صلح خبر/چهارمحال و بختیاری رئیس بنیاد ایران‌شناسی شعبه چهارمحال و بختیاری گفت: شاهنامه را باید همچون چراغی روشنی‌بخش و گرمابخش که برای همه نسل‌ها بوده را حفظ کرد، در خانه‌ها به فرزندان آموخت و فرزندان به عنوان پاسداران نسل آینده این کتاب را در جان و دل خود حک کنند، بشنوند و از آن بهره‌مند شوند، زیرا شاهنامه در فکر و اندیشه ایرانی‌ها زنده است.

عباس قنبری‌عدیوی در گفت‌وگو با صلح خبر با اشاره به ۲۵ اردیبهشت روز پاسداشت زبان فارسی و  نکوداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی، اظهار کرد: ابوالقاسم فردوسی شخصیت برجسته‌ای که هزار سال در میان مردم زیسته و نام نیکوی او یادآور وطن‌خواهی، آزادگی و صلح‌جو بودن است.
وی افزود: شاهنامه فردوسی میدان مبارزه خیر و شر، حق و باطل، روشنایی و تاریکی است، اما آنچه موجب ماندگاری شاهنامه در فرهنگ ملی ما شده این است که این کتاب سند و شناسنامه‌ای برای نشان دادن هویت هر ایرانی به شمار می‌رود و مردم به گونه‌های مختلف در پاسداشت این فرهنگ و سند ملی تلاش کرده‌اند.
نویسنده و پژوهشگر فرهنگ عامه گفت: بسیاری از افراد هستند که شاید سواد خواندن و نوشتن نداشته باشند اما شاهنامه در زندگی آن‌ها حضور و نفوذ دارد، بنابراین آنچه شاهنامه را برای این افراد زنده و پاینده نگه داشته این است که آن‌ها خود را در درون این اثر مشاهده می‌کنند و این اثر را بخشی از هویت شخصی، اجتماعی، ملی و بین‌المللی خود می‌دانند.
قنبری با بیان اینکه زبان شاهنامه زبان انسان است، تصریح کرد: این زبان فراتر از هر مرز، مذهب و اندیشه‌ای است اما آنچه شاهنامه را برای ما ایرانی‌ها زیباتر می‌کند به این دلیل بوده که حوادث و رخدادهای آن برای کشور اتفاق می‌افتد و قهرمانان و شخصیت‌های برجسته آن، تاریخ کشور را نشان می‌دهند.
وی ادامه داد: قهرمان ملی شاهنامه یعنی رستم نماد یک آزاده است که برای حفظ وطن جان می‌دهد اما خفت و ذلت را تحمل نمی‌کند و از این جهت است که ایرانیان در هر برهه‌ای که در برابر بیگانگان ایستادند قهرمان ملی آن‌ها یعنی رستم در یاد آن‌ها آمده است.
مدرس دانشگاه فرهنگیان با تاکید بر اینکه شاهنامه فقط یک کتاب نبرد، اندیشه، جنگ، صلح یا گریز نیست بلکه کتاب به‌زیستی، به‌منشی و به‌اندیشی است، بیان کرد: به همین دلیل است که مردم شاهنامه را می‌خوانند، با اندوه و غم پهلوانان آن گریه می‌کنند و با شادمانی آن‌ها شاد می‌شوند، مثلا نام‌هایی که در شاهنامه وجود داشته و مردم برای فرزندان خود انتخاب می‌کنند نمادی از فرهنگ ملی ماست.
وی اضافه کرد: در بسیاری از خانواده‌ها شاهنامه در کنار سایر کتاب‌های ارزنده ملی و دینی نگه‌ داشته می‌شود، در خانواده‌هایی شاهنامه از عمر افرادی که در آن خانه زندگی می‌کنند بیش‌تر است و این دیرینگی نشان می‌دهد که سینه به سینه از نیاکان به فرزندان رسیده و همچون میراث با ارزش فرهنگی، اجتماعی و هنری در خانه‌ها وجود و حضور دارد.
رئیس بنیاد ایران‌شناسی شعبه چهارمحال و بختیاری ادامه داد: آنچه شاهنامه را برای ما ایرانی‌ها عزیز می‌کند به دلیل وجود محتوای خردورزی و زیبایی‌های انسانی بوده که در درون این کتاب گنجانده شده است.
قنبری گفت: شاهنامه را باید همچون چراغی روشنی‌بخش و گرمابخش  حفظ کرد، در خانه‌ها به فرزندان آموخت و فرزندان به عنوان پاسداران نسل آینده این کتاب را در جان و دل خود حک کنند، بشنوند و از آن بهره‌مند شوند، زیرا شاهنامه در فکر و اندیشه ایرانی‌ها زنده است.
وی در خصوص پاسداشت فرهنگ و زبان فارسی، تصریح کرد: زبان به عنوان یکی از گونه‌های بنیادین فرهنگ و پایه های اساسی میراث معنوی هر کشور محسوب می‌شود، در حقیقت زبان به عنوان یک اصل به شاخه‌ها و گویش‌های مختلفی تقسیم می‌شود که به جغرافیا و اقوام ساکن در آن کشور تعلق دارد.
نویسنده و پژوهشگر فرهنگ عامه یادآور شد: زبان به عنوان یک عنصر پویا و زنده است و ماندگار، تاثیرپذیر، تاثیرگذار، فرهنگ‌ساز و فرهنگ‌پذیر شناخته می‌شود، از این رو زبان فارسی با قدمت دیرینه و ارزش‌های فوق‌العاده مهم که در تاریخ، علم، ادبیات، هنر، موسیقی، شعر، نثر و دیگر گونه‌های آفرینش انسانی و مردمی دارد می‌تواند یکی از سرمایه‌های ملی ما محسوب شود.
