پدیده‌ای به نام کفاشیان ش «زمانی که کفاشیان به فدراسیون فوتبال آمد، تصور جامعه این بود که با مردی ساده‌دل مواجه هستند که با فوتبال آشنا نیست اما برخلاف این تصورها مشخص شد که او یک دیپلمات و سیاستمدار قدرتمند است. «من به سلامت شخصیتی کفاشیان اعتقاد دارم اما وقتی کسی پستی می‌گیرد […]
پدیده‌ای به نام کفاشیان
ش
«من به سلامت شخصیتی کفاشیان اعتقاد دارم اما وقتی کسی پستی می‌گیرد باید او را محک زد. در سالیان سال خیلی‌ها به فدراسیون فوتبال آمدند و رفتند اما کفاشیان ماندنی شده است و من فکر می‌کنم او می‌خواهد برای یک دوره سوم نیز در فدراسیون بماند و در همین راستا مجبور است امتیازاتی را به وزارت ورزش بدهد.»
این گوشه‌ای از اظهارات جدید امیر حاج‌رضایی کارشناس متین فوتبال کشورمان پیرامون رییس فدراسیون فوتبال است که طبعا بخش عمده‌ای از آن با حقیقت همخوانی دارد. علی کفاشیان 7 سال و دو ماه بعد از شروع ریاستش بر مهمترین فدراسیون ورزشی کشور (البته نه به لحاظ کسب نتیجه!) همچنان پایدار نشان می‌دهد و هر چند کشتی‌اش در برخورد با توفان اعتراضات طی این مدت بارها به غرق شدن نزدیک شده و کم و بیش به گل نشسته اما مثل یک ناخدای مجرب از میان امواج ناامن عبور کرده و در نهایت روی عرشه باقی مانده است.
در عدم اشراف کامل او بر مسائل فوتبال بین‌المللی و حتی فوتبال داخلی تردیدی نیست اما در عین حال شکی نداریم که او خوب می‌داند چگونه بر امواج ناملایم سواری بگیرد و حتی از حوادث منفی پلی برای پیروزی و به سوی ابقای خود بسازد.
وقتی اواخر سال پیش معاون اول و دبیر دلخواه وی (آیت‌اللهی و نبی) برکنار شدند، برخی به این نتیجه رسیدند که نفر بعدی خود اوست اما قضیه برعکس بود و ورود افرادی به فدراسیون که بیشتر به سران ورزش نزدیک‌اند تا کفاشیان (اسلامیان و اسدی) این معنا را می‌رساند که نوعی مصالحه مسکوت بین فدراسیون و وزارتخانه برای ابقای کفاشیان برقرار شده است.
کفاشیانی که به خاطر واکنش تند قطعی فیفا در قبال یک برکناری قهری عملا غیرقابل خلع است و راه تغییر وی به مجمع فدراسیون برمی‌گردد و به این نکته که خود او استعفا بدهد و یا اعضای مجمع در نشست‌های عادی خود راجع به ریاست فدراسیون به این جمع‌بندی برسند که باید فردی به جز کفاشیان مصدر کار شود و وی در یک رأی‌گیری آزاد برکنار شود.
اینکه در مجمع بعدی این اتفاق می‌افتد، در معرض تردید جدی قرار دارد و بر طبق اخبار و شایعات در این مجمع که احتمالا در اردیبهشت‌ماه برگزار می‌شود، فقط حکم سرپرستی «موقتی» اسدی و اسلامیان «قطعی» خواهد شد و کفاشیان با بهره‌گیری از این نکته که تیم ملی بزرگسالان در سال تازه آغاز شده 1394هیچ مسابقه سرنوشت‌ساز بزرگی ندارد (البته دور دوم انتخابی جام جهانی 2018 آسان نخواهد بود) می‌تواند به ابقای خود حداقل تا پایان امسال امیدوار باشد و اگر او اینک اولویت تلاش‌های خود را پیروزی تیم ملی امید در دور مقدماتی المپیک 2016 قرار داده، برای پرهیز از دردسرهایی است که شکست‌های احتمالی تازه این تیم می‌تواند در شرایط او ایجاد کند.
کفاشیان براساس همه نکاتی که گفتیم، در مصاحبه‌ای تازه تاکید کرده که هدفش 4 سال ابقای اضافی در فدراسیون است و اگر او در مجمع سال 1395 فدراسیون رای بیاورد، به این مهم دست خواهد یافت. در این حد فاصل او باید مسائل مهم دیگر روز را رتق و فتق کند.
تبدیل شدن به یکی از نواب رییس AFC دایره نفوذ و میزان قدرت وی را افزایش داده ولی فرجام کار کارلوس کروش و اینکه این مربی توانا اما قدری لجباز پرتغالی در تیم ملی می‌ماند یا خیر، نیز در ترسیم وضعیت کفاشیان در سال 94 سهم عمده‌ای خواهد داشت.
کفاشیان زرنگ‌تر و سیاستمدارتر از آن است که در این زمینه حرف آخر را بزند و توپ را به زمین سرمربی تیم ملی انداخته و منتظر شوت بعدی اوست. شوتی که کفاشیان به عنوان پدیده بزرگ (!) سال‌های اخیر فوتبال ما به کرات ثابت کرده ید طولایی در مهار آنها و حتی سخت‌تر از آنها دارد.
