حسین سلطانی جوان معلولی بود که بعد از 17 سال خانواده خود را توسط پرسنل مرکز نگهداری از معلولین شهرستان بناب پیدا کرد.

رئیس بهزیستی شهرستان بناب در رابطه با این جوان معلول، گفت: حسین سلطانی مددجویی بود که در مرکز نگهداری از معلولین چمران بناب، نگهداری می‌شد.

درنا درخشی گفت: حدود 17 سال پیش حسین 13 ساله بود که طبق روال عادی از خانه‌ خود در شیراز برای بردن غذا به محل کار پدرش از خانه جدا شد، ولی اینبار دیگر به خانه باز نگشت.

وی گفت: این جوان معلول در دوران کودکی خود توسط مردم شیراز که پیدایش کرده بودند به نهادهای مربوطه تحویل داده شده بود و به دلیل معلولیتی که داشت و خانواده و محل زندگی خود را نمی‌شناخت، پس از گذر مدتی حسین به مرکز نگهداری از معلولین تبریز سپرده شد.

درخشی ادامه داد: پس از مدتی که حسین در این مرکز نگهداری شده بود با افتتاح مرکز نگهداری از معلولین شهید چمران بناب، حسین به همراه تعدادی از دوستانش برای ادامه زندگی به مرکز نگهداری از معلولی شهید چمران شهرستان بناب با عنوان مددجوی مجهول‌الهویه، سپرده شده‌اند.

وی گفت: از خانواده حسین سلطانی هیچ‌گونه اطلاعاتی در دست بهزیستی نبود، بنابراین 17 سال بدون شناسایی هویت این جوان در مرکز نگهداری از معلولین چمران بناب نگهداری می‌شد.

رئیس بهزیستی شهرستان بناب با اشاره به وجود تشنج در حسین سلطانی، اظهار کرد: چون حسین وضعیت جسمانی مناسبی نداشت و یک معلول تشنجی هم بود متأسفانه هربار نام پدر و مادر خود را اشتباهی می‌گفت و با توجه به این، حسین علاوه براینکه از اسم‌های متنوعی استفاده می‌کرد، با این‌حال گاهی بر یک اسم تاکید بیشتری داشت و بیشتر از هر اسمی مادر خود را با آن اسم خطاب می‌کرد که سرنخ اصلی پرسنل این مرکز همین نام بود.

درخشی گفت: اسمی که حسین اغلب مادر خود را با آن خطاب می‌کرد و برآن تاکید داشت “لیلان” بود که با توجه به تحقیقات صورت گرفته پس از 17 سال، توسط پرسنل این مرکز و کمک‌های اداره ثبت احوال شهرستان بناب متوجه شده بودند شخصی به اسم “نیلان” در شهر سلماس شباهت زیادی هم از نظر ظاهری به حسین دارد و هم اطلاعاتش در این مورد باهم در شباهت است.

رئیس بهزیستی شهرستان بناب، گفت: آدرس دقیق مادر حسین در اختیار مرکز نگهداری چمران بناب قرار گرفت که پس از حضور پرسنل در سلماس و انجام تحقیقاتی با وسواس زیاد متوجه می‌شوند که خانواده حسین همان خانواده سلماسی بود که در شیراز فرزند خود را گم کرده بودند.

وی گفت: باتوجه به اینکه حسین در شهر شیراز پیدا شده بود و خانواده پیدا شده سر از سلماس درآورده بودند، تحقیقات لازمه نیاز به وسواس بیشتری داشت تا دچار اشتباهی نشویم.

با پای پیاده به دنبال فرزندم آمدم/حسین یوسف گم‌گشته من است

مادر حسین با ابراز خوشحالی از پیدا شدن فرزندش، گفت: 17 سال قبل به دلیل مشکلات مالی به شیراز مهاجرت کرده بودیم تا همسرم در آنجا شروع به‌کار کند، در این زمان حسین حدود 13 یا 14 ساله بود که با توجه به نزدیکی محل کار همسرم به خانه‌مان، هرروز برای پدرش ناهار می‌برد، تا زمانی که روزی طبق روال عادی حسین از خانه خارج شد و دیگر بازنگشت.

این مادر با اشک شوقی که در چشمان خود داشت، ادامه داد: نزدیک به چهار سال، هر روز به دنبال فرزندم گشتیم ولی هیچ نام و نشانی پیدا نکردیم.

وی گفت: با خودم و خدایم عهد بسته بودم، از هرجایی که از پسرم خبری بیاید با پای پیاده به آنجا بروم، زمانی که گفتند حسین من در این شهر است از خانه خود که در سلماس هست با پای پیاده به بناب آمدم و حتی لحظه‌ای احساس خستگی نکردم.

مادر حسین با خوشحالی‌ گفت: از وقتی حسین را پیدا کردم حتی یک لحظه از کنار خود رها نکرده‌ام و نخواهم کرد، حال کل مردم سلماس به دیدار فرزندم آمدند، حسین، یوسف گم‌گشده من بود که بعد از سالها به خانه‌اش بازگشت، از خدا ممنونم که فرزندم را دوباره به من هدیه داد و دوباره خانه‌امان را با چشمان حسینم روشن کرد.

47238