دانش > دانشهای بنیادی – ایرنا نوشت: یک تیم تحقیقات بینالمللی ازآمریکا واتریش، اقدام به ساخت و راهاندازی کوچکترین خودروی جهان کرده است. این خودرو در مقیاس مولکولی بوده و از یک محور انعطاف پذیر و چهار چرخ تشکیل شدهاست. کوچکترین خودرو جهان در مقیاس نانومتری در دانشگاه رایس ساخته شد. این خودرو که در ابعاد مولکولی […]
دانش > دانشهای بنیادی – ایرنا نوشت: یک تیم تحقیقات بینالمللی ازآمریکا واتریش، اقدام به ساخت و راهاندازی کوچکترین خودروی جهان کرده است. این خودرو در مقیاس مولکولی بوده و از یک محور انعطاف پذیر و چهار چرخ تشکیل شدهاست.
کوچکترین خودرو جهان در مقیاس نانومتری در دانشگاه رایس ساخته شد. این خودرو که در ابعاد مولکولی است از دو محور و چهار چرخ که آزادانه به حرکت در میآیند، تشکیل شدهاست. برای مشاهده این خودرو حتما باید از میکروسکوپهای ویژه با قدرت تفکیک بالا استفاده کرد.
جیمز تور از دانشگاه رایس میگوید: این فناوری مدل جدیدی از خودرو است که با استفاده از روشهای سنتز شیمیایی ساخته میشود.اجزاء این ماشین به سادگی قابل دیدن نیست، مگر اینکه از تجهیزات پیشرفته نظیرمیکروسکوپ تونلزنی روبشی استفاده شود.
دراین خودرو، یک سطح از جنس طلا وجود دارد که با اعمال جریان الکتریکی توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی شروع به چرخش میکند. این خودرو در خلاء و در دمای 268- سانتیگراد نگهداری میشود.
جیمز تور میگوید: ساخت این خودرو با چالشهایی همراه است. اول این که ما نیاز به طراحی خودرویی داشتیم که قابلیت دستکاری آن روی سطح طلا وجود داشته باشد. پس از طراحی، باید با روشهایی میتوانستیم این خودرو را به حرکت در آوریم.
نسل جدید این خودروها میتوانند در دمای اتاق حرکت کنند. البته هنوز برای استفاده از این نانوخودرو در حوزههای مختلف راه طولانی در پیش است و باید بهبودهای زیادی روی آن انجام شود. بعد از انجام تحقیقات بیشتر روی این نانوخودرو میتوان آن را بهگونهای بهبود داد که برای استفاده در حوزههای مختلف مناسب باشد.
در ساخت این خودرو از مولکولهای باکیبال استفاده شدهاست؛ این مولکول بهعنوان چرخ برای حرکت کردن این خودرو استفاده شده که در کنار محوری انعطافپذیر به کار گرفته شدهاست.
در مسیر توسعه این نانوماشین، محققان یک موتور حساس به نور به آن افزودند و چرخهای آن را از باکیبال به کاربوران تغییر دادند. کاربوران خوشهای از بور، کربن و هیدروژن است.
این نانوماشین توسط لئونار گرین از دانشگاه کارل فرازن در اتریش، رانده خواهد شد. گرین تخصص بالایی در دستکاری مواد در مقیاس نانو دارد. این یک تیم تحقیقاتی بینالمللی است که گروهی در بخش تولید و گروهی در بخش هدایت این نانوماشین فعالیت میکنند.
دانشگاه ویلیام مارش رایس یا دانشگاه رایس (Rice University) یک دانشگاه پژوهشی خصوصی است که در پردیسی 1.19 کیلومتر مربعی در هیوستون تگزاس آمریکا واقع شده است.
۵۴۵۴
Let’s block ads! (Why?)
RSS