به گزارش مجله فرهنگ و هنر پایگاه صلح خبر ؛ به گزارش ایسنا، در برنامه‌ای که 11 دی ماه به همت انجمن منتقدان و نویسندگان در تالار سیف‌الله داد خانه سینما،برگزار شد،در ابتدای این مراسم پس از تلاوت آیاتی از قرآن کریم و پخش دکلمه شعری باصدای زنده‌یاد محسن سیف، مجری برنامه از یاری و همراهی خانه […]
به گزارش مجله فرهنگ و هنر پایگاه صلح خبر ؛
به گزارش ایسنا، در برنامه‌ای که 11 دی ماه به همت انجمن منتقدان و نویسندگان در تالار سیف‌الله داد خانه سینما،برگزار شد،در ابتدای این مراسم پس از تلاوت آیاتی از قرآن کریم و پخش دکلمه شعری باصدای زنده‌یاد محسن سیف، مجری برنامه از یاری و همراهی خانه سینما در طول بیماری این منتقد و همچنین مساعدت در برگزاری مراسم تشییع و یادبودش قدردانی کرد.
او ذکر این نکته را ضروری دانست که ما صرفا با پیکر محسن سیف وداع کرده‌ایم و نوشته‌ها، خاطرات و یاد او همواره در فضای سینمای ایران، جاودانه خواهند ماند.
سپس جواد طوسی، رییس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران ضمن خیر مقدم به حاضران در مراسم که به تعبیر او با همدلی در فصل مشترک همدردی در این مراسم شرکت کرده بودند ضمن انتقاد از شرایط اجتناب‌ناپذیری که باعث دور شدن افراد از همدیگر شده گفت: «با تمام این حرف‌ها به نظر نمی‌رسد این شرایط بتواند ما را از اصول و پایه‌های اخلاقی دور کند. در همین چرخه‌ی روزمرّگی هم می‌توان کاری کرد تا پایمردانه پای برخی اصول ایستاد و آن‌ها را حفظ کرد. اصول و الگوهایی که خوشبختانه مشمول مرور زمان نمی‌شود، همدلی برمی‌انگیزاند و می‌تواند به نگاه و لهجه‌ای تبدیل شود که تاثیر اجتماعی وسیعی هم داشته باشد.»
وی افزود: «محسن سیف یکی از همین الگوها بود که رفاقت را از زاویه‌ی مستقل خود معنا می‌کرد و بر پایه‌ی همین رفاقت‌ها بود که در ژورنالیسم اواخر دهه‌ی چهل و اوایل دهه‌ی پنجاه به انتخاب‌های خاص خود روی آورده بود.»
طوسی گفت: «اگر یک انزوای ناخواسته شامل حال سیف شد، دلیل آن این بود که او همیشه در حسرت همین مفهوم و ذات متعالی بود که با خود فکر می‌کرد در رفاقت وجود دارد. به همین خاطر حتی بعد از بیرون آمدن از پیله‌ی انزوا هم در میان انتخاب‌های محدود خود، افرادی را برمی‌گزید که فکر می‌کرد به مفهوم رفاقت نزدیک‌تر و به معنای ایده‌آل آن پایبندتر هستند.»
او افزود: «همین خصایص او به اضافه‌ی ماخوذ به حیا بودن، سنجاق نکردن بارقه‌های فرهنگی به خود و تعمیم ندادن آن به برخی حوزه‌های استحفاظی که معمولاً در رفاقت‌ها معنی پیدا می‌کرد باعث شد محسن سیف در حد و اندازه‌های واقعی خود شناخته نشود. به همین دلیل حتماً باید دیالوگی رد و بدل می‌شد تا دانش، آگاهی و توان او برای طرف مقابل آشکار شود.»
جواد طوسی همچنین با اشاره به دوران بستری بودن محسن سیف در بیمارستان گفت: «در طول این مدت از این که دوستان و آشنایان او را در بستر بیماری ببینند احساس شرمندگی و عذاب وجدان داشت؛ و به همین خاطر به صورت محترمانه از کسانی که به عیادتش می‌آمدند می‌خواست تا زودتر سرِ کار و گرفتارهای روزمره‌ی خود برگردند.»
رییس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی در پایان سخنان خود خطاب به حاضران در مراسم گفت: «در شرایط فعلی که بنا به هر دلیلی از هم دور افتاده‌ایم بیایید به یاد محسن سیف نگاه پایمردانه‌ای به ساحت رفاقت داشته باشیم و قبیله‌ی گم‌نامی در مفهوم و ذات واقعی رفاقت بنا کنیم تا در یک قدر دانستن به موقع بتواند بار معنایی خودش را پیدا کند.»
