شاید «بازشایستگی» واژه جدید و نامانوسی به نظر برسد، امّا در صورت تعریف جدیدی از شایستگی‌های انسان ها در دورانی که همیشه از آن به عنوان بازنشستگی و دوران کنار گذاشتن آدم‌ها تعبیر شده است می توان آن را به زیبایی ترویج داد.
به گزارش صلح خبر، اکثر سالمندان، بازنشستگی و سالخوردگی را دوره ای می دانند که در آن مشکلات سلامتی، خاطر پرسشی و انزوا به سراغ آنان می‌آید و چاره ای جز تحمل این شرایط تا لحظه مرگ ندارند، اما واقعیت این است که چنین وضعیتی واقعیت ندارد و تنها تصوری است که در خاطر افراد شکل گرفته و جامعه نیز آن را پرورش داده است.
در یکی از همین روزهای خدا، با تعدادی از بازشایسته‌های فرهیخته استان بوشهر آشنا شدم که از لحظه لحظه زندگی شان به بهترین نحو استفاده می کنند. با وجود تمام آنچه گفته شد دیدگاه این بانوان بازشایسته و فرهیخته بسیار جذاب و هیجان انگیز بود. این فرزانگان؛ معتقد بودند که به جای سن و سال، این باورها و اقدامات آنان است که کیفیت زندگی شان را تعیین می کند…
ممکن است این نوشته ها کمی خوش بینانه به نظر برسد، اما واقعیت آن است که هدف نهایی آن، به اشتراک گذاشتن ایده هایی است که بتواند تغییر مثبتی در جامعه، و زندگی های مردم ایجاد کنند.
یکی ازاین فرهیختگان بازشایسته با لبخند و نگاهی پر از امید به صلح خبر گفت: می خواهم به جای این که فقط از زندگی ام گله و شکایت کنم، مابقی آن را زندگی کنم. در واقع چگونه به دیگران یاری برسانم تا آن ها نیز دوباره جوان شوند و شور و اشتیاق برای زندگی به دست آورند.
نکته جالب توجه اینجاست که وی در زندگی علاوه بر کسب موفقیت، بر مسائل مهمی تمرکز داشته و مسائل حائز اهمیت از دیدگاه او دارای سه جنبه بوده است: سخاوت و بخشندگی، خدمت رساندن به دیگران و روابط محبت آمیز.
بازشایستگی به معنای دوباره پرانرژی شدن، مشتاق بودن، ریسک کردن و زندگی همراه با شور و اشتیاق در همه سنین است. بازشایستگی بر جسم، ذهن، روح و روان فرد تمرکز می کند تا بدین‌وسیله او را از لحاظ احساسی، فکری، جسمی و معنوی دگرگون ساخته و جان تازه ای به او ببخشد.
بازشایستگی مختص سن و سال خاصی نیست
یکی دیگر از این مهربانو ها در گفت‌وگو با خبرنگار صلح خبر با اعتقاد راسخ گفت: بازشایستگی فکری؛ همان یادگیری مداوم است، اینکه جسم خود را با تغذیه سالم و ورزش منظم حفظ کنیم. و دیگر بازنشسته فرهیخته اینگونه گفت‌وگو را ادامه داد: بازشایستگی معنوی تنها از طریق احساس حضور در برابر خالق رحمان و مقتدر و همچنین بهتر بودن میسر می‌شود، این مختص به سن و سال خاصی نیست.
او این امر را یک اتفاق صرف تلقی نمی‌کرد، بلکه بازشایستگی را یک سبک زندگی می دانست. نکته قابل تامل اینجاست که همه این فرهیختگان در عمل هر روز را به شکل یک ماجرای تازه و فرصتی برای یادگیری سپری می کنند.
این سه فرشته زندگی، که بانوانی غرق در شور و شهود بودند دارای تحصیلات عالیه و بازنشسته هایی بودند که نمی‌خواستند بازنشسته باشند. دیدگاه بانوی اول خیلی عالی بود، کارشناس ارشد تغذیه و بازشایسته دانشگاه علوم پزشکی، اهل مطالعه و بسیار فعال. از این منظر او را دیدم که بسیار خوش صحبت است و شروع کردیم به بحث و گفت‌وگو. او که بازنشستگی را قبول نداشت، از بازشایستگی به عنوان مفهومی بامعنا و دلنشین یاد کرد.
شاه کلید این بازشایستگی شرایطی است که در آن احساسات مثبت، اثری مانند اثر عشق دارد. انجام مجدد کارهای گذشته به همان شیوه همیشگی و با همان افراد قبلی، کمکی به سلامت احساس خود فرد یا هیچ کس دیگری نمی کند. باید در روابط خود ریسک های میان فردی انجام داد و از آن ها درس گرفت.
قهرمانِ «بازشایستگی» خود شوید
در آینده نه چندان دور نمی‌خواهیم با سیل عظیمی از بازشایستگانی مواجه شویم که همیشه درباره آن چه در گذشته انجام می دادند و یا یاد می گرفتند و می دانستند صحبت می کنند و گاها روابط این افراد با دوستان و بین خودشان یکنواخت باشد. از این جهت بازشایستگان ما نیاز دارند کمی بیشتر در لحظه زندگی کنند. شاید بازشایستگی فکری به مانند ستون فقرات باشد. اگر دائما نیاموزند، بهتر است خودشان را مرده فرض کنند، چرا که در این حالت از لحاظ فکری مرده هستند.
مهم نیست چه شغل و جایگاهی در زندگی دارید، مهم این است که برنامه ای برای بازشایستگی فکری داشته باشیم. این برنامه می تواند پیوستن به یک سمن گردشگری فرزانگان و یا گروه حافظ خوانی، گذراندن دوره ای آموزشی در یک موسسه علمی، یا سفر و غرق شدن در یک فرهنگ جدید باشد تا سلول های مغز افراد برانگیخته شود.
اگر دیگران را به خوبی بشناسی به اندازه ای به آن ها نزدیک خواهی شد که در وقت شایستگی تو را خواهند ستود و هنگامی که رفتار زشتی از خودت نشان دهی، آن را به تو گوشزد خواهند کرد. بسیاری از کسانی که در زندگی شان موفقیت بیرونی را تجربه کرده اند، درونی آشفته دارند. آن ها عاشق خودشان نیستند، برای نیل به بالندگی و تعالی، گریزی از پذیرش مسئولیت حفظ توازن پویا بین تغییر و تداوم نیست…
«موجیم که آسودگی ما عدم ماست»، اگر به چنین قاعده ای در زندگی پایبند باشیم و آن را ره‌آوردی برای بروز استعدادهای نهفته خود بدانیم در این صورت با این سخن “هرمان هسه” هم نوا خواهیم شد که «آدمی در پختگی خود همواره جوان تر می شود»…
انتهای پیام
