می‌کنیم، در واقع آن را به بخشی از تجربه کلی تبدیل کرده‌ایم که ممکن است شیوه یادآوری رویدادها را هم تغییر دهد.

رفتن به سمت موبایل، برای بسیاری از کاربران، هنگامی که یک اتفاق جالب رخ می‌دهد، تبدیل به امری غریزی شده است.

درواقع این دستگاه، همچون بخشی از هویت شخص به نظر می‌رسد که تمام خاطرات را در خود جای داده و به ما اجازه می‌دهد نظرمان درباره تجربیات انسانی را با دیگران به اشتراک بگذاریم.

به گفته روان‌شناسان:” وابستگی کاربران به موبایل‌هایشان در آینده بیشتر نیز خواهد شد و اظهار امیدواری کرده‌اند که مردم بیشتر مراقب میزان استفاده خود باشند.”

42234