«الان در شوک هستم. همه جامعه ایران در حال حاضر در یک شوک و بهت عجیبی است که نیازی به گفتن آن نیست. همه ناراحت هستیم چراکه افرادی مثل آقای کامبیز درمبخش دیگر جایگزینی برایشان پیدا نخواهد شد.» جملات بالا بخشی از اظهارات جواد علیزاده، کارتونیست و کاریکاتوریست باسابقه کشورمان است که به بهانه درگذشت […]
«الان در شوک هستم. همه جامعه ایران در حال حاضر در یک شوک و بهت عجیبی است که نیازی به گفتن آن نیست. همه ناراحت هستیم چراکه افرادی مثل آقای کامبیز درمبخش دیگر جایگزینی برایشان پیدا نخواهد شد.»
جملات بالا بخشی از اظهارات جواد علیزاده، کارتونیست و کاریکاتوریست باسابقه کشورمان است که به بهانه درگذشت کامبیز درمبخش در گفتوگو با صلح خبر مطرح شد.
این هنرمند ضمن اشاره به این نکته که کامبیز درمبخش عاشق کارش بود، گفت: «ایشان مشوق همه کاریکاتوریستها بودند. کرونا چه بیماری شوم و وحشتناکی است که دیگر به هیچکس رحم نمیکند. اصلا مرگ به استاد درمبخش نمیآمد. ایشان انقدر سرشار از سوژه و خلاقیت بود که خودش هم میگفت من هیچوقت مشکل کمبود سوژه ندارم فقط مشکل زمان دارم که تا چه زمانی میتوانم برای سوژهها و کارم زنده باشم.»
علیزاده ضمن اشاره به این نکته که این هنرمند علاقهای به دریافت واکسن نداشته و فقط یک دوز دریافت کرده بوده، ادامه داد: «من از سال ۱۳۵۰ که سال اول دانشگاه بودم، مجله کاریکاتور ایشان را میدیدم. آقای درمبخش علاوه بر اینکه کارهای ژورنالیستی برای مجله کاریکاتور انجام میداد، همیشه هم نگاهی به سوژههای جهانی و بین المللی داشت و در واقع ایشان جزو معدود کاریکاتوریستهایی بود که هم توان کار کردن در زمینه سوژههای ملی و داخلی را داشت و هم نگاهی جهانی. ما با دیدن ایشان که انقدر متنوع کار میکردند با نشریات خارجی آشنا شدیم.» وی همچنین اضافه کرد: «ایشان یک کاریکاتوریست بینالمللی بودند و با نشریاتی مثل نیویورک تایمز، اشپیگل و نبل اشپالتر همکاری داشتند. ما نیز آدرس آن نشریات را گرفته بودیم و گاهی با پست برایشان طرحهایی ارسال میکردیم. آقای درمبخش در کاریکاتور ایران جایگاهی دارند که زبان قاصر از توصیف آن است.»
علیزاده در ادامه به این نکته که کامبیز درمبخش الهامبخش چند نسل از کاریکاتور ایران بوده، اشاره کرد و گفت: «فقط میخواهم بگویم که ایشان یکی از بافرهنگترین، آگاهترین، مطلعترین و عاشقترین کاریکاتوریست جهان بود. دنیا هنرمندی را از دست داد که عاشق کارش بود و از صبح تا شب با قلم و کاغذ سر و کار داشت.»
این هنرمند اضافه کرد: «به یکی از دوستانم چند روز پیش زمانی که عکس ایشان را در بیمارستان دیده بودم، گفتم برای او خیلی سخت میگذرد چون چند روزی هست که در بیمارستان کاغذ و قلم را از او گرفتهاند. آرزو کردم که ایشان دوباره به زندگی هنریشان بازگردند که متأسفانه این اتفاق رخ نداد.»
به گفته جواد علیزاده این هنرمند سالها در آلمان زندگی میکرد و همسر آلمانی داشت اما به دعوت نشریه گل آقا به ایران آمدند. در حالی که میتوانستند در اروپا به زندگی خود ادامه دهند.
علیزاده در همین رابطه اظهار کرد: «در این چند سال که ایشان ایران بودند یادم است همیشه از وضعیت مالی و دغدغه مسکن و محل کار گله داشتند. ایشان نه محل کار ثابتی برای خودشان داشتند و نه یک خانهای که انقدر نگران اجاره نباشند. حمایتهای جدی از ایشان نشد و ای کاش با هنرمندی که اهل دانش و تخصص بود و از طرفی حاضر شد که اروپا را ول کند و در وطن زندگی کند، برخورد بهتری میشد.»
این هنرمند در آخر ضمن اشاره به این نکته که استاد درمبخش صاحب جوایز بین المللی متعددی بودند، گفت: «مسئولان ما فقط حرف میزنند و عمل نمیکنند. آقای درمبخش هم از این قاعده کلی جدا نبود.»
جواد علیزاده و کامبیز درمبخش
انتهای پیام