عباس یاری، مدیر اجرایی ماهنامه‌ی سینمایی «فیلم»، سخنران بعدی این مراسم بود، وی محسن سیف را «چهره‌ای توانا و یک استاد تمام‌عیار در عرصه‌ی روزنامه‌نگاری» دانست و ضمن یادآوری خاطره‌ی نخستین دیدار خود با این نویسنده‌ی فقید گفت: «بیش از چهل سال بود که محسن سیف را می‌شناختم و همیشه از این همه توان و توانمندی او در عرصه‌ی مطبوعات حیرت می‌کردم.»
او افزود: «محسن سیف و جهانگیر پارساخو که در مقطعی با همدیگر همکاری داشتند، جدا از شباهت اخلاقی، از جهات دیگری هم بسیار شبیه هم بودند؛ و آن این که هر دو آن‌ها به تنهایی می‌توانستند بار یک تحریریه را به دوش کشیده و هر نوع مطلبی را بنویسند. متاسفانه دست تقدیر به گونه‌ای رقم خورد که در آبان ماه گذشته و به فاصله‌ی هفده سال از مرگ جهانگیر پارساخو، محسن سیف را نیز در منزل ابدی او (در قطعه هنرمندان بهشت زهرا) به خاک سپردیم.»
در ادامه‌ی مراسم، سیروس الوند، نویسنده ، کارگردان و دوست و همکار قدیمی محسن سیف، زندگی و مرگ را دو روی یک سکه دانست و ضمن یادآوری خاطرات فعالیت مطبوعاتی خود گفت: «نکته‌ای که در مورد نوشته‌های زنده‌یاد سیف وجود داشت این بود که برخلاف بسیاری از مطبوعاتی‌ها که بعدها به فیلم‌سازی و سایر مشاغل مرتبط با این حرفه روی آوردند نقد نویسی برای او مسیر نبود، یک مقصد بود.»
او سپس با اشاره به این که سینما و مفهوم آن برای محسن سیف از ارزش والایی برخوردار بود از روزنامه‌نگاران حاضر در مراسم خواست تا نوشته‌های قدیمی این نویسنده‌ی از دست رفته را برای کمک به ترویج این مفهوم در میان نسل فعلی منتقدان منتشر کنند.
وی گفت: «شوخی نیست. محسن سیف نزدیک به نیم قرن قلم می‌زد و برخی نوشته‌های قدیمی او حتی برای نسل امروز هم حرف‌هایی برای گفتن دارد.»
تهماسب صلح خبر‌جو، منتقد و همکار قدیمی محسن سیف نیز از دیگر کسانی بود که پشت تریبون آمد و درباره‌ی محسن سیف سخن گفت. وی با اشاره به این که در زمان آغاز فعالیت این روزنامه‌نگار برجسته جزو خواننده‌های مطبوعات بوده گفت: «همان دوران از محسن سیف یادداشت کوتاهی خواندم که به دلیل طنز تلخ و نگاه معترضی که نسبت به فضای روشنفکری آن دوران داشت هنوز در خاطرم مانده و امشب می‌خواهم لذت ناشی از مطالعه‌ی آن را با حاضران در مراسم به یادگار بگذارم.»
وی سپس به قرائت یکی از یادداشت‌های قدیمی زنده‌یاد سیف درباره‌ی اجرای نمایش «سلطان مار» (بهرام بیضایی) در تالار سنگلج پرداخت.
وی افزود: «محسن سیف از جمله افراد پرکار مطبوعات بود. مغز او مثل موتور کار می‌کرد و کافی بود سوژه را بدهی تا بنشیند و برایت بنویسد. حضور او می‌توانست برای هر سردبیری رشک‌برانگیز باشد. این که در تحریریه کسی را داشته باشی که در هر زمینه‌ای بنویسد و جور سایر نویسنده‌ها را بکشد برای هر روزنامه‌نگاری آرزو است.»
ایرج صابری نیز که از سال‌های دور با زنده‌یاد سیف همکاری داشته نیز در بخش دیگری از این مراسم ضمن تایید این ویژگی او گفت: «متاسفانه در سال‌های اخیر به دلیل خانه‌نشینی او را ندیده بودم. تا این که روزی همکار دیگرم، حسین گیتی، خبر درگذشت او را به من داد. شنیدن این خبر بسیار تلخ و غم‌انگیز بود؛ به گونه‌ای که انگار بخشی از وجودم کنده شد.»
او سپس با یادآوری خاطرات همکاری خود با این روزنامه‌نگار پیشکسوت افزود: «محسن سیف قلم و نثر زیبایی داشت و کم‌حرفی خود را با نوشتن جبران می‌کرد. در نوشته‌های او وقاری داشت که در نقد فیلم کم‌تر می‌شد از آن سراغ گرفت.»
