به گزارش صلح خبر به نقل از روابط عمومی بنیاد سعدی، در این نشست جابری نسب، استاد دانشگاه آزاد اسلامی، تبادل اطلاعات و تعامل با دانشگاه ­ها و استادان علاقه ­مند به حوزه زبان فارسی را یکی از مسائل اصلی در آموزش این زبان عنوان کرد و گفت: بخش آموزش در گسترش زبان فارسی نقش اصلی را دارد که با توجه به آن باید با دانشگاه­‌های هند تعامل داشته باشیم به خصوص آنکه برخی دانشگاه­‌های هند در زمینه آموزش زبان فارسی فعالیت­‌های پژوهشی خوبی دارند. همچنین با وجود آنکه تعداد دانشگاه­‌های دور از مرکز دهلی بسیار زیاد است باید تلاش کنیم تا حداقل با تعدادی از آنها نیز ارتباط داشته باشیم.

وی همچنین به لزوم ارتباط با دانشجویان ایرانی که در دانشگاه­های هند تحصیل کرده اند و همچنین دانشجویان هندی که در ایران درس خوانده اند تاکید کرد.

در بخش دیگری از این نشست درودگریان مدیر گروه دکتری دانشگاه پیام نور و استاد اعزامی به بنگلادش نیز به بیان تجربیات خود در این منطقه پرداخت و تاکید کرد: در بنگلادش فیلم، هنر و صنایع دستی ایران بسیار مورد توجه است و از راه فیلم و هنر ایرانی بسیار می­توانیم بر جوانان بنگلادشی تاثیر بگذاریم. اگر زبان فارسی ۶۰۰ سال در بنگلادش ماندگار شد، چون در آن زمان زبان کار، تجارت و حکام بوده است اما الان می­تواند به زبان هنر در این منطقه تبدیل شود.

وی همچنین در ادامه افزود: بنگلادشی­‌ها همچنین دوست دارند کالای ایرانی را داشته باشند. لذا گشوده شدن راه­‌های اقتصادی و تجاری در این منطقه نیز می­تواند انگیزه جدیدی برای یادگیری زبان فارسی ایجاد کند.

فرزانه اعظم لطفی، فارغ التحصیل زبان و ادبیات  دانشگاه جواهر لعل نهرو و استاد دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران نیز با بیان آنکه جغرافیای آموزش زبان فارسی باید مشخص شود، گفت: بسیاری از سمینارهای پژوهشی زبان فارسی یا در شمال هند هست یا در حیدرآباد. اما ایالت­هایی در هند هست که بسیار قابلیت برای گسترش زبان فارسی دارد و مهجور مانده اند. نظیر منطقه بنارس که با وجود دو درصد مسلمان، فعالیت­های حزین لاهیجی موجب شد تا ادبیات تشیع به این منطقه راه پیدا کند.

وی در ادامه با اشاره به آنکه برای گسترش زبان فارسی در هند به شتاب، تعقل، تامل، مدیریت صحیح و ایده احتیاج داریم، گفت: ایجاد یک اتاق فکر برای هند بسیار ضروری است تا تمام استادان و پژوهشگرانی که در حوزه هند و فرهنگ آن تخصص دارند از این طریق بتوانند گردهم آیند و در نهایت به یک بانک ایده برای این منطقه برسیم.

اعظم لطفی همچنین در پایان گفت: هر چه به هند نزدیک شویم به عقبه خودمان نزدیک تر شده ایم و هویت خودمان را شناخته ایم زیرا بخشی از هویت ایرانی ما در هند مانده است.

فاطمه سماواتی یکی دیگر از استادانی بود که با تجربه تدریس در دانشگاه­ دهلی به مشکلات استادان اعزامی اشاره کرد. وی آشنا نبودن استادان اعزامی به زبان مقصد و فرهنگ هند را یکی از این مشکلات عنوان کرد و تاکید کرد: بهتر است استادانی برای آموزش زبان فارسی  انتخاب و اعزام شوند که به زبان مقصد، انگلیسی یا اردو مسلط باشند و سیستم آموزشی هند را نیز بشناسند.

شفیع شکیب از رایزنان سابق هند نیز با اشاره به تاریخ حضور زبان فارسی در هند گفت: باید در ابتدا جواب این سوال را بدانیم که چرا زبان فارسی در هند ماندگار شد و همچنین آینده مطلوب ما چیست و چه مقدار بودجه در اختیار داریم و با توجه به پاسخ­های خود، اولویت گذاری درستی داشته باشیم.

در بخش دیگری از این نشست دکتر نجفی از دیگر رایزنان سابق هند نیز حمایت مالی از مقالات محققان و دانشجویان هندی به زبان فارسی را پیشنهاد داد.

در پایان، مدیر آموزش بنیاد سعدی در خصوص استفاده از فیلم­‌های ایرانی برای آموزش زبان فارسی توضیح داد: تا کنون ۱۰۳ فیلم سینمایی ایرانی را از منظر آموزشی بررسی کرده ایم و حدود ۳۰ فیلم را مناسب آموزش یافتیم که برای این فیلم­ها زیرنویس فارسی نیز در حال تهیه است. این فیلم ­های سینمایی تا پایان امسال در اختیار علاقه مندان زبان فارسی قرار خواهد گفت.

بنا بر اعلام این خبر، این نشست با حضور فرهاد پالیزدار معاون امور بین الملل، محمدرضا درگاهی مشاور معاونت بین الملل در امور راهبردی، عباس نجار مدیر آموزش، احسان شکراللهی، کارشناس هند و برخی از کارشناسان بنیاد سعدی و استادان دانشگاه­های ایران و هند، که در حوزه فرهنگ، ادبیات هند و زبان فارسی تخصص دارند، برگزار شد.