ورزش > لیگ برتر – کارشناس داوری فوتبال ایران یادداشتی را درباره مصاحبه پخش نشده فردوسی پور و ظریف منتشر کرده است.

سعید مظفری زاده – خبرگزاری خبرآنلاین؛با خبری در شبکه های مجازی، همه نگاه ها را به رسانه ملی معطوف کرد تا به جای سریال های خانمان برانداز«آن طرف آبی»! نظاره گر گفت و شنودی در نوع خود کم نظیر باشند. یک چهره تمام فوتبالی و یک شخصیت تا بن جان سیاسی! یک طرف عادل بود و کاریزماتیکی که دارد و در سویی دیگر ظریف بود و محبوبیت فوق العاده اين روزهايش ،رئیس دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران و فرمانده بلامنازع پربیننده ترین برنامه تمام اعصار صدا و سیما…
جدال این دو می توانست یکی از خاطره انگیزترین تقابل های رسانه ای نام بگیرد جایی که سیاست، پایش را درون مستطیل سبز اتفاقات غیرقابل پیش بینی می گذارد. شباهت های ظریف و فردوسی پور کم نیست که از همه آن ها اگر درگذریم، تسلط مثال زدنی این دو در چالش شکنی و گفت و شنود قابل تأمل ترین وجه شباهت این دو است. چندلایگی های سیاست آماده بود تا با ظرافت های فوتبال گره بخورد و بینندگان برای یک شب هم که شده بی خیال برخی شبکه ها شوند اما …
یک جمله عادل همه را به فکر فرو برد:«متاسفانه نمی توانیم مصاحبه با دکتر ظریف را پخش کنیم!»آن سوی جعبه جادویی عادل فردوسی پور بود و هزاران اما و اگر، صدها باید و نباید و ده ها شاید و نشاید و اما این سو مخاطبی بود گیج و منگ، سردرد گرفته از هجوم چرایی ها و …
به بعد این ماجرا کاری نداریم که چرا؟ که چگونه؟ که به چه دلیل؟ که زیرا؟ که باید؟ که نشاید اما عادل را خوب می شناسم پسری محجوب و محبوب، خبره در برنامه سازی، دور از حواشی سیاسی ـ اجتماعی و مراقب همه احوال و مسائل. حمله به عادل نود را نمی پذیریم، نمی پسندیم، نمی فهمیم! مگر دوران سلیقه های من درآوردی به پایان نرسیده بود؟ مگر قرار نبود همه چیز برمدار مدارا و منطق پیش برود پس چه شد؟ چه اتفاقی افتاد که یک گفت و شنودی اينچنيني تا این درجه حاشیه آفرید؟ چه ناگفته ای وجود داشت که عده ای را مجاب کرد تا یکی از زیبا ترین برنامه های احتمالی رسانه ملی را از گردونه پخش خارج کردند؟ 
بگذاریم سیاست با مردم نزدیک تر باشد مثل فوتبال که تا کوچه پس کوچه های زندگی هایمان رخنه کرده است آن وقت مردم راحت تر می پذیرند، همراهی می کنند و این همان همدلی است همزبانی است
به بعد این ماجرا کاری نداریم که چرا؟ که چگونه؟ که به چه دلیل؟ که زیرا؟ که باید؟ که نشاید اما عادل را خوب می شناسم … عادل سرمایه ای است ملی، سرمایه ای که باید او را حفظ کرد و به او بها و میدان داد. گاهی به یک چیز می اندیشم که چقدر باید بپردازیم تا یک عادل فردوسی پور با مجموعه ای از صفات حسنه و ویژگی های کم نظیر تحویل جامعه ورزش بدهیم، تحویل رسانه ملی برای برنامه سازی بدهیم؟ گاهی به یک چیزهایی بیشتر می اندیشم که نخبگان جامعه را ارج نهادن چرا سخت شده است؟ 
در شهر پیچیده است سیاست، محبوبیت، چپ و راست نگری، و… اما این ها پاسخ پخش نشدن آن مصاحبه و رفتارهای بعدی با عادل فردوسی پور نیست چون عادل را خوب می شناسم پسری محجوب و محبوب، خبره در برنامه سازی، دور از حواشی سیاسی ـ اجتماعی و مراقب همه احوال و مسائل. و چون عادل فردوسی پور را خوب می شناسم پس به بعد این ماجرا کاری نداریم که چرا؟ که چگونه؟ که به چه دلیل؟ که زیرا؟ که باید؟ که…؟!

251 41

This entry passed through the Full-Text RSS service – if this is your content and you’re reading it on someone else’s site, please read the FAQ at fivefilters.org/content-only/faq.php#publishers.

RSS