این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان در گفت‌وگو با صلح خبر، در پی اتفاقی که برای «رومینا، دختر ۱۴ساله تالشی» رخ داده است و کشته شدن او به دست پدرش، درباره پرداختن به مسائل نوجوانان و نقش ادبیات در جلوگیری از خشونت‌های خانگی اظهار کرد: این موضوع پیچیده‌تر از آن است که ادبیات بر آن تأثیری داشته باشد، بخصوص الان که میزان مطالعه در بین گروه‌های سنی مختلف به‌ویژه نوجوانان کمتر شده و به خاطر فضای نامناسب و آلوده مجازی ارتباطات نامعقولی بین برخی از بچه‌ها شکل گرفته است و ماجرا را خیلی پیچیده‌تر می‌کند. آموزش و پرورش و صدا و سیما نقش اصلی را در تربیت فرهنگی مختلف دارند، اما متأسفانه نسل جوان ما تربیت‌شان را از مطالب پراکنده فضای مجازی دارند؛ آن‌ها به جای این‌که از طریق خانواده، مطالعه و آموزش و پرورش تربیت شوند از این فضا ارتزاق می‌کنند و طبیعی است که تحت‌تأثیر این فضا هستند.
او سپس اعلام نمود: پیش از آمدن اینترنت و فضای مجازی هم ادبیات نقش کمی در تربیت نسل‌ها داشت. اکثر نوجوانان به کتاب‌های زرد بیشتر علاقه داشتند و آن‌ها را می‌خواندند. از زمانی که فضا مجازی آمد وضعیت به مراتب بدتر شد و تیراژ کتاب پایین آمد.
اصلان‌پور با تأکید بر این‌که فرهنگسازی از طریق آموزش و پرورش و صدا و سیما شکل نگرفته است، اظهار کرد: از طرف دیگر، پدر و مادرها هم در این فضا رشد کرده و اهل مطالعه هم نیستند، آموزش و پرورش هم چیزی به آن‌ها یاد نداده است. از سریال‌هایی که از تلویزیون یا شبکه خانگی پخش می‌شود، چیزی فرانگرفته‌اند و خب چطور می‌توانند بچه تربیت کنند؟ نسل الان ما نه خودش تربیت درستی شده و نه والدینش.
او در ادامه تأکید کرد: بزرگترین تأثیر را در تربیت نسل جوان آموزش و پرورش دارد، اما از لحاظ پرورش صفر است و چیزی به دانش‌آموزان یاد نمی‌دهد. در پی نقد آموزش و پرورش نیستم اما خیلی‌ها نقد دارند و می‌گویند فقط یک‌سری محفوظات را آموزش می‌دهد. همان‌طور که گفتم در زمینه پرورش نه تنها کار مثبت نمی‌کند، کار منفی هم می‌کند؛ مثلا اگر بچه‌ای که به شکل سنتی به مسائل دینی گرایش دارد در فضای آموزش و پرورش قرار می‌گیرد، این گرایشش به خاطر شیوه بد تربیتی که در آن‌جا وجود دارد، از بین می‌رود. فکر می‌کنم بیشترین تقصیر را در این حوزه آموزش و پرورش غلط ما دارد.
اصلان‌پور خاطرنشان: یک نویسنده و یا منتقد نمی‌تواند کاری بکند. منِ نویسنده فقط می‌توانم دیدگاه‌های خودم را بگویم، من نه صاحب‌نظرم و نه مسئولیتی دارم. مدت‌هاست که دیگر کتاب نمی‌نویسم. وقتی می‌بینم در اینستاگرام یک آدم بی‌سواد چند میلیون فالوئر دارد و یک عده نوجوان او را الگو قرار می‌دهند، با چه انگیزه‌ای بنویسم؟ کسانی که در این فضا هستند آموزش درستی دیده‌اند؟ به فرموده پیامبر (ص)، آموزش از کودکی شروع می‌شود و در بزرگسالی تأثیری بر فرد نمی‌تواند بگذارد. آن‌چه به کودکان حتی قبل از مدرسه و در مهد کودک و از طریق خانواده آموزش داده می‌شود، تأثیر بیشتری بر فرد دارد. این موضوع قبل از این است که بحث ادبیات پیش بیاید. ادبیات زمانی پیش می‌آید که کودک می‌تواند بخواند، اما خیلی چیزها را قبلا یاد گرفته است، آن‌هم از طریق پدر مادری که خودشان تربیت درستی ندیده‌اند.
او در پایان اظهار کرد: مدت‌هاست که احساس می‌کنم نوشتن کم‌فایده شده است و مردم گرایشی به مطالعه ندارند. آموزشی وجود ندارد؛ مثلا در مهدکودک‌ها چه یاد بچه‌ها می‌دهند؟ آیا نظارتی بر محتوای آموزشی آن‌ها وجود دارد؟ آموزش و پروش فقط بدآموزی دارد و به فرهنگ متعالی منجر نمی‌شود. حتی آموزه‌های دینی را به بچه‌ها یاد نمی‌دهند. به جای بهتر شدن، تربیت چند نسل بعد از انقلاب بدتر شده است.
انتهای پیام
