به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، شهاب حسینی در بخشی از نشست خبری
نمایش «اعتراف» که با کارگردانی و بازی او روی صحنه سالن اصلی
تئاترشهر است، خطاب به خبرنگاران گفت: «شما باید قدر کسانی را که از سینما به تئاتر
می‌آیند بدانید و اگر بتوانید سینمایی‌ها را راضی کنید که به تئاتر بیایند، هنر کرده‌اید.
چون آن‌ها می‌توانند قشر بیشتری را با هنر تئاتر آشنا کنند.»

حضور بازیگران سینما و تلویزیون در تئاتر اتفاق
تازه‌ای نیست اما صحبت‌های شهاب حسینی که گزارش کامل نشست خبری‌اش را می‌توانید اینجا بخوانید، بهانه‌ای شد تا نگاهی بیندازیم به
نمایش‌هایی که از ابتدای سال 96 با حضور چهره‌های بازیگری در عرصه تصویر روی صحنه رفته است؛ البته با نگاهی اجمالی به
آثار پیش از آن.

از سینمایی‌هایی که در سال 96 روی صحنه تئاتر آمده‌اند، می‌توان به شهاب حسینی، محسن کیایی
و لادن مستوفی اشاره کرد.

محسن کیایی هر چند از سال 1377 با تئاتر شروع و تا سال 84، در
چند نمایش بازی کرد اما از 84 به بعد یک‌باره تئاتر را کنار گذاشت، به سینما رفت و در این عرصه چهره شد. او که سال‌ها دنیای تصویر را برای کار انتخاب کرده بود، 10 سال بعد در 1394 با «پپرونی برای دیکتاتور» به کارگردانی علی
احمدی به صحنه برگشت. «پپرونی برای دیکتاتور» بعد از آن که سال 94 در سالن استاد
ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه رفت از 16 فروردین تا 13 خرداد 96 مجددا
در تماشاخانه تازه تاسیس پالیز اجرا شد.

بازیگر فیلم سینمایی «بارکد»، در «پپرونی برای دیکتاتور»
نقش ونسان را بازی می کرد، مردی چهل و خرده ای ساله و در آستانه پدر شدن. ماجرا با
شوخی ونسان بر سر اسمی که برای فرزندش خواهد گذاشت، شروع شد و با رو شدن لایه‌های
پنهان زندگی آدم‌ها ادامه پیدا کرد…

چهره سینمایی دیگر تئاتر سال 96، لادن مستوفی است که با نمایش «نویسنده
مرده است» از 17 فروردین تا 13 اردیبهشت 96 در تالار حافظ روی صحنه رفت.

نویسنده و کارگردان «نویسنده مرده است» و بازیگر مقابل لادن
مستوفی، آرش عباسی بود. در خلاصه این نمایش آمده بود: «لیلی رحیمی، ستاره سینمای ایران
قرار است پس از سال‌ها بازیگری، برای اولین بار کارگردانی را تجربه کند. فیلمنامه فیلمش
را نمایشنامه‌نویس جوانی به اسم فرهاد نوشته است اما حالا در آستانه شروع فیلمبرداری
فرهاد پیشنهاد تازه‌ای دارد….

لادن مستوفی پیش از آن‌که به تهران بیاید در تنکابن سابقه
بازی در تئاتر را داشت اما اولین کار جدی تئاتری‌اش در تهران به سال 1377 و بازی
در نمایش «چرخه آتش» به کارگردانی سیاوش طهمورث در جشنواره تئاتر فجر برمی‌گردد که
طبق گفته خودش تجربه خوشایندی هم نبود. این بازیگر از 77 تا 84 تئاتر کار نکرد و تجربه دومش
شد «تئاتر بی حیوان» به کارگردانی محمود عزیزی. مستوفی اگرچه تجربه‌های تئاتری‌اش
محدودند اما بعد از حضور در فیلم «روز وافعه»، با بازی در تعداد زیادی از آثار سینمایی و تلویزیونی، خیلی زود چهره شد.

اما سومین بازیگر سینما که در سال 96 به صحنه تئاتر آمده، چهره‌ای بسیار سرشناس است؛ شهاب حسینی که جایزه بهترین بازیگری جشنواره کن را برای نمایش «فروشنده» به کارگردانی اصغر فرهادی از آن خود کرده است. او این شب‌ها، در سالن آکنده از تماشاگر تئاتر شهر، در کنار علی نصیریان، چهره پیشکسوت و مشهور تئاتر، سینما و تلویزیون ایران، در نمایش «اعتراف» روی صحنه می‌آید. «اعتراف» نمایشی رئالیستی با تعداد زیادی بازیگر به کارگردانی شهاب حسینی است که پای بسیاری از تماشاگران خود را برای نخستین بار به سالن تئاتر کشانده است.

