امیرحسین ابوالفتح در گفت‌وگو با صلح خبر با اشاره به تاثیر تحریم‌های آمریکا بر بخش دارو و واکنش‌های داخلی و بین‌المللی نسبت به این اقدام و فضای بسته تعامل و مذاکره سیاسی اظهار کرد: متاسفانه راهکاری جز مقاومت حداکثری در شرایط فعلی و با توجه به مواضع دو طرف ایران و آمریکا دیده نمی‌شود. هیچ چشم‌اندازی متصور نیست که ایران پای میز مذاکره برود و تحریم‌ها با وجود رویکرد ترامپ برداشته شود. ترامپ نشان داده است که حتی ورود به خاک کره شمالی و نزدیکی دو کشور تا این سطح هیچ تضمینی برای برداشته شدن تحریم‌ها نیست. از این رو معتقدم قانع کردن مقامات ایرانی به ویژه مقامات و شخصیت‌هایی که به طور طبیعی با مذاکره مخالف نیز هستند در این شرایط سخت است.
وی ادامه داد: شاید پیش از آمدن ترامپ برخی بر این نظر بودند که امکان مذاکره و رسیدن به راه‌حل و توافق وجود دارد کما این‌که این اتفاق هم افتاد اما با وجود ترامپ و نمونه رفتاری او در بحث کره شمالی بعید است دیدار مقامات دو کشور ایران و آمریکا یا مذاکره در سطوح سیاسی در کاهش تحریم‌ها تاثیری داشته باشد.
ابوالفتح خاطرنشان کرد که در این شرایط کمتر کسی است که توصیه به مذاکره کند و بالعکس بسیاری تنها راه واداشتن طرف مقابل به تغییر رفتار را حرکت ایران به سمت نزدیک شدن به مرحله گریز هسته‌ای پیشنهاد می‌دهند. آنها معتقدند الگوی برجام زمانی حاکم شد که موازنه وحشت به وجود آمد؛ از یک طرف وحشت ایران از فروپاشی اقتصادش و از طرفی وحشت طرف مقابل از رسیدن ایران به سلاح هسته‌ای وجود داشت.
این کارشناس مسایل بین‌الملل با اشاره به فشار تحریم‌ها بر بخش‌های غذا و دارو و هزینه‌های جانی و مالی بسیار زیاد آن اظهار کرد: در این شرایط حتما هزینه‌های سنگینی به مردم و دولت و کشور وارد می‌شود و فشارها در حوزه دارو از آن جمله است که این روزها اخبار مربوط به آن را در برخی بیماری‌های خاص شاهد هستیم.
وی درباره راهکار و چگونگی مقابله با اقدامات دولت آمریکا با تاکید بر انجام کارهای فرهنگی و سیاسی در سطح منطقه و بین‌الملل خاطرنشان کرد: هر چند ترامپ کسی نیست که دغدغه مجامع بین‌المللی داشته باشد اما حتما لازم است تا بر روی افکار عمومی جهانی در رابطه با فشار این دولت بر تحریم دارو به عنوان یک حوزه انسانی کار جدی شود. آگاه سازی بخش‌های مختلف رسانه‌ای، NGO ها، مجامع بین‌المللی حقوق بشری و رایزنی‌های سیاسی در سطوح مختلف نباید متوقف شود. سکوت ایران باعث می‌شود که کشورهای غربی که مدعی حقوق بشر هستند فضای آزاد برای پاسخ‌گو نبودن به دست آورند. باید این کشورها و مجامع حقوق بشری و سازمان‌های منطقه‌ای را در این‌باره فعال کرد و از آنها خواست تا در برابر این سیاست آمریکا که بیماران را تحت الشعاع قرار داده است حرفی بزنند و این اقدامات را محکوم کنند.
انتهای پیام
