صلح خبر: ایران نوشت: شایگان در این مراسم گفت: «همواره مدینه‌های بزرگ تاریخی نظر من را به خود جلب می‌کرده چرا که بناهای پر اهمیت را در خود جای داده‌اند. من به اصفهان و ونیز عشق می‌ورزم و در پی شناخت بیشتر پاریس هستم.»

او معتقد است میان مسکن بنا شده و اقلیم آن همیشه نوعی مناسبت وجود دارد و معماری تحقق رؤیا و تخیل بوده است. او از شیوه‌های متفاوت زندگی می‌گوید و اضافه می‌کند: «با گذر از «بنارس» که قلب معنوی هند است تا اصفهان و پاریس و لس‌آنجلس، فقط از فضاهای گوناگون گذر نمی‌کنیم بلکه با شیوه‌های مختلف زندگی رو به رو می‌شویم. در «رود گنگ» در آن واحد شما چندین صحنه متفاوت از فرهنگ را مشاهده می‌کنید. گوشه‌ای فردی در حال عبادت است، قسمتی در حال سوزاندن مرده‌ها هستند و صدای انفجار جمجمه‌ها را می‌شنوید و در قسمتی دیگر کسی در حال نوشیدن آب است و به نوعی هر کسی فعالیت مربوط به خودش را انجام می‌دهد. در اصفهان درخشش گنبدهای فیروزه‌ای چشم را خیره می‌کند، در پاریس شاهد سیر و سلوک روح در طول تاریخ هستیم و گاه در فضاهای کسل‌کننده لس‌آنجلس قرار می‌گیریم.»

وی در پاسخ به این پرسش که آیا معماری ایران بعد از صفویه قابلیت مقایسه با پاریس را دارد؟ گفت: «تهران می‌توانست شهری بسیار زیبا باشد که البته خیلی تلاش‌ها صورت گرفت. اما این تلاش‌ها بی‌نتیجه ماند. در تهران هنجارشکنی‌های زیادی می‌بینیم؛ مثلاً هر روز یک برج سر به آسمان می‌کشد و در کل تهران شهری خارج از کنترل شده است.»