«جنگ»؛ پدیده‌ای اجتماعی که گاه جبرانِ هزینه‌های آن به لحاظ مادی و معنوی سال‌های سال زمان می‌برد. مادرانی که اشک چشمشان از بازنگشتن فرزنداشان خشک شده، خانواده‌ای که خانه‌شان تخریب شده، قحطی و …، همه و همه از نتایج این پدیده محسوب می‌شوند. آنچه سال‌ها پس از جنگ فارغ از این نتایج باقی می‌ماند، اخبار، […]
«جنگ»؛ پدیده‌ای اجتماعی که گاه جبرانِ هزینه‌های آن به لحاظ مادی و معنوی سال‌های سال زمان می‌برد. مادرانی که اشک چشمشان از بازنگشتن فرزنداشان خشک شده، خانواده‌ای که خانه‌شان تخریب شده، قحطی و …، همه و همه از نتایج این پدیده محسوب می‌شوند. آنچه سال‌ها پس از جنگ فارغ از این نتایج باقی می‌ماند، اخبار، تصاویر و فیلم‌هایی است که به ما آن روزگاران را یادآوری می‌کند. تصاویری از خرابی‌های جنگ یا شاید مادرانی که سال‌هاست گریه امانِ‌شان را بریده است.
به گزارش خبرنگار بخش تجسمی صلح خبر، جنگ تحمیلی عراق بر ایران، از برگ‌های مهم تاریخ معاصر ایران در کتاب تاریخ است که برای درک این قسمت، می‌توان چشم به تصاویری سپرد که ثبت شده است؛ در این میان هنر مثل همیشه به مثابه یک رسانه به روایت‌گری می‌پردازد. فاطمه بهبودی، هنرمند عکاسی است که در مجموعه عکس‌های خود با عنوانِ «مادران صبور» نه خودِ جنگ بلکه چهره‌ای که از یک جنگ باقی می‌ماند را به‌عنوان سوژه مورد توجه قرار داده است.این هنرمندِ عکاس در توضیح تصاویر خود نوشته است: «سال‌هاست که در هنگام غم فقط گریه می‌کند و امروز به دلیل گریه‌های زیاد، دیگر نمی‌بیند. سال‌هاست که دردهایش را پشت لبخند پنهان می‌کند تا کسی نداند در دل بی‌صبر او چه غم، عشق، درد و چشم‌اندازی نهفته است. سال‌هاست که او در سکوت زندگی می‌کند … اما هیچ‌کس نمی‌داند که هق هق‌هایش گلویش را مسدود کرده است و دیگر نمی‌تواند لالایی بگوید؛ او یک مادر است.»بهبودی در ادامه، سوژه عکس‌های خود را دقیق‌تر توصیف کرده است: «مادری که هر روز امیدوار است تماسی دریافت کند یا صدای زنگ در را بشنود تا شاید … روزی یک نفر … خبری از پسر گمشده‌اش بیاورد.»او با اشاره به تاریخچه هشت سال دفاع مقدس در کشورمان، نوشته است: «بعد از جنگ مشخص شد که اجساد بیش از ۱۰۰۰۰ سرباز ایرانی مفقود شده و هیچ نشانی از آنها نیست. در سال‌های اخیر پیکر ۷۰۰۰ شهید ایرانی در سرزمین‌های ایران پیدا شده و به عنوان شهدای گمنام به ثبت رسیده و توسط مردم به خاک سپرده شده‌اند. در حال حاضر اجساد ۵۰۰۰ ایرانی هنوز در خاک عراق است.»این هنرمند عکاس، هدفِ تصاویرش را چنین شرح داده است: «این روایتی است از مادران شهدای مفقود الاثر ایرانی که پس از ۲۵ سال روایت می‌کنند که چگونه سال‌های جوانی خود را با درد، انتظار، عشق و امید برای یافتن پسرانشان سپری کرده‌اند. آنها بدون اطلاع از گذراندن سال‌های جوانی منتظرند تا اجساد فرزندانشان را در آخرین روزهای زندگی بیابند.»در ادامه تصاویری از فاطمه بهبودی، هنرمند عکاس را مشاهده می‌کنید:
انتهای پیام
