به گزارش ایسنا، این پژوهش به بررسی تاثیرات احساسات دلتنگی بر واکنش به سرما و درک از گرما پرداخته است.

داوطلبانی از دانشگاه‌هایی در چین و هلند در یکی از پنج پژوهش شرکت کردند که در آنها ابتدا از فرد خواسته می‌شد تا حساب دلتنگی‌های خود را در طول 30 روز داشته باشند.

نتایج به دست آمده نشان داده که این افراد در روزهای سردتر بیشتر احساس دلتنگی داشتند.

پژوهش دوم این داوطلبان را در سه اتاق سرد، مطلوب و داغ قرار دادند و سپس میزان دلتنگی آنها را سنجیدند.

این پژوهش نیز نشان داد که حاضران در اتاق‌های سرد نسبت به دیگر اتاق‌ها بیشتر دلتنگ می‌شدند.

پژوهش سوم از موسیقی برای بازگرداندن حس دلتنگی برای مشاهده امکان ارتباط آنها با گرما استفاده شد. شرکت‌کنندگانی که موسیقی باعث بیداری احساس دلتنگی در آنها شده بود، از گرم‌تر شدن فیزیکی خود خبر دادند.

پژوهش چهارم تاثیر دلتنگی بر گرمای فیزیکی را با قرار دادن شرکت‌کنندگان در یک اتاق تاریک و درخواست از آنها برای یادآوری یک رویداد عادی یا به یادماندنی از گذشته خود آزمایش کردند.

سپس از این افراد خواسته شد تا دمای اتاق را حدس بزنند. آن دسته از افرادی که یک خاطره قدیمی را در ذهن داشتند، گرمای اتاق را بیشتر از دیگران تخمین زدند.

در پژوهش پنجم مجددا از این داوطلبان خواسته شد تا یک رویداد خاطره‌انگیز یا عادی را یادآوری کنند. سپس دستان این افراد در آب یخ قرار داده شد تا میزان دوام آنها در برما سرمای آب سنجیده شود.

نتایج نشان داد که داوطلبانی که تحت تاثیر دلتنگی خاطرات قرار می‌گرفتند، مدت زمان بیشتری را در آب دوام می‌آوردند.