صلح خبر – مهمترین مانع قانون اساسی ارمنستان است.  در دورانی که قره‌باغ تحت اشغال ارمنستان قرار داشت، ایروان در قانون اساسی خودش قره باغ را جز تمامیت ارضی خود گنجاند. در حال حاضر یکی از مباحث اختلاف جمهوری آذربایجان با ارمنستان این است که با توجه به ازادی قره‌باغ و بازگشت این منطقه  به جمهوری آذربایجان، ارمنستان باید قانون اساسی را تغییر دهد و این بند را حذف کند. نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان با این موضوع به صورت اساسی موافقت کرده است. اما مساله اصلی این است که ارمنستان اعلام کرده است که دست بردن در قانون اساسی و تغییر در آن، مستلزم یک همه‌پرسی است. باید این ماده قانون اساسی ارمنستان که قره ‌باغ را به عنوان تمامیت ارضی ارمنستان می‌شناسد، به رای گذاشته شود تا مردم تصمیم بگیرند لذا در حال حاضر ارمنستان می‌گوید که نمی‌تواند پیمان صلح را با چنین بندی امضا کند.
این مساله باعث شده که این موضوع متوقف شود. در اختلاف نظر دیگر تعیین سرحدات است که بخشی از آن انجام شده و اختلاف‌های مرزی ناچیزی وجود دارد. 

ترامپ به دنبال این است که چهره صلح طلب نشان دهد به خصوص  اینکه به زمان اهدای جایزه صلح نوبل نزدیک می‌شویم. او چهره صلح طلب از خود نشان می‌دهد که واقعیت این نیست. علی رغم ادعای ترامپ در شعارهای انتخاباتی خود که می‌گفت جنگ غزه و اوکراین را پایان می‌دهد، در غزه موفق نشد، بلکه شرایط حتی بدتر هم شد، اضافه بر ان رژیم صهیونیستی به سوریه و لبنان حمله کرد، اوکراین هم موفق به استقرار صلح نشد. حتی بحث درگیری اتمی هم شدت گرفته است. در رابطه با ایران هم علی رغم ژست ترامپ برای مذاکره دیدیدم که وسط مذاکره اسرائیل و امریکا به ایران حمله کردند. چهره صلح طلب ترامپ مخدوش شده و نیازمند است که با اقدامات نمایشی و تبلیغ درباره پیمان صلح خود را تبلیغ کند.
در کنار این ها حضور دو کشور اذربایجان و ارمنستان در کاخ سفید از این نظر که  هردو با روسیه اختلاف دارند، پیامی به روسیه می دهند. مبنی بر اینکه چنانچه تغییری در سیاست خود ندهد این دو کشور که متحد اصلی روسیه بودند، به سمت غرب متمایل خواهند شد. جلسه واشنگتن، نشستی نیست که از دل آن یک جلسه واقعی و مبتنی بر مولفه حقوقی و بین‌المللی باشد.  یک نشست سیاسی است برای اینکه سه طرف به اهداف خود برسند. 
در حاشیه برگزاری این جلسه در کاخ سفید،  را رسانه های غربی با انتشار اخباری اینگونه القا کردند که این نشست برای اجاره ۹۹ ساله زنگزور از سوی امریکا است. پیشنهادی که سفیر امریکادر ترکیه مطرح کرد و تنها در حد یک سفیر مطرح شد چراکه مقامات امریکایی راجع به ان هیچ موضعی نگرفتند. اما در مقابل بلافاصله ارمنستان موضعی اتخاذ کرد و بر تمامیت ارضی کشورش تاکید کرد.  در واقع اجلاس شب گذشته با عنوان «مسیر ترامپ برای صلح بین‌الملل» برگزار شد که با ادعای مداخله آمریکا در ساخت کریدور میان خاک جمهوری آذربایجان و نخجوان از خاک ارمنستان بود.  اما هیچ سند رسمی از این نشست منتشر نشد که نشان بدهد، واقعا قراردادی رسمی برای آغاز به کار ساخت این کریدور امضا شده‌است.  
جمهوری اذربایجان و ایران هم نیز با حضور شرکت های امریکایی در منطقه زنگزور مخالفت کردند. به نظرم این فقط طرحی بود که در رسانه‌ها مطرح شد و به عنوان یک هدفگذاری برای آینده، در این اجلاس مورد تفاهم قرار گرفته‌است.
نکته دیگر این است که مساله زنگزور در توافق نامه صلح ارمنستان و آذربایجان مطرح نیست. اوایل مذاکره مفصل راجع به این موضوع صحبت و رایزنی کردند و چون به نتیجه نرسیدند از دستورر کار موافقت‌نامه صلح خارج کردند. لذا برای انکه این موافقت‌نامه سریعتر امضا شود به بعد از امضای سند موافقت‌نامه موکول کردند.  در نتیجه آنچه جمعه‌شب مطرح شد، یک توافق جانبی با مشارکت آمریکا است که هنوز به مرحله نهایی نرسیده‌است و مادامی که پیمان صلح واقعی میان آذربایجان و ارمنستان امضا نشود، عملی نخواهد شد.
یکی دیگر از مواردی که در موافقت نامه باید گنجانده شود و از طرف ارمنستان مطالبه شود، حقوق ارمنی های ساکن در قره‌باغ است که باید در این سند گنجانده و تامین شود.  حقوق انها نباید تضییع شود، ضمن آنکه نباید ساکنان این منطقه را کوچ اجباری به ارمنستان  بدهند. البته باکو پذیرفته است که اتباع ارمنستان اگر مایل هستند می توانند به کشورش خودشان برگردند و هم می توانند در چارچوب قوانین باکو در انجا بمانند.  این مساله کماکان به صورت رسمی پذیرفته نشده و دو طرف خواهان ضمانت هستند، موضوع اختلافی میان غرب و ارمنستان با جمهوری آذربایجان این است که باکو را به نقض حقوق بشر ارمنی ها متهم می کنند.آنها دوبخش هستند. یکی همانطور که اشاره کردید ارمنی هایی هستند که قبل از جنگ بودند و اذربایجان را وطن خودشان می‌دانند،آنها با باکو مشکلی ندارند.دسته دوم  در طول جنگ سی ساله قره باغ تعدادی ارمنی در انجا ساکن شدند و حتی سرمایه گذاری کردند. در استانه ازادی قره باغ تعدادی رفتند و تعدادی ماندند، که تا الان باکو مانعی برای آنها اعلام نکرده است و از آن ها خواسته است که باید قوانین  باکو را بپذیرند و خودشان را شهروند جمهوری آذربایجان بدانند.
۴۲