به گزارش صلح خبر، در چهارمین شب از جشنواره موسیقی فجر سالن فرهنگسرای نیاوران برای دومین بار در این شب میزبان اجرای دونوازی کمانچه و دودوک بود.

در این اجرا حسام اینانلو نوازندگی کمانچه و رضا عسگرزاده نوازندگی دودوک را به عهده داشتند.

در ابتدای کنسرت اینانلو بدون استفاده از نت و به صورت بداهه شروع به نواختن کمانچه کرد. صدای ساز او لحظاتی اوج می‌گرفت و دوباره آرام می‌شد. از آنجا که نوازنده به صورت بداهه می‌نواخت، مخاطب می‌توانست صدایی آمیخته با حس و حال درونی او را در آن لحظه بشنود.

با این حال پس از پایان این بخش نوازنده دودوک به روی صحنه آمد و بداهه‌نوازی کمانچه آلتو و دودوک آغاز شد. یکی از نکات مهم این اجرا همنوازی با افکت‌های صوتی و پدهای الکترونیکی بود. به گونه‌ای که فضای بداهه‌نوازی گاهی رنگ موسیقی دستگاهی گرفته و گاهی از آن فاصله می‌گرفت.

این اجرا که به صورت بداهه بود گاهی اوج می‌گرفت و گاهی به یک‌باره فرود می‌آمد و خیال مخاطب را با خود همراه می‌کرد. افکت‌های صوتی اجرا به خوبی توانستند تماشاچی را با خود همراه کنند و نقش یک اهرم را برای نگه داشتن و وارد کردن فشار به ذهن و حس مخاطب اجرا کنند. به گونه‌ای که در یک لحظه این افکت‌ها به یک‌باره همانند یک ضربه عمل می‌کردند و دوباره با شروع نواختن کمانچه ذهن‌ها را در خود حل می‌کردند. البته گاهی موسیقی دچار یک سوز و حسی غمناک می‌شد و گاهی دوباره اوج می‌گرفت گویی که فریاد می‌زد. همه اینها برگرفته از ذهن پرآشوب آن لحظه نوازنده بودند و صرفا هیچ مفهوم خاصی نداشت و تنها هدف، همراه‌کردن مخاطب با موسیقی بود. به گونه‌ای که تا لحظه آخر بنشیند و به صدای ساز گوش فرا دهد.

نوازنده کمانچه به صلح خبر می‌گوید: «ما قصد بیان چیز جدید یا مفهوم خاصی را نداشته‌ایم و حتی از کسی هم الهام نگرفته‌ایم. البته ممکن است شما از قبل نمونه‌هایی از این موسیقی‌ها را شنیده باشید که اینها نیز تصادفی است.»

در بخش سوم اجرا بداهه‌نوازی کمانچه پنج سیم و دودوک آغاز شد. این بار می‌توان گفت که صدای کمانچه قدرت بیشتری داشت و حس قوی‌تری را منتقل می‌کرد ولی نوازنده دودوک همچنان با آرامش پیشین کار خود را می‌کرد.

اینانلو همچنین به خبرنگار صلح خبر گفت: «آنچه شنیدید ما بودیم. مخاطب به هر گونه که بخواهد می‌تواند از اجرای ما برداشت کند. ما به عنوان مجری به دنبال تأثیرگذاری هستیم.»

البته عسگرزاده نیز اعلام نمود که اجرای این موسیقی علاوه بر این که نشأت‌گرفته از حس و حال درونی خود ما باشد از طرفی حسی که از مخاطب دریافت می‌کنیم را نیز در بر دارد.

در این کنسرت که بیشتر صندلی‌های سالن پر بود، همه تماشاچیان ساکت و محو تماشای اجرا بودند و پس از پایان، وجد در چهره‌شان دیده می‌شد.

انتهای پیام