ناصر ایمانی، تحلیلگر مسائل سیاسی در گفت‌وگو با پایگاه صلح خبر به نقل از خبرنگار ایسنا به نقش احزاب و جناح‌های سیاسی در چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری پرداخت و بیان کرد: به زبان آمار نمی‌توان راجع به نقش احزاب در انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری سُخن گفت؛ می‌توان به آمار انتخابات توجه داشت اما بیان […]
ناصر ایمانی، تحلیلگر مسائل سیاسی در گفت‌وگو با پایگاه صلح خبر به نقل از خبرنگار ایسنا به نقش احزاب و جناح‌های سیاسی در چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری پرداخت و بیان کرد: به زبان آمار نمی‌توان راجع به نقش احزاب در انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری سُخن گفت؛ می‌توان به آمار انتخابات توجه داشت اما بیان نقش احزاب و تشکل‌های سیاسی در برگزاری انتخابات بیشتر مبتنی بر حدس و گمان و تحلیل سیاسی خواهد بود.
وی ادامه داد: می‌توان گفت با توجه به حمایت جناح سیاسی اصولگرایی و احزاب وابسته به آن‌ها که در دور اول انتخابات به طور عمده از آقای قالیباف نامزد انتخابات ریاست جمهوری حمایت کردند اما آقای جلیلی به دور دوم راه یافت و می‌توان نتیجه گیری کرد احزاب جناح اصولگرا نتوانستند نقش خاصی در سرنوشت انتخابات داشته باشند. چرا که با همه حمایت‌ها آقای قالیباف بیش از ۳ میلیون رأی آورد و آقای جلیلی بدون این حمایت‌ها سه برابر، رأی آورد.
این تحلیلگر مسائل سیاسی گفت: حتی در دور دوم هم افزایش آرای آقای جلیلی به دلیل افزایش مشارکت در انتخابات بود و آرای کمتری از سوی جناح اصولگرا به او افزوده شد و می‌توان به نقش کمرنگ جریان اصولگرا در انتخابات اشاره کرد. اما جناح اصلاح‌طلب نسبت به اصولگراها نقش پررنگ‌تری داشتند و قریب به اتفاق با همه احزاب و شخصیت‌های سیاسی وابسته به این جریان به طور کامل از آقای پزشکیان حمایت کردند.
ایمانی همچنین عنوان کرد: به طور کلی احزاب در چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در هر دو مرحله کمرنگ بود. به همین تناسب هم برای تشکیل کابینه و راهنمایی کردن دولت در این مهم، نقش کمرنگی خواهند داشت. اینکه دولت جدید از احزاب خواسته تا پیشنهادهای خود را برای تشکیل کابینه جدید اعلام کنند، اقدام خوبی است و موجب گرم شدن فضای سیاسی می‌شود اما این که چقدر از پیشنهادها استفاده کنند، محل بحث است.
وی گفت: نقش احزاب در فضای سیاسی کشور روز به روز کمرنگ‌تر می‌شود و برای آن که نقش آن‌ها را در کشور پررنگ کنیم چاره‌ای نداریم که آن‌ها به شکل قانونی بتوانند وارد ساختار انتخابات شوند؛ تا زمانی که این اتفاق نیفتد، بیشتر شبیه یک توصیه کننده هستند. در حال حاضر نظام انتخاباتی ما ریاستی-پارلمانی منتها بدون حزب است. یعنی در دیگر کشورها که نظام ریاستی یا نظام پارلمانی دارند نقش احزاب متفاوت است.
ایمانی به مصوبه چند سال قبل مجلس در رابطه با احزاب اشاره کرد و گفت: این مصوبه در رابطه با احزاب با مخالفت مجمع تشخیص مصلحت نظام مواجه شد و تأیید نشد. اگر بخواهیم احزاب در ایران نقش مؤثری داشته باشند باید به طور قانونی بتوانند رئیس جمهور پیشنهاد کنند، در انتخابات مجلس هم کرسی در اختیار داشته باشند. این ساز و کار در نظام ما پذیرفته نشده بنابراین احزاب در حال حاضر نقش یک اطلاعیه دهنده و دعوت‌کننده از مردم برای شرکت در انتخابات را دارند و نقششان هم هر روز کمرنگ‌تر می‌شود.