این بازیگر سرشناس سینما، سال 87 تجربه متفاوت بازی در نمایش «کرگدن» کار فرهاد آئیش را آزمود و سال 91 هم نمایش «ملاقات» را با بازی و کارگردانی خود روی صحنه فرهنگسرای نیاوران آورد. او این بار با کارگردانی نمایش «اعتراف» که در آن نقش اصلی را هم بر عهده دارد، اتفاقی بزرگ‌تر را برای حضورش در صحنه تئاتر شکل داده است.

حضور چهره‌های سینمایی بر صحنه نمایش، سری دراز دارد و اگرچه در دهه 80 جرقه آن زده شد، اما در دهه 90 به اوج خود رسید؛ رویدادی که گاه مورد استقبال بازیگران کارکشته تئاتری و منتقدان قرار گرفت و گاه سر و صدای بسیاری را درآورد.

در سال‌های گذشته از جمله بازیگران سینمایی که گریزی هم به تئاتر زدند و با
گارد بسته اهالی این هنر رو به رو شدند، می توان به مهناز افشار اشاره کرد. افشار
اولین بار با نمایش «آمدیم، نبودید، رفتیم» (1390) به کارگردانی رضا حداد روی صحنه
رفت؛ اجرایی که حواشی‌اش بر متنش پیشی گرفت.

بهنوش بختیاری هم که بیشتر به عنوان بازیگر آثار کمدی دنیای
تصویر شناخته می‌شود، اولین بازی در تئاتر را به کارگردانی بهاره رهنما تجربه کرد.
او سال 93 برای اولین بار در نمایش «دورهمی زنان شکسپیر» در سالن استاد سمندریان
تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه رفت.

همچنین نمایش «زنانی که به بزها خیره شده‌اند» به نویسندگی و
کارگردانی ایوب آقاخانی زمینه روی صحنه رفتن نگار فروزنده را برای اولین بار فراهم
کرد. اثری که شهریور و مهر سال 95 در سالن استاد ناظرزاده کرمانی تماشاخانه
ایرانشهر اجرا شد. بازیگر رو به روی نگار فروزنده در این اثر، بهاره رهنما بود.

محمدرضا فروتن هم اولین بار سال 79 با نمایش «رومئو و
ژولیت» به کارگردانی دکتر علی رفیعی روی صحنه رفت و بعد از آن دیگر پیشنهاد بازی
در تئاتر را نپذیرفت تا سال 1394 که بازیگر «عاشقانه های ناآرام» به کارگردانی
مریم جلالیان شد. اتفاقی که باز هم منتقد کم نداشت.

همان زمان عزت‌الله انتظامی با اشاره به این که لازم نیست كسی
برای رفتن روی صحنه تئاتر از فرد یا مكانی اجازه بگیرد گفته بود: «اعتقاد من این است
كه همه‌ هنرمندان سینما چه آن هایی كه تحصیلات آكادمیک دارند و چه آن هایی كه حرفه‌ای
به این كار آمده‌اند، حتما باید تئاتر بازی كنند، چه زن و چه مرد. بازیگران سینما حتما بیایند تئاتر بازی كنند چون باعث می‌شود
پخته‌تر شوند. بازیگر سینمایی كه بیاید و زحمت روی صحنه رفتن و رنج تمام قد ظاهر شدن
روی صحنه را به خودش بدهد، چنین بازیگری ارزش بیشتری پیدا می‌كند.»

اوج درگیری بر سر اجازه گرفتن یا نگرفتن بازیگران سینما از کسی یا جایی
برای رفتن روی صحنه تئاتر، به آبان 1390 و بیانیه انجمن بازیگران خانه تئاتر برمی
گردد. زمانی که انجمن بازیگران خانه تئاتر طی بیانیه ای خواستار اجازه گرفتن رسمی بازیگران
سینما برای حضور در صحنه تئاتر شد. بیانیه ای که درگیری لفظی بهزاد فراهانی و داود
رشیدی را هم در پی داشت. رشیدی رئیس آن زمان انجمن بازیگران سینمای ایران از بی
خبری اهالی تئاتر از این بیانیه گفته بود که با واکنش بهزاد فراهانی رئیس انجمن
بازیگران خانه تئاتر مواجه شد.

حضور چهره‌های سینمایی بر صحنه نمایش در سال‌های گذشته، انتفادها یا ستایش‌های زیادی را برانگیخته و البته فراز و فرودهای زیادی هم داشته است. این‌که آمدن بازیگران سینما به صحنه، بر داشته‌های اقتصادی و جذب مخاطب تئاتر ایران افزوده یا از وجوه هنری آن کاسته، بحثی مفصل و در خور بررسی بیشتر است. 

57242