آنورکسیا بیماری است بیماری خطرناکی که در کمین دخترانی است که مادران آن هااز کودکی اهمیت برخورداری از اندام متناسب را به گونه ای افراطی تعقیب و البته به فرزندان دختر خود یادآوری می کنند…نمی دانم چقدر اهل ماهواره و دیدن شبکه های آن هستید اما اگر گه گداری سری به آن می زنید حتما تبلیغات آن را هم دیده اید تبلیغاتی که به شما این تصوررا می دهد که تمام مردم ایران آدم های چاق و کچل و البته دارای ناتوانی جنسی هستند.
با این وجود نمی دانم چرا دست بردار این الگو برداری نیستیم و این روزها کمتر خانمی است که فکر نکند چاق است و از اندامش یا فرم بدنش راضی باشد و به محض صحبت در باره اضافه وزن حتی از کسانی که به نظر چاق نمی آیند این جمله را می شنوید که من خیلی چاقم !به عبارتی همه دچار توهم چاقی شده ایم.
چندین سال پیش سازمان بهداشت جهانی کمپانی های مد و مانکن ها را مجبور کرد تا به طور متوسط 5کیلو گرم به وزنشان اضافه کنند چرا که بسیاری از دختران در کشورهای مختلف جهان یا این الگو دچار سوتغذیه شده بودند اما بازهم چاره ساز نبود دختر های ناراضی از خود که بدون در نظر گرفتن تفاوت های ژنتیکی می خواهند شبیه مدل های باشند که به آن ها به عنوان الگو نشان داده داده می شود.بدون آن که در نظر بگیرند که نژادهای مختلف ویژگی های مختلف دارند و نباید انتظار داشت یک دختر هندی شبیه و هم هیکل دختر نروژی باشد .
من واقعا چاقم
قبول کنید که توهم چاقی توهم آزار دهنده ای است ،و بی تردید این بزرگترین سئوالی است که بسیاری از ما جلوی آیینه از خودمان می پرسیم ،اما واقعا معیار و ملاک چاقی جز تصور خودمان یا مقایسه با هنرپیشه های هالییودی چیست؟
معیار زیبایی و حتی چاقی در دوران های مختلف متفاوت بوده است همانطور که پیش از این ها و در زمان قاجار که شما هم حتما چند عکسی از زنان اندرونی ناصرالدین شاه دیده اید چاقی ملاک زیبایی بوده است و حتی زمانی همانطور که در نقاشیها آن دوران می بینیم در اروپا داشتن شکم برای خانم ها جزوه معیار های زیبایی محسوب می شد . و معمولا پوست روشن و چاقی نشانی از خانواده اشرافی بوده است چون معمولا زنان خانواده های فرودست به دلیل کار در مزارع آفتاب سوخته و لاغر بودند.
پیش از این ساده ترین روش محاسبه چاقی کم کردن 100 از قد آقایان و 110 از قد خانم ها بود برای مثال اگر شما آقای با قد 180 بودید وزن 80 کیلو و اگر خانمی با قد 170 بودید وزن 60 کیلو را برای شما مناسب می دانستند که البته برای خانم ها در ازای هر بارداری 2:5 کیلو به این وزن اضافه می کردند .
اما بهترین و جدیدترین ملاک تعیین شاخص توده بدنی و یا bmiاست.این شاخص از تقسیم وزن بر اساس کیلو گرم بر مجذور قد بر اساس متر بدست می آید که وقتی بین 18.5 تا 24.9 باشد به این معنا است که شماهیچ اضافه وزنی ندارید .
بین 25 تا 29.9 به این معناست که شما اضافه وزن دارید اما چاق نیستید و البته بالاتر از 30 به این معناست که دیگر شما را باید جزوه افراد چاق محسوب کرد و دیگر هیچ توهمی در کار نیست !و البته بالای 40 هم که دیگر چاقی مفرط محسوب می شود .
افراد بین 25 تا 30 را می توان تپل نامید و اگر در این دسته هستید (که اکثر خانم های ایرانی در این دسته قرار می گیرند)لازم نیست مدام به فکر رژیم باشید فقط کافی است کمی از غذایتان کم کنید و مقداری هم تحرکتان را زیاد کنید .
و باور کنید داشتن کمی اضافه وزن بسیار بهتر از این است که شما دختری با تفکرات وسواس گونه لاغری یا “آنورکسیا “تربیت کنید
بکش و لاغرم کن 
آنورکسیا بیماری است بیماری خطرناکی که در کمین دخترانی است که مادران آن هااز کودکی اهمیت برخورداری از اندام متناسب را به گونه ای افراطی تعقیب و البته به فرزندان دختر خود یادآوری می کنند.
وزیاده روی و افراط باعث می شود که تعداد بسیار زیادی از دختران ، اعتماد به نفس خود را از دست بدهند و همواره حس کنند که چاق هستند، حتی به رغم برخورداری از وزن و اندامی متناسب.
زنانی که به این بیماری مبتلا هستند احساس زشتی می کنند، عزت نفس ندارند و از غذا خوردن بیزار و در هراس هستند. معمولاً این گونه بیماران تمایلی به غذا خوردن در حضور دیگران ندارند. بعضی از آنان در طول روز چندین بار خود را وزن می کنند و با وسواسی بس افراطی حس می کنند که باید لاغرتر باشند و به همین دلیل ساعات طولانی گرسنگی را تحمل می کنند.
درست است که باید بپذیریم که معیار ای زیبایی و اندام ایده آل تغییر کرده است درست است که باید بپذیریم که دیگر حتی شعر های فولکلوریک ما هم دارند رنگ می بازند و دیگر کم کم باید به جای شعرهای مثل زن باید خوشگل باشه ،سفید و کمی چاق بخوانیم زن باید خوشگل باشه برنز و کمی داف ! اما با این وجود نباید فراموش کنیم که معیار های که بسیاری اوقات از آن ها پیروی می کنیم و جامعه را مثل موجی یا بهتر بگوییم سونامی تحت تاثیر قرار می دهند ملاک های منطقی و قابل اعتمادی نیستند ،ملاک های که مثل همین شعر که ممکن است چند سال دیگرچندان کارایی نداشته باشد.