وی افزود: هزاران شاعر، نویسنده و دانشمند این جامعه با زبان فارسی سخن گفته و مادران در لالایی‌ها، ترانه‌ها و اشعار این زبان‌ها  و گویش‌ها را به نسل‌های بعد انتقال داده و نسل‌های بعد در مکتب‌خانه‌ها، مدارس و دانشگاه‌ها به فرزندان منتقل کرده‌اند.
مدرس دانشگاه فرهنگیان تاکید کرد: امروز می‌بینیم که میراث‌دار دیرینه‌ترین زیبایی‌های بشری در کره زمین هستیم، شاید روزی چندین هزار زبان زنده در دنیا وجود داشت اما امروز بسیاری از آن‌ها از بین رفته است، از طرفی با گسترش فناوری و جلوه‌های سخت‌افزاری زندگی مردم، مهاجرت‌ها و تاثیرگذاری رسانه‌ها بین‌المللی بسیاری از گویش‌ها و زبان‌های محلی در حال از بین رفتن است و این امر موجب شده تعداد زبان‌های رایج در دنیا، کاهش چشمگیری پیدا کند.
وی با تاکید بر اینکه زبان فارسی به دلیل قابلیت‌های علمی و پیشینه تاریخی که دارد تاکنون توانسته خود را در مقابل سختی‌ها، دشواری‌ها و همه طوفان‌های حوادث حفظ کند، گفت: زمانی‌ جنگ‌ها، کشورگشایی‌ها و شکست‌های تلخی که در برابر تازیان، مغول‌ها و دیگر بیگانگان داشتیم آسیب‌های بسیار جدی به زبان ما وارد شد، اما قابلیت‌های زبانی و غنایی آن موجب شد تا این زبان خود را حفظ کند و در تمام این طوفان‌ها از گذر زمان سربلند بیرون آید.
نویسنده و پژوهشگر فرهنگ عامه گفت: امروزه در دانشگاه‌ها، مدارس، نشریات، مجلات و کوچه و بازار این زبان در شرق و غرب، شمال و جنوب این کشور زنده، پویا و پرکاربرد است، البته تغییر و تحولاتی که در عرصه جهانی ایجاد می‌شود این نکته را به ما تذکر می‌دهد که باید ببینیم چه کسانی برای حفظ زبان فارسی گام برداشتند، حافظ، سعدی، مولوی، فردوسی، نظامی، عطار و بسیاری از شعرا و نویسندگان در حوزه نظم و نثر برای پاسداشت این زبان از خود مایه گذاشتند، می‌بینیم که به اشکال مختلف همچون دیوان‌های شعر، سفرنامه‌ها، تاریخ‌نگاری‌ها و کتاب‌های علمی در عرصه‌های مختلف این زبان را حفظ کرده‌اند.
وی ادامه داد: حتی زمانی‌که احساس کردند آثار و متون فاخر فارسی دچار بی‌رحمی بیگانگان  و فاتحان ایران قرار می‌گیرد، با نهضت ترجمه آن‌ها را حفظ کردند، اما دوباره ققنوس‌وار این زبان را احیا و شخصیت‌هایی همچون یعقوب لیث صفاری، محمد بن وصیف سیستانی، رودکی و فردوسی  و … برای پاسداشت این زبان کار بسیار بار ارزشی انجام دادند.
قنبری بیان کرد: امروز فرهنگ، ادبیات، زبان، تاریخ  و تمدن ما به هم پیوسته است و ما نمی‌توانیم بیان کینم این‌ها را بدون مدد زبان تکمیل خواهیم کرد، بنابراین اگر می‌خواهیم در هر یک از حوزه‌ها کار کنیم باید به هویت زبان به عنوان یک عنصر پویا و پدیده تاثیرگذار ملی و بین المللی توجه کنیم.
رئیس بنیاد ایران‌شناسی شعبه چهارمحال و بختیاری گفت: امروزه در کشورهایی همچون ترکیه، عراق، بسیاری از کشورهای حوزه خلیج فارس و شرق و غرب زبان فارسی زبان رایج آن‌ها بوده و این زبان تنها متعلق به اقوام ساکن در جغرافیای امروزی ایران نیست و میلیون‌‎ها نفر در سراسر جهان با این زبان صحبت می‌کنند، زندگی کرده و آثار علمی ادبی تولید می‌کنند، بنابراین تا زمانی که یک ایرانی زنده است زبان فارسی هم زنده خواهد ماند.
قنبری اضافه کرد: طبیعی است که با شرایط اقتصادی و واژه‌هایی که در زمینه صنعت‌، تجارت و … ایجاد می‌شود ممکن است برخی واژه‌های انگلیسی، فرانسوی، روسی و عربی در زبان فارسی نفوذ کند، اما تا زمانی‌که بتوانیم دستور زبان، قواعد نگارش و ویرایش، شعر و ادب زبان را حفظ کنیم مسلما زبان فارسی زنده، پویا و ماندگار خواهد بود.
وی تاکید کرد: لازمه انجام چنین کاری این است که مدارس و نهادهای علمی همچون دانشگاه‌ها، کتابخانه‌ها، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و رسانه‌ها کمک کنند که زبان فارسی ماندگاری و پایداری خود را حفظ کند، خانواده‌ها برای استفاده از این زبان اهمیت قائل شوند، اجازه ندهیم روش‌های بدعت‌گذارانه‌ای که در فضای مجازی از جملات نامفهوم استفاده می‌شود به زبان آسیب وارد کند، قطعا فرهنگستان زبان و ادب فارسی، انجمن‌ها و بنیادهای علمی و … که در این زمینه فعالیت دارند، می‌توانند با استفاده از هر روشی اقداماتی را برای حفظ این زبان انجام دهند.
 انتهای پیام