یادداشت مهمان، امیرحسین مقیمی: پایگاه رسمی مجلس سنای فرانسه متنی را منتشر کرد که شامل پرسش کتبی از دولت درباره‌ احتمال مشارکت فرانسه در تأمین سلاح یا تجهیزات نظامی برای اسرائیل بود.
در این پرسش آمده بود که گزارش‌هایی از تحرکات نظامی و ارسال تجهیزات به مقصد اسرائیل منتشر شده و لازم است دولت شفاف‌سازی کند که آیا چنین اقداماتی با سیاست خارجی و تعهدات حقوق بشری فرانسه سازگار است یا خیر.
در پاسخ به این پرسش، دولت فرانسه تأکید کرده است:
«هیچ عملیات مستقیمی شامل ارسال قطعه یا تجهیزات نظامی به سمت اسرائیل انجام نشده است. فرانسه در چارچوب مقررات بین‌المللی و با رعایت الزامات دفاعی مشروع عمل می‌کند.»
در ادامه، دولت خاطرنشان کرده که همکاری‌های نظامی فرانسه با دیگران، از جمله اسرائیل، در حوزه‌هایی چون تبادل اطلاعات، مقابله با تروریسم و مسائل امنیتی منطقه‌ای انجام می‌شود، اما هیچ انتقال تسلیحاتی جدیدی از سوی پاریس به تل‌آویو در جریان نیست.
این پاسخ در حالی منتشر می‌شود که طی ماه‌های اخیر، افکار عمومی و بخشی از نمایندگان چپ‌گرای فرانسه خواستار توقف کامل هرگونه همکاری نظامی با اسرائیل به‌دلیل وضعیت انسانی در غزه شده‌اند.
با وجود تکذیب رسمی پاریس درباره‌ی «ارسال مستقیم سلاح به اسرائیل»، واقعیت این است که روابط نظامی و امنیتی دو طرف در سال‌های اخیر نه تنها متوقف نشده، بلکه در قالب‌های غیرمستقیم و قراردادی تقویت شده است.
فرانسه به‌عنوان یکی از اعضای دائم شورای امنیت و بازیگر اصلی ناتو، نمی‌تواند در بحران خاورمیانه موضعی کاملاً مستقل از واشنگتن اتخاذ کند.
از دیدگاه دستگاه دیپلماسی فرانسه، امنیت اسرائیل بخشی از “نظم غربی” در منطقه است.
بنابراین، حتی اگر پاریس به ظاهر مواضع متعادل‌تری نسبت به فلسطین داشته باشد، در عمل از هر اقدامی که به تقویت موقعیت رژیم صهیونیستی در برابر گروه‌های مقاومت منجر شود، حمایت غیرمستقیم می‌کند.
همین منطق باعث شده فرانسه در کنار آمریکا و انگلیس، به همکاری‌های اطلاعاتی و لجستیکی با تل آویو در پرونده غزه ادامه دهد
همچنین فرانسه یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان تسلیحات در جهان است. شرکت‌هایی مثل Dassault Aviation، Thales و MBDA قراردادهایی طولانی‌مدت با طرف اسرائیلی دارند — نه فقط برای فروش سلاح، بلکه برای اشتراک فناوری و تولید مشترک قطعات نظامی.
به همین دلیل، حتی اگر دولت به‌صورت رسمی «انتقال تسلیحات» را تکذیب کند، بسیاری از همکاری‌ها از مسیر قراردادهای صنعتی خصوصی یا همکاری‌های سه‌جانبه با آمریکا انجام میشود.
فرانسه در عرصه‌ بین‌المللی سعی دارد خود را میانجی صلح و صدای تعادل در خاورمیانه معرفی کند؛ در حالی که در سطح عملیاتی، سیاست امنیتی‌اش همسو با متحدان غربی باقی مانده است.
این دوگانگی باعث شده پاریس در چشم افکار عمومی داخلی و کشورهای عربی، چهره‌ای متناقض و گاه ریاکارانه پیدا کند.
اظهارات اخیر امانوئل ماکرون درباره‌ «امکان صلح برای اسرائیل و غزه» دقیقاً در همین چارچوب قابل فهم است: تلاشی برای پوشاندن واقعیت همکاری‌های امنیتی با تل آویو زیر پوشش گفتمان صلح.