جمعی از عوامل پشت صحنه سینما با تاکید براینکه تعرض صرفا جنسی نیست و از هر شکلی هم که باشد فقط به سینما محدود نمی‌شود، از طریق کارزاری خواستار تامین امنیت روانی عوامل تولید با درج در قراردادها شدند. جمعی از عوامل پشت صحنه سینما با تاکید براینکه تعرض صرفا جنسی نیست و از هر […]
جمعی از عوامل پشت صحنه سینما با تاکید براینکه تعرض صرفا جنسی نیست و از هر شکلی هم که باشد فقط به سینما محدود نمی‌شود، از طریق کارزاری خواستار تامین امنیت روانی عوامل تولید با درج در قراردادها شدند.
جمعی از عوامل پشت صحنه سینما با تاکید براینکه تعرض صرفا جنسی نیست و از هر شکلی هم که باشد فقط به سینما محدود نمی‌شود، از طریق کارزاری خواستار تامین امنیت روانی عوامل تولید با درج در قراردادها شدند.
اخیرا جمعی از اهالی صنعت فیلم ایران با انتشار بیانیه‌ای خطاب به مسئولین امور سینمای ایران گفته‌اند: « شاید بپرسید ما که هستیم؟ ما را در فرش قرمزها، تندیس به دست ندیده‌اید، حتی نام ما بر پرده نقره‌ای زمانی دیده می‌شود که چراغ خروج سالن‌های سینما روشن شده است. ما آحاد صنعت فیلم ایران هستیم. با توجه به رفتارهای آسیب‌زا قلدر مآبی‌ها، سوءاستفاده از جایگاه‌های حرفهای و بداخلاقی‌های مستمر طی سالیان اکنون که این زخم کهنه دهان باز کرده و به شکل گسترده نزد افکار عمومی عیان گشته است، ما فن سالاران گمنام سینمای ایران که بارها در خفا از توهین و تحقیر و تبعیض گریسته‌ایم و با صبر یا خودتخریبی عمر گذرانده‌ایم، از شما روسای محترم امور سینمای ایران انتظار داریم تا برای صیانت از جسم، روح و روان ما مفادی لازم‌الاجرا به منشوری، اخلاقی حرفهای برای درج در متن قراردادها تنظیم شود تا طرف اول قراردادها را موظف به تامین امنیت روانی، فیزیکی و اقتصادی برای طرف دوم گرداند.»
در این باره ایمان غیرتمند -دستیار کارگردان و بانی ایجاد این کارزار – در گفت‌وگویی با صلح خبر توضیح داد: مهمترین مسئله‌ای که باعث شد وارد این جریان شوم و متن بیانیه را بنویسم این بود که وقتی سمیه میرشمسی بعد از گذشت سال‌ها درباره عدم امنیت حرف زد، خاطراتی از روزهای اول کارم در سینما و شرایط سختی که داشتم برایم زنده شد و اگرچه حرفهای مطرح شده بیشتر با تعرض جنسی برداشت می‌شود، اما آیا واقعاً امنیت فقط به این مبحث محدود می‌شود؟
او با بیان اینکه تعرض یا تجاوز در هر جای دنیا و در هر شغلی که باشید به شدت دردآور و محکوم است، ادامه داد: با نوشتن این متن می‌خواستم از همکارانم خواهش کنم مسئله را بزرگتر ببینیم چون امنیت فقط به مسئله تعرض جنسی محدود نمی‌شود. تجربه‌ای که من داشته و دارم و مطمئنم اگر این روند ادامه پیدا کند باز هم خواهم داشت، این است که بارها با همکارانی -چه بازیگر و چه فیلمبردار یا عوامل دیگر- در پشت صحنه مواجه شدیم که به دلایل غیرکاری از مسئله‌ای عصبانی بوده و به خود اجازه دادند سر صحنه فریاد بزنند، یا کارگردانی را داشته‌ایم که به خود اجازه می‌دهد با فریاد زدن سرصحنه شخصی را تخریب کند. مواردی بوده که برخی عوامل با سوءاستفاده از جایگاه حرفهای خود خواستار تبعیض می‌شوند مثل غذای ویژه خوردن و این طور شده که سرمیزی که ۶۰ نفر نشسته‌اند یکی دو نفر به واسطه جایگاه خود، غذای متفاوتی می‌خواهند. در بخش فیزیکی هم مدتی قبل شاهد بودیم که یکی از همکاران ما با چاقو مورد حمله قرار گرفت.
وی افزود: در همین درگیری‌هایی که سر صحنه رخ داده بارها برای من پیش آمده که بخاطر قلدرمآبی‌ها چند روز افسرده بودم و حالم بد شده؛ خیلی‌ها این را تجربه کردیم و دلیلش هم این بوده که هیچ قانونی نبوده تا به ما آموزش‌های لازم را بدهد که بدانیم هرگاه عصبانی شدیم، فارغ از هر جایگاه و موقعیتی، اجازه تخریب، تحقیر و تعرض به دیگران را نداریم. بنابراین مسئله امنیت روانی بسیار گسترده است و ما امیدواریم با طرح این مسائل به لحظات سختی و خودتخریبی‌هایی که تحمل کرده‌ایم فکر کنیم و نگذاریم برای نسل بعدی و در آینده سینما اتفاق بیفتد.
غیرتمند گفت: کلیت این ماجرا به تربیت و آموزش ما از سنین پایین‌تر بر می‌گردد که باید یاد بگیریم قبل از احترام به جایگاه افراد، به انسان بودن آن‌ها احترام بگذاریم. این مهمترین نکته‌ای است که باعث می‌شود فریاد بزنیم و پشت هم بایستیم و امضا جمع کنیم. ما یاد گرفتیم سعادت و خوشبختی فردی در گرو سعادت و خوشبختی همگانی است؛ پس ما به عنوان نسل جدید تلاش می‌کنیم تا همه با هم خوشبخت و سعادتمند شویم.
این دستیار کارگردان افزود: متن بیانیه ما واضح، ساده و صریح است. زمانی که بخواهیم مسئله‌ای را در هر محیطی جا بیاندازیم لازم است ابتدا درباره آن گفت‌وگو کنیم و در طی همین گفت‌وگوها است که به یک قاعده می‌رسیم. این قواعد برای اجرا باید وارد قراردادها شود تا طرفین ملزم به اجرا باشند.
آدرس اینترنتی این کارزار: www.karzar.net/34667
انتهای پیام
