فرهنگ > هنر – همشهری آنلاین:
محمد احصایی در آستانه‌ی آغاز هفتادوهشتمین سال زندگی‌اش، گفت: بعضی آدم‌ها موفق می‌شوند در دوره‌ای از زندگی‌شان، دامن‌شان را از دنیا برچینند. اکنون هم چیزی نیست که من را به خودش مشغول کند، یک تماشاگر واقعی و نظاره‌گر دنیای اطرافم هستم.

به گزارش ايسنا؛ این خوشنویس پیشکسوت  به‌مناسبت ۷۷ ساله شدنش، اظهار کرد: امروز ۷۷ سالم تمام می‌شود و به سال جدیدی از زندگی‌ام وارد می‌شوم. به قول گاندی نمی‌دانم هر سال که می‌گذرد، یک سال به عمرم اضافه می‌شود یا از آن کم! احساس پیری نمی‌کنم، چون اعتقادی به آن ندارم. اعتقاد من به تکامل است؛ به این ترتیب که انسان به سمت تکامل پیش می‌رود و مرگ انتهای یک زندگی کامل است. انسان مانند طبیعت است، همان‌طور که پیش می‌رود باید فصل به فصل و سال به سال نو شود.

او گفت: به‌جز انواع بیماری‌ها که تنم را آزار می‌دهند و در گذر زمان، آن را فرسوده کرده‌اند، حال روحی‌ام خوب است. بعضی آدم‌ها موفق می‌شوند در دوره‌ای از زندگی‌شان دامن‌شان را از دنیا برچینند و خوشبختانه این اتفاق به غریزه یا اراده، برای من افتاده است.

محمد احصایی ادامه داد: همه‌چیز می‌تواند برای من جالب باشد. می‌توانم همه‌چیز را دوست داشته باشم، از تلخی‌ها بگذرم و خوشحالی‌ها مذاقم را شیرین کند. به همین دلیل است که حال روحی‌ام خوب خوب است.

این هنرمند به حضورش در ایران اشاره و اظهار کرد: حضور من در خارج از کشور موقت بود و تصمیم گرفتم بیشتر در ایران باشم. من وطنم را دوست دارم و جایی دور از هیاهوی اجتماع را برگزیده‌ام که به زندگی و کارم برسم. ریشه، فرهنگ، هویت، خاطرات و دوستانی که یک نفر می‌تواند در نقطه‌ای از دنیا داشته باشد، می‌توانند او را به سمت خود بکشند. خیلی عجیب است که انسان بخواهد همه‌ی این‌ها را فراموش کند و در جای دیگری به او خوش بگذرد، مگر این‌که اجباری در کار باشد که بخواهد از این‌ها دل بکند. البته پیامبر (ص) توصیه‌هایی درباره‌ی هجرت داشته‌اند، ولی به‌طور معمول، انسان به جایی تعلق دارد که در آنجا رشد کرده، ریشه دوانده و نسبت به آنجا علاقه دارد.

احصایی همچنین بیان کرد: برای من، مکان کار کردن مهم نیست، چون کارم ذهنی است و وسیله‌اش نیز نیازی به جابه‌جایی ندارد. مثل نقاشان دوره‌ی امپرسیونیسم که سه‌پایه و جعبه رنگ‌های خود را برمی‌داشتند و هر جا که نظرشان را جلب می‌کرد کار می‌کردند، برای من نیز مکان کار کردن مهم نیست.

این هنرمند به جدیدترین فعالیت هنری خود اشاره کرد و گفت: در حال حاضر روی خوشنویسی قرآن که مدت‌ها پیش آغاز کرده‌ام، کار می‌کنم. حال جسمی‌ام خوب نیست، به همین دلیل راندمان کارم کم شده است. با این حال، نوشتن قرآن از صبح تا بعدازظهر طول می‌کشد. تا کنون ۲۶ سوره نوشته شده و به بیست‌وهفتمین سوره وارد شده‌ام.

احصایی درباره‌ی سبک خوشنویسی این قرآن، توضیح داد: این قرآن به قلمی که در اصطلاح به آن، قلم «محقق» گفته می‌شود کار شده است. این نوع نوشتن در دوره‌های گذشته توسط پادشاه‌ها به هنرمندان معروف سفارش داده می‌شد و از خوشنویسان یادگارهای خیلی ارزشمند و جالبی در این زمینه باقی مانده است. نمونه‌های فاخر این هنر را می‌توان در موزه آستان قدس، موزه ملی کتابخانه مجلس و مجموعه‌های خصوصی در کشورهای مختلف دنیا دید. در حال حاضر تعدادی قرآن، شاهنامه، مثنوی و دیوان شعرا با این سبک نوشتن، باقی مانده‌اند که جزیی از میراث فرهنگی و هنری ما به‌شمار می‌روند.

به گزارش ایسنا، محمد احصایی هشتم تیرماه ۱۳۱۸ در قزوین متولد شد. او فارغ‌التحصیل دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. احصایی را از پایه‌گذاران هنر نقاشی‌خط در دوره معاصر می‌دانند. فعالیت او در زمینه خوشنویسی و نقاشی‌خط سابقه‌ای ۵۰ ساله دارد.

در بیشتر نمایشگاه‌های مهم موزه هنرهای معاصر و فرهنگستان هنر، از این هنرمند تابلوهایی به‌نمایش گذاشته می‌شود. در سال ۱۳۸۵ گران‌ترین اثر نقاشی‌خط حراج کریستیز دبی متعلق به او، با نام «اسماءالله» بود. این اثر با قیمتی بیش از ۱۰۰ هزار دلار به فروش رسید. در سال ۱۳۸۶ نیز دو اثر از او در نمایشگاه بزرگ سال گروه «هفت نگاه» به قیمت ۲۰ و ۱۵ میلیون تومان فروش رفت.

در همان سال و در حراجی ساتبیز لندن، تابلویی از این هنرمند به مبلغ ۸۸ هزار پوند (بیش از ۲۱۷ هزار دلار) به فروش رفت که رسانه‌های بین‌المللی به‌طور گسترده‌ای آن‌ را بازتاب دادند. این اثر بالاترین نرخ را در میان اشیای حراجی این نگارخانه، به خود اختصاص داد و این اولین‌بار است که تابلو خطی از یک هنرمند معاصر ایرانی به چنین مبلغی فروخته شده‌ است.

Let’s block ads! (Why?)

RSS