عباس تهرانی، صاحب‌امتیاز و مدیر مسئول هفته‌نامه‌ی «جهان سینما» نیز که در سال‌های اخیر بیش‌ترین میزان همکاری را با مرحوم محسن سیف داشته، این فعالیت مشترک را جزو افتخارات خود دانست و گفت: «متاسفانه ما میان‌سالی و پیری زودرس ایشان را دیدیم. روزنامه‌نگار برجسته‌ای که اگر با تحریریه‌ی نشریه‌ی ما همدلی نداشت شاید واپسین نوشته‌های ایشان هم کم‌تر در اختیار خوانندگان و مخاطبان مطبوعات قرار می‌گرفت.»
او؛ صداقت، نجابت و صراحت را از جمله ویژگی‌های نهفته در نوشته‌های محسن سیف دانست و افزود: «متاسفانه اغلب ما از این صفت‌ها الگوبرداری نمی‌کنیم و فقط از این کلمه‌ها یاد می‌کنیم.»
وی تکبر و تفرعن را از جمله معایب جامعه‌ی امروز برشمرد و گفت: «شاید یکی از دلایل گوشه‌گیری و انزوای خودخواسته‌ی محسن سیف این بود که از این‌گونه صفت‌ها دور بود و به خوبی خود را از این موارد دور نگه داشته بود.»
دیگر سخنران این مراسم ، جبار آذین با اشاره به سابقه‌ی همکاری مطبوعاتی خود و محسن سیف گفت: «در مراسم امشب به اغلب ویژگی‌های سیف پرداخته شد اما آن مرحوم جدا از این ویژگی‌ها از توانایی‌های دیگری هم برخوردار بود که نگارش فیلمنامه، تنها یکی از آن‌ها بود.»
وی با اشاره به بازاریابی ناموفقی که در سال‌های گذشته برای ارائه‌ی یکی از فیلمنامه‌های زنده‌یاد سیف به حوزه هنری انجام شده بود گفت: «مسئولانی که فیلمنامه‌ی مورد بحث را خوانده بودند گفته بودند این متن فراتر از توانایی‌ها و توانمندی‌های سینمای ایران است و بیش‌تر به دلیل هالیوود می‌خورد!»
آذین در بخش دیگری از سخنان خود ضمن انتقاد از این که در سال‌های اخیر قدر و منزلت این‌گونه نویسنده‌ها نادیده گرفته می‌شود از حاضران در مراسم خواست یادواره‌ای که برای این روزنامه‌نگار فقید برگزار شده را بهانه کرده و برای محسن سیف دست بزنند.
سخنران بعدی مراسم، اسماعیل میهن‌دوست، بازرس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی و از دوستان و همکاران قدیمی محسن سیف بود.
او گفت: «من از آن‌جا که سینما را دیر شروع کردم محسن سیف را هم دیر شناختم. وقتی به او نزدیک شدم خیلی دلم می‌خواست کاری کنم تا از انزوا خارج شود. به همین دلیل خواهش کردم در برخی جلسه‌های تحلیل فیلم شرکت کند و زمانی که بعد از حرف زدن درباره‌ی برخی فیلم‌ها شعف را در چشم‌هایش می‌دیدم از این که توانسته‌ام این ارتباط را با او برقرار کنم خیلی خوش‌حال و راضی بودم.»
وی همچنین با اشاره به دور بودن سیف از فضای مجازی گفت: «شاید یکی از دلایل انزوای سیف همین بود که متاسفانه تا هنگام درگذشت او مانع ارتباط گسترده‌اش با دیگران شده بود.»
صحبت‌های حمید پاک طینت ( خواهرزاده‌ی مرحوم محسن سیف) پایان‌بخش مراسم بود، وی ضمن تشکر از هیات مدیره‌ی خانه سینما و اعضای انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران در برگزاری مراسم خاک‌سپاری و یادبود زنده‌یاد سیف گفت: «نه زندگی آن‌قدر شیرین و نه مرگ آن‌قدر تلخ است که انسان به‌خاطرش شرافت خود را بفروشد؛ و این عبارت، ترجمان حال و روز دایی من، مرحوم محسن سیف است.»
انتهای پیام
This article passed through the Full-Text RSS service – if this is your content and you’re reading it on someone else’s site, please read the FAQ at fivefilters.org/content-only/faq.php#publishers.
Recommended article: The Guardian’s Summary of Julian Assange’s Interview Went Viral and Was Completely False.
ایسنا
اگر خبر یا گزارشی دارید از بخش خبریار صلح خبر برای ما ارسال نمایید.
قوانین خبریار صلح خبر
- لطفا در ارسال اخبار و تصاویر و گزارش های خود قوانین و مقرارت را رعایت فرمایید.
- از ارسال مطالب خلاف عفت عمومی یا تصاویر موهون اکیدا خودداری فرمایید.
- در صورت مشاهده تخلف پس از تذکر ، حساب کاربری موردنظر بلافاصله حذف می گردد.
