هیس،دولت صحبت نمی‌کند! درحالی که دولتمردان ماجرای پول‌های کثیف را پیگیری می‌کنند و معتقدند عوامل و منتفعین از این پول‌ها را باید به اطلاع مردم رساند، عده‌ای از نمایندگان مجلس به موضع‌گیری‌های دولت واکنش نشان می‌دهند. این دسته مواضع دولتمردان را رد می‌کنند و می‌گویند حرف‌های دولت جامعه را بدبین و ملتهب می‌کند و دولت […]
هیس،دولت صحبت نمی‌کند!
عضو هیأت‌رئیسه مجلس می‌گوید: ادعاهای مسئولان درباره پول‌های کثیف باید همراه با سند و مدرک باشد و بر اساس قانون، قوه‌قضائیه حق پیگیری و برخورد با ادعاهای اثبات نشده مسئولان را دارد لذا دولتمردان باید اظهارات خود را همراه با مدارک مطرح کنند.
حسین سبحانی‌نیا با اشاره به اظهارات دوباره وزرای کشور و دادگستری درباره ورود پول‌های کثیف به انتخابات مجلس می‌افزاید: متأسفانه در چند ماه اخیر برخی مسئولان دولتی مباحثی درباره استفاده از پول‌های نامشروع در روند برگزاری انتخابات‌ها مطرح کرده‌اند که این اظهارات و اقدامات آثار منفی را به جامعه وارد کرده است.
نماینده نیشابور و فیروزه در مجلس بر لزوم ارائه سند و مدرک درباره استفاده از پول‌های نامشروع در روند برگزاری انتخابات‌ها تأکید دارد و تصریح می‌کند: متأسفانه ادعاهای رحمانی‌فضلی و پورمحمدی و برخی دیگر از مسئولان دولتی تنها در حد حرف بوده و تاکنون هیچ سندی در این باره ارائه نشده است، از طرف دیگر اگر این مسئولان و وزرا مدارکی در این رابطه دارند باید آن را سریعا به قوه قضائیه ارسال کنند.
سبحانی‌نیا ادامه می‌دهد: در شرایط کنونی فضای جامعه تحمل اینگونه ادعاهای بی‌اساس و بدون مدرک را ندارد و قطعا این اظهارات تنها فضای جامعه را ملتهب می‌کند. عضو هیأت‌رئیسه مجلس خاطرنشان می‌کند: ادعاهای مسئولان درباره پول‌های کثیف باید همراه با سند و مدرک باشد و بر اساس قانون، قوه قضائیه حق پیگیری و برخورد با ادعاهای اثبات نشده مسئولان را دارد لذا دولتمردان باید اظهارات خود را همراه با مدرک مطرح کنند.
عضو هیأت‌رئیسه مجلس معتقد است: ورود پول کثیف به انتخابات مجلس یک ادعای نادرست است و وزرای دادگستری و کشور باید به‌جای رسانه‌ای کردن این مطالب، در جهت ارائه مدارک اقدام کنند. علیرضا زاکانی از دیگر نمایندگان مجلس هم معتقد است: مبارزه با پول کثیف نباید موج رسانه‌ای شود چراكه ممكن است توسط برخی مورد بهره‌برداری سیاسی قرار گیرد. به گفته وی با بررسی و تحقیق می‌توان دانست که این موج سازیها برای چیست و چه گروه یا افرادی از اینگونه حرکات سود می‌برند. او پیش‌تر گفته بود: سخنان وزیر کشور بیش از اینکه در مبارزه با مفاسد مالی باشد بیشتر جامعه را بدبین می‌کند و در بلندمدت آسیب جدی به جامعه می‌زند و اینگونه کارها زشت و دور از انتظار است.
سکوت جایز نیست
سبحانی‌نیا نیز در حالی ادعای ورود پول‌های کثیف به انتخابات مجلس را رد می‌کند که محمدرضا رحیمی، معاون اول دولت دهم در نامه‌ای خطاب به محمود احمدی‌نژاد رئیس دولت دهم از پرداخت پول بین 170نماینده دور هفتم مجلس به‌عنوان کمک‌هزینه انتخاباتی برای مجلس هشتم خبر داده بود.
او در این نامه گفته بود: همواره در آستانه برگزاری انتخابات مجلس، کمیته‌هایی برای برنامه‌ریزی و راهبری امر انتخابات توسط جریانات سیاسی تشکیل می‌شود. برای انتخابات مجلس هشتم نیز کمیته‌ای متشکل از برخی چهره‌های اصولگرا برگزار و بنا شد از کاندیداهای اصولگرا در سطح کشور از طریق کمک‌های غیردولتی پشتیبانی مالی شود. رحیمی در ادامه نامه‌اش از یک میلیارد و 200میلیون تومان سخن گفته است که به قریب 170نفر از کاندیداهای مجلس هشتم پرداخت شده و در پرونده او ثبت و ضبط است.
لذا می‌توان از این دست نمایندگان که مبحث ورود پول‌های کثیف به انتخابات مجلس را رد می‌کنند پرسید: چرا با وجود اینکه قرار بود نام 170 کاندیدای نمایندگی مجلس هشتم که به ادعای محمدرضا رحیمی از وی پول گرفته‌اند اعلام شود، این موضوع پیگیری نمی‌شود؟ اهمیت این سوال زمانی بیشتر می‌شود که رحمانی فضلی، وزیر کشور گفته آمادگی دارد که جریان پول کثیف و فرایند آن را هرکجا لازم باشد ارائه کند و انتظار می‌رود نمایندگان مجلس که برخاسته از متن مردم هستند درجهت احقاق حق مردم و تقویت نظام با وزارت کشور همصدا شوند تا بتوان با بحث پول کثیف مبارزه جدی کرد.
او پیش‌تر گفته بود: آماده‌ام در جلسه‌ای یکساعته در صحن غیرعلنی مجلس فرایند پول‌های کثیف را در اقتصاد برای نمایندگان مجلس توضیح دهم. با این وجود هنوز مجلس که قانونا وظیفه نظارت بر عملکرد دولت را دارد چنین فرصتی در اختیار مسئولین قرار نداده تا این بحث به سرانجام برسد. مساله دیگر این است که برخی از نمایندگان نگرانند مبادا جامعه با بیان کردن مساله فساد بدبین شود
. باید از این نمایندگان پرسید آیا با مسکوت گذاشتن موضوع پول‌های کثیف اعتماد موکلین ایشان به مسئولین بیشتر می‌شود یا اینکه با اصرار دولت بر افشاگری فساد، مردم وکلا و صاحب منصبان کشور را محرم اسرار خود می‌دانند؟ آیا سکوت بیشتر می‌تواند عرصه را برای جولان فرصت‌طلبان تنگ کند یا اطلاع‌رسانی به عموم؟
